LONDEN ‒ De COVID-19-pandemie heeft het bewustzijn van de mogelijkheid van zogeheten ‘groene zwanen’ verhoogd alsmede van de kansen om zowel chronische als acute risico’s beter te kunnen voorspellen, inclusief die gerelateerd aan klimaatverandering. Scenario-analyses met behulp van toekomstige klimaatverwachtingen uit standaardmodellen worden zo steeds relevanter als extra informatiebron om risico-evaluaties te ondersteunen.
Scenario-analyse en betere data kunnen in het bijzonder helpen ons begrip te vergroten van de uitdagingen waarvoor de uitgevers van gemeentelijke obligaties zich in de Verenigde Staten op langere termijn gesteld zien. Ze kunnen bovendien helpen bij de analyse van de mogelijke klimaatgevaren die kleine en grote steden in de VS bedreigen. Door meer informatie zouden uitgevende instellingen de kracht van hun strategieën voor klimaataanpassing en weerbaarheid, hun risicobeperkende maatregelen, en hoe deze maatregelen gefinancierd zouden worden kunnen demonstreren. Dit alles kan bijdragen aan een grotere (en beter vergelijkbare en bruikbare) transparantie.
Dit soort inspanningen zijn de moeite waard omdat klimaatrisico’s voor veel Amerikaanse uitgevers van gemeentelijke obligaties steeds belangrijker zullen worden. Naar onze mening ontbeert de gemeentelijke obligatiemarkt in de VS (waarin $3,8 biljoen omgaat) al enige tijd consistente openheid over deze risico’s. Alternatieve data zouden de gebieden waar fysieke klimaatgevaren meer uitgesproken zijn beter in kaart brengen en een groter bewustzijn van de voordelen van betere en beter vergelijkbare openbare informatie bevorderen.
Ons onderzoek legt bloot dat veel gemeentes in de VS te maken hebben met chronische klimaatrisico’s die met steeds grotere waarschijnlijkheid op middellange tot lange termijn werkelijkheid zullen worden. Zo wordt volgens een high-stress-klimaatscenario tegen 2050 bijvoorbeeld voor 38% van de county’s in de VS waterschaarste voorspeld ‒ wat een aanzienlijke potentiële uitdaging voor gemeentelijke waterleidingbedrijven, publieke energiemaatschappijen en het lokale bestuur representeert.
Het risico op hittegolven zal ondertussen naar verwachting in de hele VS blijven toenemen, waarbij vooral Florida kwetsbaar is voor de negatieve economische gevolgen, waaronder een lagere arbeidsproductiviteit. Bosbranden, vaak het gevolg van hoge zomerse temperaturen en weinig neerslag, zijn al een risico gebleken, vooral in de westelijke en zuidoostelijke staten waar ze de transportkosten doen stijgen, nutsvoorzieningen overbelasten en de lokale economie schaden.
Op den duur is het risico op zeespiegelstijging en overstroming van rivieren het grootst in Louisiana, dat naar onze verwachting in 2050 het hoogste aantal getroffen county’s zal tellen. Gemeentelijke organisaties in county’s die kwetsbaar zijn voor overstromingen kunnen geconfronteerd worden met de groeiende kosten van klimaatbestendige bouwwerken en infrastructuur. Als gemeentes in hoge-risicogebieden er niet in slagen om financiële strategieën of strategieën voor aanpassing en weerbaarheid te implementeren zullen zij aan deze materiële gevaren blootgesteld blijven, die ‒ wanneer niet ingedamd ‒ hun kredietwaardigheid negatief kunnen beïnvloeden.
Gemeentes in de VS zijn meer bekend met acute klimaatgevaren zoals extreem weer. Maar voor sommige zullen de meest significante klimaatgevaren waarschijnlijk chronisch zijn in plaats van eenmalige natuurrampen. Bovendien zijn de financiële prognosehorizons van veel uitgevers van obligaties soms niet afgestemd op de langere tijdlijnen van deze chronische risico’s.
Dit gebrek aan afstemming wordt verergerd door de moeilijkheid om de potentiële ernst van deze risico's in te schatten, en om de periode te determineren waarin ze kunnen intensiveren. Bovendien vormt de doeltreffendheid van de eventuele mitigerende maatregelen ‒ en hun timing, kosten en financiering ‒ nog een extra complexe en onzekere factor. Dit kan het lastig maken om het scala aan potentiële gevolgen van klimaatrisico’s te interpreteren en te kwantificeren, zowel als de veranderingen die gemeentes kunnen doorvoeren om aan hun weerbaarheid te werken.
Om deze uitdaging het hoofd te bieden heeft S&P Global Ratings het datagebruik van ons zusterbedrijf Trucost onderzocht, om de mogelijke blootstelling aan langere termijn klimaatgevaren van gemeentes in de VS in kaart te brengen door onderzoek van verschillende potentiële klimaatscenario’s. Deze verbeterde data en verkennende analyses kunnen een grondiger risicoanalyse mogelijk maken en een dialoog op gang brengen over hoe organisaties eventuele toekomstige gevaren zien en welke maatregelen zij denken te treffen om zich op die gevaren voor te bereiden en hoe deze te beperken.
