WASZYNGTON, DC - Piłka nożna istnieje od wieków, ale gra nie zawsze wyglądała tak, jak dzisiaj. Nie wyglądała nawet tak samo w różnych regionach geograficznych. W niektórych miejscach gracze mogli używać rąk, podczas gdy w innych bramki nie miały poprzeczki; jeszcze gdzie indziej popychanie przeciwnika było dozwolone, ale ciągnięcie już nie. Jednak w połowie XIX wieku zasady zostały ustandaryzowane, dzięki czemu drużyny z różnych stron świata mogły ze sobą rywalizować. Dzięki temu piłka nożna zaczęła się szybko rozwijać. Dziś jest to najczęściej uprawiany sport na świecie.
Tak jak wspólne przepisy umożliwiły rozwój piłki nożnej, tak i jednolity zestaw wytycznych przyspieszyłby postęp w walce ze zmianami klimatu. Logika jest prosta. Biorąc pod uwagę skalę wyzwania klimatycznego, sprostanie mu wymaga działań na wszystkich poziomach społeczeństwa, rządów i gospodarki. Jeśli tak ogromna liczba podmiotów ma pracować na całym świecie na rzecz wspólnego celu, często poprzez bezpośrednią współpracę, wszyscy muszą działać zgodnie z tymi samymi zasadami, definiować terminy i pojęcia w spójny sposób oraz mierzyć postępy za pomocą ustalonych wskaźników.
Jest to szczególnie ważne dla sektora finansowego. Jeśli inwestorzy mają mieć wystarczającą pewność i jasność, aby skierować biliony dolarów na projekty o największym wpływie, potrzebują oni dostępu do wspólnego zestawu kryteriów oceny "zielonych referencji" aktywów i działań.
Na poziomie krajowym "zielone taksonomie" już wywierają wpływ. Rok po tym, jak Chiny opublikowały swój pierwszy "katalog projektów" dla zielonych obligacji w 2015 r., wartość ich rynku zielonych obligacji wzrosła z zera do 40 mld USD. Istnieje jednak granica tego, co mogą osiągnąć działania krajowe. Ponieważ różne jurysdykcje definiują własne standardy i wskaźniki, to, co kwalifikuje się jako "zielone" w jednym kraju, może być nadal uważane za "brązowe" w innym, tworząc niepewność dla inwestorów i podważając ich zaufanie.
Brak jednej wspólnej zielonej taksonomii powoduje również fragmentację rynku, stwarzając firmom możliwości obchodzenia zasad i przepisów mających na celu zwiększenie zrównoważonego rozwoju. Na przykład, jeśli rząd nałoży surowe przepisy dotyczące emisji dwutlenku węgla, firmy mogą po prostu przenieść swoją wysokoemisyjną działalność za granicę lub zacząć importować towary wysokoemisyjne produkowane w łagodniejszych jurysdykcjach.
Oczywiście nierealistyczne - i niesprawiedliwe - byłoby oczekiwanie od wszystkich krajów natychmiastowego przyjęcia jednej zielonej taksonomii. Każdy kraj ma swoje własne potrzeby i priorytety, stoi przed szczególnymi wyzwaniami gospodarczymi i rozwojowymi oraz posiada unikalny zestaw zasobów, dzięki którym może osiągnąć swoje cele. Ich zielone taksonomie muszą to odzwierciedlać. Na przykład Kolumbia kładzie szczególny nacisk na rolnictwo, hodowlę zwierząt i leśnictwo - sektory o kluczowym znaczeniu gospodarczym, które są również głównymi źródłami emisji gazów cieplarnianych i głównymi czynnikami powodującymi degradację środowiska.
Również w tym przypadku piłka nożna może zaoferować pewną jasność. Podczas gdy zasady są wszędzie takie same, ligi na całym świecie działają w różny sposób, odzwierciedlając lokalne warunki. Mają różne budżety, kalendarze oraz zasady awansów i spadków drużyn z jednej ligi do drugiej. Ostatecznie jednak gracze mogą przenosić się między ligami, a drużyny mogą rywalizować między jurysdykcjami, przy stosunkowo niewielkich tarciach.
Ten rodzaj interoperacyjności musi być wbudowany w krajowe zielone taksonomie, aby umożliwić przepływ zielonego kapitału na dużą skalę. W tym celu decydenci i organy regulacyjne muszą zidentyfikować wspólne cechy projektowe, ujednolicić wskaźniki wpływu i standardy rachunkowości oraz przyjąć podejście "adoptuj lub dostosuj się" do reszty, zapożyczając szablony lub kryteria od innych i dostosowując je w razie potrzeby.
