BERLIJN – De People’s Climate March op 21 september was een keerpunt voor de opkomende mondiale klimaatbeweging, waarbij in New York meer dan 400.000 mensen de straat opgingen. Maar New York was nog maar het topje van de ijsberg. Mensen in 166 landen van Argentinië tot Australië deden mee aan meer dan 2800 manifestaties en betogingen. Twee miljoen activisten eisten door middel van een online petitie dat overheden overgaan op 100% schone energie. Voor de eerste keer sinds de gedoemde Klimaatconferentie in Kopenhagen sprong het virtuele klimaatactivisme over naar de echte wereld. Maar waarom?
Burgers maken zich zorgen over de impact van klimaatverandering en ze weten dat fossiele brandstoffen het probleem zijn. Ze hebben ingezien dat machtige belangen de noodzakelijke verschuiving naar schone energie tegenhouden en ze vertrouwen er eenvoudigweg niet langer op dat hun regeringen er genoeg aan doen om in actie te komen voor de toekomst van de planeet. Dit werd niet alleen weerspiegeld in het recordaantal mensen die meededen, maar ook in de diversiteit van de demonstranten: stedelijke activisten, inheemse bevolking, aanhangers van verschillende geloven en politieke zienswijzen en, het meest opvallend, jongeren en ouderen.
De mensen van nu leggen natuurlijke verbanden tussen klimaatverandering en het dagelijks leven. Leraren kwamen op voor scholen die draaien op hernieuwbare energie, vrouwen ondersteunden een gezondere landbouw, grootmoeders eisten schone lucht voor hun kleinkinderen, vakbonden wilden een groene banentransitie en burgermeesters investeringen in energie-efficiënte gebouwen.
Vijf jaar nadat de Kopenhagen-conferentie mislukte, moeten regeringen nu eindelijk verantwoordelijk gaan opereren. De klimaattop van deze week met secretaris-generaal van de Verenigde naties Ban Ki-Moon als gastheer was gericht op het vergroten van het momentum voor actie door het bijeenbrengen van regeringsleiders en toplieden uit de zakenwereld en het maatschappelijk middenveld. Het doel was om gunstige omstandigheden te creëren voor regeringen om een klimaatdeal te onderhandelen in Parijs in 2015. En alhoewel de beloften die leiders gedaan hebben niet door de VN afgedwongen kunnen worden katalyseerde de top een volksdemonstratie die de politieke schijnwerpers opnieuw heeft gericht op de uitdaging van de klimaatverandering, en waar deze waarschijnlijk zal blijven totdat regeringen geloofwaardige actie zullen ondernemen.
Wat er is veranderd sinds 2009 is de mate van zorg over de impact van klimaatverandering. In de tussentijd kregen de New Yorkers te maken met orkaan Sandy, terwijl tyfoon Haiyan de Filipijnen verwoestte. Er worden wereldwijd voortdurend klimaatrecords gebroken. Alleen in 2014 al leden mensen onder hittegolven in Australië, overstromingen in Pakistan en droogte in Centraal-Amerika terwijl er inmiddels bewezen is dat het afsmelten van de West-Antarctische ijskap onomkeerbaar is.
Als resultaat hiervan is het mondiale debat verschoven van de kosten van actie ondernemen naar de kosten van geen actie ondernemen. En alhoewel de kosten van klimaatverandering gigantisch zijn laat wetenschappelijk onderzoek zien dat de kosten voor beteugeling ervan te overzien zijn.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Dit is komt naar voren in de groei van de opwekking van hernieuwbare energie. Mensen willen schone energie, de technologie is beschikbaar en winstgevend en met miljoenen mensen die geen toegang hebben tot betrouwbare stroom is de opkomst van hernieuwbare bronnen zelfs levensreddend. De mondiale wind en zonne-energie capaciteit is sinds 2009 verdriedubbeld en hernieuwbare energie voorziet nu in meer dan een vijfde van ’s werelds energietoevoer.
Elke tweede megawatt die er mondiaal bijkomt is groen, wat impliceert dat het aandeel hernieuwbare energie in 2030 de 50% zou kunnen bereiken. Groene energie is een game changer, omdat deze de macht over energie terug in de handen van burgers legt, wat een directe uitdaging aan de fossiele brandstoffenindustrie is. De voor de hand liggende volgende stap in het gevecht tegen klimaatverandering is om alle subsidies voor die industrie geleidelijk stop te zetten.
De klimaattop van de VN deze week heeft wellicht geen invloed op het verloop van de onderhandelingen over een internationale klimaatovereenkomst. Maar deze heeft de focus teruggebracht waar deze moet zijn: echte mensen die echte verandering eisen van hun regeringen. Burgers hebben laten zien dat ze geëngageerd zijn en dit zullen laten horen. De People’s Climate March was nog maar het begin.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
The US retirement system is failing American workers. But after decades of pushing fake fixes – especially forcing people to work longer – US policymakers have an opportunity to make real progress in bolstering Americans' economic security in old age.
proposes a Grey New Deal that would boost economic security for all US workers in old age.