De kredietwaardigheid van een gemeente kan in de loop van de tijd verslechteren als deze de klimaatgevaren niet beperkt via kredietfactoren zoals kapitaal- en financiële planning of coördinatie met andere overheidsorganisaties. Scenario-analyse kan materiële risico’s en kansen identificeren voordat ze zich voordoen, organisatorische veerkracht stimuleren en helpen bepalen of andere factoren het langere termijn klimaatrisico van een uitgever van obligaties voldoende kan beperken.
Tegelijkertijd kan het toepassen van verschillende scenario’s (inclusief stresstests met extremere scenario’s) uitgevers een kans geven de robuustheid van hun huidige of geplande aanpassingsstrategie te demonstreren. Gezien het brede spectrum uitgevers van gemeentelijke obligaties kan een verrijkte datapool en consistentere openheid over potentiële gevaren door gemeentelijke organisaties in de VS de bepaling van het verband tussen verschillende potentiële fysieke risico’s, risicobeperking en kredietkwaliteit preciseren.
De Task Force on Climate-Related Financial Disclosures raadt aan de beschikbare scenario’s van het Fifth Assessment Report (AR5) van het Intergovernmental Panel on Climate Change te gebruiken. Die scenario’s geven vier mogelijke trajecten weer voor broeikasgasemissies (zogenaamde Representative Concentration Pathways, of RCP’s) en de mogelijke scenario’s voor het jaar 2100. Elk scenario gaat van een bepaald niveau aan broeikasgasconcentratie in de atmosfeer uit, resulterend in een correlerende verandering van de gemiddelde mondiale temperatuur (vergeleken met historische uitgangswaardes uit 1986-2005). Dit stelt een grotere standaardisering van de rapportage van klimaatrisico’s in staat.
Verbeterde gestandaardiseerde rapportage kan gemeentes in de VS helpen zich met andere gemeentes te vergelijken die met dezelfde klimaatrisico’s te maken hebben en om de uitdagingen op lange termijn te identificeren. Er bestaan op dit gebied binnen de overheidsfinancieringsmarkt in de VS momenteel echter geen noemenswaardige initiatieven. Bij gebrek aan een standaard voor industrieën of sectoren, best practices, of wettelijke kaders kan een grotere transparantie door uitgevers van obligaties of onafhankelijke data-aanbieders de vergelijkende analyse van het spectrum aan mogelijke fysieke risicoblootstellingen faciliteren, zowel als actuele en geplande maatregelen om deze te verzachten.
LONDEN ‒ De COVID-19-pandemie heeft het bewustzijn van de mogelijkheid van zogeheten ‘groene zwanen’ verhoogd alsmede van de kansen om zowel chronische als acute risico’s beter te kunnen voorspellen, inclusief die gerelateerd aan klimaatverandering. Scenario-analyses met behulp van toekomstige klimaatverwachtingen uit standaardmodellen worden zo steeds relevanter als extra informatiebron om risico-evaluaties te ondersteunen.
Scenario-analyse en betere data kunnen in het bijzonder helpen ons begrip te vergroten van de uitdagingen waarvoor de uitgevers van gemeentelijke obligaties zich in de Verenigde Staten op langere termijn gesteld zien. Ze kunnen bovendien helpen bij de analyse van de mogelijke klimaatgevaren die kleine en grote steden in de VS bedreigen. Door meer informatie zouden uitgevende instellingen de kracht van hun strategieën voor klimaataanpassing en weerbaarheid, hun risicobeperkende maatregelen, en hoe deze maatregelen gefinancierd zouden worden kunnen demonstreren. Dit alles kan bijdragen aan een grotere (en beter vergelijkbare en bruikbare) transparantie.
Dit soort inspanningen zijn de moeite waard omdat klimaatrisico’s voor veel Amerikaanse uitgevers van gemeentelijke obligaties steeds belangrijker zullen worden. Naar onze mening ontbeert de gemeentelijke obligatiemarkt in de VS (waarin $3,8 biljoen omgaat) al enige tijd consistente openheid over deze risico’s. Alternatieve data zouden de gebieden waar fysieke klimaatgevaren meer uitgesproken zijn beter in kaart brengen en een groter bewustzijn van de voordelen van betere en beter vergelijkbare openbare informatie bevorderen.
Ons onderzoek legt bloot dat veel gemeentes in de VS te maken hebben met chronische klimaatrisico’s die met steeds grotere waarschijnlijkheid op middellange tot lange termijn werkelijkheid zullen worden. Zo wordt volgens een high-stress-klimaatscenario tegen 2050 bijvoorbeeld voor 38% van de county’s in de VS waterschaarste voorspeld ‒ wat een aanzienlijke potentiële uitdaging voor gemeentelijke waterleidingbedrijven, publieke energiemaatschappijen en het lokale bestuur representeert.
