GENÈVE – Het is makkelijk om te denken dat de toegang tot de digitale economie overal bestaat, en dat online shopping de natuurlijke evolutie van de handel is. In juli dit jaar verkocht Amazon bijvoorbeeld ruim 100 miljoen producten aan consumenten over de hele wereld tijdens het jaarlijkse Prime Day-evenement, een koopfestijn van $4,2 miljard dat de verkoop van tafelzout in India, Coke Zero in Singapore, en tandenborstels in China omvatte.
Maar cijfers als deze maskeren het feit dat voor veel mensen in de ontwikkelingslanden de weg naar de e-commerce bezaaid is met hindernissen. Eenvoudig gezegd: de groei van de e-commerce verloopt niet automatisch, en de verspreiding van de voordelen ervan is niet gegarandeerd.
Sommige obstakels zijn logistiek van aard. Op het kleine eiland Tuvalu in het zuiden van de Stille Oceaan hebben bijvoorbeeld nog geen tien straten in de hoofdstad Funafuti een naam, en hebben slechts zo'n honderd huizen een eigen postadres. Zelfs als iedereen in Tuvalu toegang zou hebben tot het internet (wat niet het geval is; slechts 13% van de bevolking van het land had in 2016 breedbandinternet, volgens de Wereldbank), zou de levering van online gekochte goederen nog steeds lastig zijn.
GENÈVE – Het is makkelijk om te denken dat de toegang tot de digitale economie overal bestaat, en dat online shopping de natuurlijke evolutie van de handel is. In juli dit jaar verkocht Amazon bijvoorbeeld ruim 100 miljoen producten aan consumenten over de hele wereld tijdens het jaarlijkse Prime Day-evenement, een koopfestijn van $4,2 miljard dat de verkoop van tafelzout in India, Coke Zero in Singapore, en tandenborstels in China omvatte.
Maar cijfers als deze maskeren het feit dat voor veel mensen in de ontwikkelingslanden de weg naar de e-commerce bezaaid is met hindernissen. Eenvoudig gezegd: de groei van de e-commerce verloopt niet automatisch, en de verspreiding van de voordelen ervan is niet gegarandeerd.
Sommige obstakels zijn logistiek van aard. Op het kleine eiland Tuvalu in het zuiden van de Stille Oceaan hebben bijvoorbeeld nog geen tien straten in de hoofdstad Funafuti een naam, en hebben slechts zo'n honderd huizen een eigen postadres. Zelfs als iedereen in Tuvalu toegang zou hebben tot het internet (wat niet het geval is; slechts 13% van de bevolking van het land had in 2016 breedbandinternet, volgens de Wereldbank), zou de levering van online gekochte goederen nog steeds lastig zijn.