From a long list of criminal indictments to unfavorable voter demographics, there is plenty standing between presumptive GOP nominee Donald Trump and a second term in the White House. But a Trump victory in the November election remains a distinct possibility – and a cause for serious economic concern.
BERLIJN – De People’s Climate March op 21 september was een keerpunt voor de opkomende mondiale klimaatbeweging, waarbij in New York meer dan 400.000 mensen de straat opgingen. Maar New York was nog maar het topje van de ijsberg. Mensen in 166 landen van Argentinië tot Australië deden mee aan meer dan 2800 manifestaties en betogingen. Twee miljoen activisten eisten door middel van een online petitie dat overheden overgaan op 100% schone energie. Voor de eerste keer sinds de gedoemde Klimaatconferentie in Kopenhagen sprong het virtuele klimaatactivisme over naar de echte wereld. Maar waarom?
Burgers maken zich zorgen over de impact van klimaatverandering en ze weten dat fossiele brandstoffen het probleem zijn. Ze hebben ingezien dat machtige belangen de noodzakelijke verschuiving naar schone energie tegenhouden en ze vertrouwen er eenvoudigweg niet langer op dat hun regeringen er genoeg aan doen om in actie te komen voor de toekomst van de planeet. Dit werd niet alleen weerspiegeld in het recordaantal mensen die meededen, maar ook in de diversiteit van de demonstranten: stedelijke activisten, inheemse bevolking, aanhangers van verschillende geloven en politieke zienswijzen en, het meest opvallend, jongeren en ouderen.
De mensen van nu leggen natuurlijke verbanden tussen klimaatverandering en het dagelijks leven. Leraren kwamen op voor scholen die draaien op hernieuwbare energie, vrouwen ondersteunden een gezondere landbouw, grootmoeders eisten schone lucht voor hun kleinkinderen, vakbonden wilden een groene banentransitie en burgermeesters investeringen in energie-efficiënte gebouwen.
Vijf jaar nadat de Kopenhagen-conferentie mislukte, moeten regeringen nu eindelijk verantwoordelijk gaan opereren. De klimaattop van deze week met secretaris-generaal van de Verenigde naties Ban Ki-Moon als gastheer was gericht op het vergroten van het momentum voor actie door het bijeenbrengen van regeringsleiders en toplieden uit de zakenwereld en het maatschappelijk middenveld. Het doel was om gunstige omstandigheden te creëren voor regeringen om een klimaatdeal te onderhandelen in Parijs in 2015. En alhoewel de beloften die leiders gedaan hebben niet door de VN afgedwongen kunnen worden katalyseerde de top een volksdemonstratie die de politieke schijnwerpers opnieuw heeft gericht op de uitdaging van de klimaatverandering, en waar deze waarschijnlijk zal blijven totdat regeringen geloofwaardige actie zullen ondernemen.
Wat er is veranderd sinds 2009 is de mate van zorg over de impact van klimaatverandering. In de tussentijd kregen de New Yorkers te maken met orkaan Sandy, terwijl tyfoon Haiyan de Filipijnen verwoestte. Er worden wereldwijd voortdurend klimaatrecords gebroken. Alleen in 2014 al leden mensen onder hittegolven in Australië, overstromingen in Pakistan en droogte in Centraal-Amerika terwijl er inmiddels bewezen is dat het afsmelten van de West-Antarctische ijskap onomkeerbaar is.
Als resultaat hiervan is het mondiale debat verschoven van de kosten van actie ondernemen naar de kosten van geen actie ondernemen. En alhoewel de kosten van klimaatverandering gigantisch zijn laat wetenschappelijk onderzoek zien dat de kosten voor beteugeling ervan te overzien zijn.
Subscribe to PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Dit is komt naar voren in de groei van de opwekking van hernieuwbare energie. Mensen willen schone energie, de technologie is beschikbaar en winstgevend en met miljoenen mensen die geen toegang hebben tot betrouwbare stroom is de opkomst van hernieuwbare bronnen zelfs levensreddend. De mondiale wind en zonne-energie capaciteit is sinds 2009 verdriedubbeld en hernieuwbare energie voorziet nu in meer dan een vijfde van ’s werelds energietoevoer.
Elke tweede megawatt die er mondiaal bijkomt is groen, wat impliceert dat het aandeel hernieuwbare energie in 2030 de 50% zou kunnen bereiken. Groene energie is een game changer, omdat deze de macht over energie terug in de handen van burgers legt, wat een directe uitdaging aan de fossiele brandstoffenindustrie is. De voor de hand liggende volgende stap in het gevecht tegen klimaatverandering is om alle subsidies voor die industrie geleidelijk stop te zetten.
De klimaattop van de VN deze week heeft wellicht geen invloed op het verloop van de onderhandelingen over een internationale klimaatovereenkomst. Maar deze heeft de focus teruggebracht waar deze moet zijn: echte mensen die echte verandering eisen van hun regeringen. Burgers hebben laten zien dat ze geëngageerd zijn en dit zullen laten horen. De People’s Climate March was nog maar het begin.