Het risico op hittegolven zal ondertussen naar verwachting in de hele VS blijven toenemen, waarbij vooral Florida kwetsbaar is voor de negatieve economische gevolgen, waaronder een lagere arbeidsproductiviteit. Bosbranden, vaak het gevolg van hoge zomerse temperaturen en weinig neerslag, zijn al een risico gebleken, vooral in de westelijke en zuidoostelijke staten waar ze de transportkosten doen stijgen, nutsvoorzieningen overbelasten en de lokale economie schaden.
Op den duur is het risico op zeespiegelstijging en overstroming van rivieren het grootst in Louisiana, dat naar onze verwachting in 2050 het hoogste aantal getroffen county’s zal tellen. Gemeentelijke organisaties in county’s die kwetsbaar zijn voor overstromingen kunnen geconfronteerd worden met de groeiende kosten van klimaatbestendige bouwwerken en infrastructuur. Als gemeentes in hoge-risicogebieden er niet in slagen om financiële strategieën of strategieën voor aanpassing en weerbaarheid te implementeren zullen zij aan deze materiële gevaren blootgesteld blijven, die ‒ wanneer niet ingedamd ‒ hun kredietwaardigheid negatief kunnen beïnvloeden.
Gemeentes in de VS zijn meer bekend met acute klimaatgevaren zoals extreem weer. Maar voor sommige zullen de meest significante klimaatgevaren waarschijnlijk chronisch zijn in plaats van eenmalige natuurrampen. Bovendien zijn de financiële prognosehorizons van veel uitgevers van obligaties soms niet afgestemd op de langere tijdlijnen van deze chronische risico’s.
Dit gebrek aan afstemming wordt verergerd door de moeilijkheid om de potentiële ernst van deze risico's in te schatten, en om de periode te determineren waarin ze kunnen intensiveren. Bovendien vormt de doeltreffendheid van de eventuele mitigerende maatregelen ‒ en hun timing, kosten en financiering ‒ nog een extra complexe en onzekere factor. Dit kan het lastig maken om het scala aan potentiële gevolgen van klimaatrisico’s te interpreteren en te kwantificeren, zowel als de veranderingen die gemeentes kunnen doorvoeren om aan hun weerbaarheid te werken.
Om deze uitdaging het hoofd te bieden heeft S&P Global Ratings het datagebruik van ons zusterbedrijf Trucost onderzocht, om de mogelijke blootstelling aan langere termijn klimaatgevaren van gemeentes in de VS in kaart te brengen door onderzoek van verschillende potentiële klimaatscenario’s. Deze verbeterde data en verkennende analyses kunnen een grondiger risicoanalyse mogelijk maken en een dialoog op gang brengen over hoe organisaties eventuele toekomstige gevaren zien en welke maatregelen zij denken te treffen om zich op die gevaren voor te bereiden en hoe deze te beperken.
De kredietwaardigheid van een gemeente kan in de loop van de tijd verslechteren als deze de klimaatgevaren niet beperkt via kredietfactoren zoals kapitaal- en financiële planning of coördinatie met andere overheidsorganisaties. Scenario-analyse kan materiële risico’s en kansen identificeren voordat ze zich voordoen, organisatorische veerkracht stimuleren en helpen bepalen of andere factoren het langere termijn klimaatrisico van een uitgever van obligaties voldoende kan beperken.
Tegelijkertijd kan het toepassen van verschillende scenario’s (inclusief stresstests met extremere scenario’s) uitgevers een kans geven de robuustheid van hun huidige of geplande aanpassingsstrategie te demonstreren. Gezien het brede spectrum uitgevers van gemeentelijke obligaties kan een verrijkte datapool en consistentere openheid over potentiële gevaren door gemeentelijke organisaties in de VS de bepaling van het verband tussen verschillende potentiële fysieke risico’s, risicobeperking en kredietkwaliteit preciseren.
De Task Force on Climate-Related Financial Disclosures raadt aan de beschikbare scenario’s van het Fifth Assessment Report (AR5) van het Intergovernmental Panel on Climate Change te gebruiken. Die scenario’s geven vier mogelijke trajecten weer voor broeikasgasemissies (zogenaamde Representative Concentration Pathways, of RCP’s) en de mogelijke scenario’s voor het jaar 2100. Elk scenario gaat van een bepaald niveau aan broeikasgasconcentratie in de atmosfeer uit, resulterend in een correlerende verandering van de gemiddelde mondiale temperatuur (vergeleken met historische uitgangswaardes uit 1986-2005). Dit stelt een grotere standaardisering van de rapportage van klimaatrisico’s in staat.
Verbeterde gestandaardiseerde rapportage kan gemeentes in de VS helpen zich met andere gemeentes te vergelijken die met dezelfde klimaatrisico’s te maken hebben en om de uitdagingen op lange termijn te identificeren. Er bestaan op dit gebied binnen de overheidsfinancieringsmarkt in de VS momenteel echter geen noemenswaardige initiatieven. Bij gebrek aan een standaard voor industrieën of sectoren, best practices, of wettelijke kaders kan een grotere transparantie door uitgevers van obligaties of onafhankelijke data-aanbieders de vergelijkende analyse van het spectrum aan mogelijke fysieke risicoblootstellingen faciliteren, zowel als actuele en geplande maatregelen om deze te verzachten.