Kilka inicjatyw mających na celu wsparcie tego procesu jest już w toku. W 2021 r. Fundacja Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej utworzyła Radę Międzynarodowych Standardów Zrównoważonego Rozwoju, niezależny organ z sektora prywatnego, który opracowuje i zatwierdza standardy sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju. Grupa G20 określiła sześć ogólnych zasad, które mają kierować jurysdykcjami podczas opracowywania własnych podejść do dostosowywania inwestycji do celów zrównoważonego rozwoju, pomagając w ten sposób zapewnić porównywalność i interoperacyjność. Sieć Zrównoważonej Bankowości i Finansów (Sustainable Banking and Finance Network) udostępnia swoim 86 członkom z 66 krajów zaliczanych do rynków wschodzących zestawy narzędzi i raporty z postępów.
Po stworzeniu krajowych zbiorów przepisów musi nastąpić harmonizacja regionalna. Również w tym zakresie podejmowane są już pozytywne kroki. Grupa Robocza ds. Taksonomii Zrównoważonego Finansowania dla Ameryki Łacińskiej i Karaibów - przy wsparciu Międzynarodowej Korporacji Finansowej i innych instytucji wielostronnych - pomaga krajom w regionie w dostosowaniu ich ram, na przykład poprzez ustanowienie zasad przewodnich i opracowanie obiektywnych systemów klasyfikacji dla sektorów i działań. Fora regionalne, takie jak Współpraca Gospodarcza Azji i Pacyfiku (APEC), również powinny zintensyfikować działania, włączając harmonizację zielonych taksonomii do szerszych planów integracji.
Ostatnim krokiem jest globalna harmonizacja, której G20 jest w stanie przewodzić. Brazylia powinna podjąć próbę rozpoczęcia tego procesu podczas swojej tegorocznej prezydencji w grupie, przygotowując grunt pod dalsze postępy pod przewodnictwem RPA w 2025 roku. W przeciwieństwie do ewolucji piłki nożnej, która trwała ponad półtora wieku, nie mamy niestety czasu. Aby stawić czoła zmianom klimatu, globalna zielona taksonomia musi być wprowadzona jak najszybciej.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer
WASZYNGTON, DC - Piłka nożna istnieje od wieków, ale gra nie zawsze wyglądała tak, jak dzisiaj. Nie wyglądała nawet tak samo w różnych regionach geograficznych. W niektórych miejscach gracze mogli używać rąk, podczas gdy w innych bramki nie miały poprzeczki; jeszcze gdzie indziej popychanie przeciwnika było dozwolone, ale ciągnięcie już nie. Jednak w połowie XIX wieku zasady zostały ustandaryzowane, dzięki czemu drużyny z różnych stron świata mogły ze sobą rywalizować. Dzięki temu piłka nożna zaczęła się szybko rozwijać. Dziś jest to najczęściej uprawiany sport na świecie.
Tak jak wspólne przepisy umożliwiły rozwój piłki nożnej, tak i jednolity zestaw wytycznych przyspieszyłby postęp w walce ze zmianami klimatu. Logika jest prosta. Biorąc pod uwagę skalę wyzwania klimatycznego, sprostanie mu wymaga działań na wszystkich poziomach społeczeństwa, rządów i gospodarki. Jeśli tak ogromna liczba podmiotów ma pracować na całym świecie na rzecz wspólnego celu, często poprzez bezpośrednią współpracę, wszyscy muszą działać zgodnie z tymi samymi zasadami, definiować terminy i pojęcia w spójny sposób oraz mierzyć postępy za pomocą ustalonych wskaźników.
Jest to szczególnie ważne dla sektora finansowego. Jeśli inwestorzy mają mieć wystarczającą pewność i jasność, aby skierować biliony dolarów na projekty o największym wpływie, potrzebują oni dostępu do wspólnego zestawu kryteriów oceny "zielonych referencji" aktywów i działań.
Na poziomie krajowym "zielone taksonomie" już wywierają wpływ. Rok po tym, jak Chiny opublikowały swój pierwszy "katalog projektów" dla zielonych obligacji w 2015 r., wartość ich rynku zielonych obligacji wzrosła z zera do 40 mld USD. Istnieje jednak granica tego, co mogą osiągnąć działania krajowe. Ponieważ różne jurysdykcje definiują własne standardy i wskaźniki, to, co kwalifikuje się jako "zielone" w jednym kraju, może być nadal uważane za "brązowe" w innym, tworząc niepewność dla inwestorów i podważając ich zaufanie.
