PITTSBURGH – In het gevecht tegen hiv/aids werpen sommige verhalen meer licht op de lange weg naar wereldwijde uitroeiing dan andere. In 2009 hoorde ik in Tanzania zo een verhaal.
Ik was op bezoek in een afgelegen dorp toen ik met een vrouw sprak die wist dat ze hiv-positief was. Ze vertelde me dat de voorgeschreven gezondheidsrichtlijnen toentertijd aangaven dat ze niet behandeld kon worden tot het aantal CD4 T-helper cellen, een type witte bloedcel gebruikt door het immuunsysteem, beneden een bepaalde grens was gedaald.
Nadat ze kilometers had gelopen om haar waarden te laten meten arriveerde ze bij de kliniek, alleen maar om daar uit te vinden dat de testapparatuur stuk was. De tweede keer dat ze de lange reis maakte functioneerde de apparatuur nog steeds niet. Pas maanden later, na haar derde voetreis naar de kliniek, ontving ze haar celwaarden: haar niveau lag ver beneden de noodzakelijke grens. De behandeling had al maanden eerder kunnen beginnen.
PITTSBURGH – In het gevecht tegen hiv/aids werpen sommige verhalen meer licht op de lange weg naar wereldwijde uitroeiing dan andere. In 2009 hoorde ik in Tanzania zo een verhaal.
Ik was op bezoek in een afgelegen dorp toen ik met een vrouw sprak die wist dat ze hiv-positief was. Ze vertelde me dat de voorgeschreven gezondheidsrichtlijnen toentertijd aangaven dat ze niet behandeld kon worden tot het aantal CD4 T-helper cellen, een type witte bloedcel gebruikt door het immuunsysteem, beneden een bepaalde grens was gedaald.
Nadat ze kilometers had gelopen om haar waarden te laten meten arriveerde ze bij de kliniek, alleen maar om daar uit te vinden dat de testapparatuur stuk was. De tweede keer dat ze de lange reis maakte functioneerde de apparatuur nog steeds niet. Pas maanden later, na haar derde voetreis naar de kliniek, ontving ze haar celwaarden: haar niveau lag ver beneden de noodzakelijke grens. De behandeling had al maanden eerder kunnen beginnen.