CLARKSVILLE, MD/KAMPALA – Wereldwijd verrichten minstens zes miljoen vrouwen onbetaald of sterk onderbetaald werk in gemeenschapsgezondheidscentra, vaak in lage- en middeninkomenslanden (LMIC’s). Velen werken als gezondheidswerker. Maar hoewel dit een geschoolde baan is die betaald zou moeten worden, bieden slechts vierendertig landen deze gemeenschapsgezondheidswerkers (CHW’s) accreditatie, training en salaris, waardoor de meerderheid wordt uitgebuit en dus minder effectief is voor hun patiënten. Als we van ‘gezondheid voor iedereen’ echt een wereldwijde prioriteit willen maken, moet hier verandering in komen.
CHW’s zijn van cruciaal belang voor het versterken van gezondheidssystemen op nationaal niveau: het is bewezen dat ze de gezondheidszorg voor moeders en kinderen verbeteren, de toegang tot gezinsplanning uitbreiden, en de preventie en zorg voor zowel niet-overdraagbare als infectieziekten ondersteunen. Het inzetten van CHW’s die consequent slechts dertig levensreddende gezondheidsdiensten verlenen in landen met de hoogste ziektelast, zou maar liefst 6,9 miljoen levens per jaar redden en de kindersterfte met bijna de helft verminderen. Bovendien heeft de COVID-19-pandemie laten zienhoe veerkrachtige gemeenschapsgezondheidsprogramma’s essentiële diensten kunnen leveren, zelfs bij grote tegenslagen.
Maar dergelijke programma’s kunnen hun volledige potentieel alleen verwezenlijken als het ontwerp van de diensten voldoet aan evidence-based best practices. Dat betekent dat CHW’s moeten worden behandeld als professionals die training, een eerlijk salaris en veilige werkomstandigheden nodig hebben. Wanneer ze worden gebruikt als noodoplossing of als bron van goedkope arbeidskrachten, zijn CHW’s minder effectief dan hun tegenhangers die over meer middelen beschikken.
CLARKSVILLE, MD/KAMPALA – Wereldwijd verrichten minstens zes miljoen vrouwen onbetaald of sterk onderbetaald werk in gemeenschapsgezondheidscentra, vaak in lage- en middeninkomenslanden (LMIC’s). Velen werken als gezondheidswerker. Maar hoewel dit een geschoolde baan is die betaald zou moeten worden, bieden slechts vierendertig landen deze gemeenschapsgezondheidswerkers (CHW’s) accreditatie, training en salaris, waardoor de meerderheid wordt uitgebuit en dus minder effectief is voor hun patiënten. Als we van ‘gezondheid voor iedereen’ echt een wereldwijde prioriteit willen maken, moet hier verandering in komen.
CHW’s zijn van cruciaal belang voor het versterken van gezondheidssystemen op nationaal niveau: het is bewezen dat ze de gezondheidszorg voor moeders en kinderen verbeteren, de toegang tot gezinsplanning uitbreiden, en de preventie en zorg voor zowel niet-overdraagbare als infectieziekten ondersteunen. Het inzetten van CHW’s die consequent slechts dertig levensreddende gezondheidsdiensten verlenen in landen met de hoogste ziektelast, zou maar liefst 6,9 miljoen levens per jaar redden en de kindersterfte met bijna de helft verminderen. Bovendien heeft de COVID-19-pandemie laten zienhoe veerkrachtige gemeenschapsgezondheidsprogramma’s essentiële diensten kunnen leveren, zelfs bij grote tegenslagen.
Maar dergelijke programma’s kunnen hun volledige potentieel alleen verwezenlijken als het ontwerp van de diensten voldoet aan evidence-based best practices. Dat betekent dat CHW’s moeten worden behandeld als professionals die training, een eerlijk salaris en veilige werkomstandigheden nodig hebben. Wanneer ze worden gebruikt als noodoplossing of als bron van goedkope arbeidskrachten, zijn CHW’s minder effectief dan hun tegenhangers die over meer middelen beschikken.