MONTREAL – Velen van ons zijn doodsbang voor de gedachte een verlammende beroerte of een fatale hartaanval te kunnen krijgen. Weinigen van ons reageren echter even emotioneel op de dreiging van een chronische ziekte, een vage en elastische term die voornamelijk nuttig is voor het organiseren van gezondheidsdiensten. En toch zijn chronische ziekten een groot sociaal probleem geworden dat om een collectief antwoord vraagt.
Van oudsher verwees de term 'chronische ziekte' naar een aandoening die over een langere periode bleef bestaan. Maar door de toenemende gerichtheid van de medische wereld op specifieke ziekten is de term gaan verwijzen naar een reeks aandoeningen met een open einde, zoals hart- en vaatziekten, kanker en diabetes, en niet naar infectieziekten als tuberculose of malaria, of naar geestesziekten.
In de 19e eeuw werden chronische ziekten voor een deel als problematisch gezien, omdat de patiënten die eraan leden schaarste ziekenhuisbedden in beslag namen die steeds vaker werden gebruikt voor de behandeling van acute, geneesbare ziekten. Maar chronische ziekten werden al snel een breder volksgezondheidsprobleem, omdat het aantal sterfgevallen als gevolg van kanker, hart- en vaatziekten en diabetes leek te stijgen. In feite weerspiegelde de aanvankelijke toename van het aantal geregistreerde sterfgevallen als gevolg van deze ziekten waarschijnlijk een betere identificatie en diagnosestelling. Het invullen van rapporten over doodsoorzaken is geen exacte wetenschap, en artsen richten zich op oorzaken waarmee zij bekend zijn.
MONTREAL – Velen van ons zijn doodsbang voor de gedachte een verlammende beroerte of een fatale hartaanval te kunnen krijgen. Weinigen van ons reageren echter even emotioneel op de dreiging van een chronische ziekte, een vage en elastische term die voornamelijk nuttig is voor het organiseren van gezondheidsdiensten. En toch zijn chronische ziekten een groot sociaal probleem geworden dat om een collectief antwoord vraagt.
Van oudsher verwees de term 'chronische ziekte' naar een aandoening die over een langere periode bleef bestaan. Maar door de toenemende gerichtheid van de medische wereld op specifieke ziekten is de term gaan verwijzen naar een reeks aandoeningen met een open einde, zoals hart- en vaatziekten, kanker en diabetes, en niet naar infectieziekten als tuberculose of malaria, of naar geestesziekten.
In de 19e eeuw werden chronische ziekten voor een deel als problematisch gezien, omdat de patiënten die eraan leden schaarste ziekenhuisbedden in beslag namen die steeds vaker werden gebruikt voor de behandeling van acute, geneesbare ziekten. Maar chronische ziekten werden al snel een breder volksgezondheidsprobleem, omdat het aantal sterfgevallen als gevolg van kanker, hart- en vaatziekten en diabetes leek te stijgen. In feite weerspiegelde de aanvankelijke toename van het aantal geregistreerde sterfgevallen als gevolg van deze ziekten waarschijnlijk een betere identificatie en diagnosestelling. Het invullen van rapporten over doodsoorzaken is geen exacte wetenschap, en artsen richten zich op oorzaken waarmee zij bekend zijn.