Brak jednej wspólnej zielonej taksonomii powoduje również fragmentację rynku, stwarzając firmom możliwości obchodzenia zasad i przepisów mających na celu zwiększenie zrównoważonego rozwoju. Na przykład, jeśli rząd nałoży surowe przepisy dotyczące emisji dwutlenku węgla, firmy mogą po prostu przenieść swoją wysokoemisyjną działalność za granicę lub zacząć importować towary wysokoemisyjne produkowane w łagodniejszych jurysdykcjach.
Oczywiście nierealistyczne - i niesprawiedliwe - byłoby oczekiwanie od wszystkich krajów natychmiastowego przyjęcia jednej zielonej taksonomii. Każdy kraj ma swoje własne potrzeby i priorytety, stoi przed szczególnymi wyzwaniami gospodarczymi i rozwojowymi oraz posiada unikalny zestaw zasobów, dzięki którym może osiągnąć swoje cele. Ich zielone taksonomie muszą to odzwierciedlać. Na przykład Kolumbia kładzie szczególny nacisk na rolnictwo, hodowlę zwierząt i leśnictwo - sektory o kluczowym znaczeniu gospodarczym, które są również głównymi źródłami emisji gazów cieplarnianych i głównymi czynnikami powodującymi degradację środowiska.
SPRING SALE: Save 40% on all new Digital or Digital Plus subscriptions
Subscribe now to gain greater access to Project Syndicate – including every commentary and our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – starting at just $49.99.
Subscribe Now
Również w tym przypadku piłka nożna może zaoferować pewną jasność. Podczas gdy zasady są wszędzie takie same, ligi na całym świecie działają w różny sposób, odzwierciedlając lokalne warunki. Mają różne budżety, kalendarze oraz zasady awansów i spadków drużyn z jednej ligi do drugiej. Ostatecznie jednak gracze mogą przenosić się między ligami, a drużyny mogą rywalizować między jurysdykcjami, przy stosunkowo niewielkich tarciach.
Ten rodzaj interoperacyjności musi być wbudowany w krajowe zielone taksonomie, aby umożliwić przepływ zielonego kapitału na dużą skalę. W tym celu decydenci i organy regulacyjne muszą zidentyfikować wspólne cechy projektowe, ujednolicić wskaźniki wpływu i standardy rachunkowości oraz przyjąć podejście "adoptuj lub dostosuj się" do reszty, zapożyczając szablony lub kryteria od innych i dostosowując je w razie potrzeby.
Kilka inicjatyw mających na celu wsparcie tego procesu jest już w toku. W 2021 r. Fundacja Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej utworzyła Radę Międzynarodowych Standardów Zrównoważonego Rozwoju, niezależny organ z sektora prywatnego, który opracowuje i zatwierdza standardy sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju. Grupa G20 określiła sześć ogólnych zasad, które mają kierować jurysdykcjami podczas opracowywania własnych podejść do dostosowywania inwestycji do celów zrównoważonego rozwoju, pomagając w ten sposób zapewnić porównywalność i interoperacyjność. Sieć Zrównoważonej Bankowości i Finansów (Sustainable Banking and Finance Network) udostępnia swoim 86 członkom z 66 krajów zaliczanych do rynków wschodzących zestawy narzędzi i raporty z postępów.
Po stworzeniu krajowych zbiorów przepisów musi nastąpić harmonizacja regionalna. Również w tym zakresie podejmowane są już pozytywne kroki. Grupa Robocza ds. Taksonomii Zrównoważonego Finansowania dla Ameryki Łacińskiej i Karaibów - przy wsparciu Międzynarodowej Korporacji Finansowej i innych instytucji wielostronnych - pomaga krajom w regionie w dostosowaniu ich ram, na przykład poprzez ustanowienie zasad przewodnich i opracowanie obiektywnych systemów klasyfikacji dla sektorów i działań. Fora regionalne, takie jak Współpraca Gospodarcza Azji i Pacyfiku (APEC), również powinny zintensyfikować działania, włączając harmonizację zielonych taksonomii do szerszych planów integracji.
Ostatnim krokiem jest globalna harmonizacja, której G20 jest w stanie przewodzić. Brazylia powinna podjąć próbę rozpoczęcia tego procesu podczas swojej tegorocznej prezydencji w grupie, przygotowując grunt pod dalsze postępy pod przewodnictwem RPA w 2025 roku. W przeciwieństwie do ewolucji piłki nożnej, która trwała ponad półtora wieku, nie mamy niestety czasu. Aby stawić czoła zmianom klimatu, globalna zielona taksonomia musi być wprowadzona jak najszybciej.
Z angielskiego przetłumaczyła Marz McNamer