PARIJS – Voor een groot deel van Afrika wordt de transitie van fossiele brandstoffen naar schonere energievormen gezien als een ecologische noodzaak. Omdat fossiele brandstoffen een meerderheid – van wel 70% in sommige gevallen – van de energiemix uitmaken, is de situatie op het continent ecologisch gezien inderdaad uiterst dringend.
Maar de energietransitie van Afrika is ook in economisch opzicht een noodzaak. Ieder jaar slurpen de oliesubsidies 1,5% van het bpp van het continent op – ofwel ruwweg $50 mrd. Dat is genoeg geld om zo'n 300 miljoen mensen van zonne-energie te voorzien. Als het continent zijn energieportefeuille opnieuw in evenwicht zou kunnen brengen, door langzaam maar zeker afstand te doen van koolwaterstoffen, zouden die subsidies een andere bestemming kunnen krijgen, op manieren die ecologische en economische voordelen zouden opleveren.
Vandaag de dag zijn noch de olie-exporterende noch de olie-importerende landen adequaat beschermd tegen prijsschokken. Toen de olieprijzen in 2015 bijvoorbeeld snel daalden, hoefden Afrika's energie-importeurs minder uit te geven aan olie, terwijl de exporterende landen er financieel onder leden. Toen de prijzen weer opveerden, veranderden die verhoudingen: de inkomsten van de energie-exporterende landen gingen omhoog, terwijl de importerende landen moeite hadden hun consumptieniveau op peil te houden.
PARIJS – Voor een groot deel van Afrika wordt de transitie van fossiele brandstoffen naar schonere energievormen gezien als een ecologische noodzaak. Omdat fossiele brandstoffen een meerderheid – van wel 70% in sommige gevallen – van de energiemix uitmaken, is de situatie op het continent ecologisch gezien inderdaad uiterst dringend.
Maar de energietransitie van Afrika is ook in economisch opzicht een noodzaak. Ieder jaar slurpen de oliesubsidies 1,5% van het bpp van het continent op – ofwel ruwweg $50 mrd. Dat is genoeg geld om zo'n 300 miljoen mensen van zonne-energie te voorzien. Als het continent zijn energieportefeuille opnieuw in evenwicht zou kunnen brengen, door langzaam maar zeker afstand te doen van koolwaterstoffen, zouden die subsidies een andere bestemming kunnen krijgen, op manieren die ecologische en economische voordelen zouden opleveren.
Vandaag de dag zijn noch de olie-exporterende noch de olie-importerende landen adequaat beschermd tegen prijsschokken. Toen de olieprijzen in 2015 bijvoorbeeld snel daalden, hoefden Afrika's energie-importeurs minder uit te geven aan olie, terwijl de exporterende landen er financieel onder leden. Toen de prijzen weer opveerden, veranderden die verhoudingen: de inkomsten van de energie-exporterende landen gingen omhoog, terwijl de importerende landen moeite hadden hun consumptieniveau op peil te houden.