ACCRA – Velen in de mondiale ontwikkelingsgemeenschap dringen erop aan dat de rijke landen grote sommen geld naar de ontwikkelingslanden overmaken om hen te helpen over te schakelen op schonere energie zonder de economische groei te belemmeren. Dit pleidooi werpt belangrijke economische vragen op die in de reguliere pers te weinig aandacht krijgen.
Neem Afrika. Het op één na grootste continent ter wereld zou naar verluidt slechts één procent van de historische koolstofemissies hebben bijgedragen. Vandaag genereert het slechts vier procent van de wereldwijde uitstoot. Afrikaʼs jaarlijkse antropogene uitstoot van kooldioxide-equivalent bedraagt ongeveer 1,4 miljard ton, waarvan alleen al vijfendertig procent uit Zuid-Afrika afkomstig is.
De kooldioxide-uitstoot van de Afrikanen bedraagt slechts twintig procent van het mondiale gemiddelde per hoofd van de bevolking. Toch moet de wereld bijna tien miljard ton CO2 per jaar reduceren om enige kans te hebben de doelstelling voor 2030 van een ʻmaximale stijging van 2° Celsiusʼ te halen, volgens de Intergouvernementele Werkgroep inzake Klimaatverandering. De grimmige realiteit is dus dat Afrika een aanzienlijk deel van de wereldwijde kosten moet dragen als het helemaal naar netto-nul-emissies zou toewerken. De prijs van de bijdrage van Afrika aan het bereiken van deze emissiedoelstelling wordt geschat op 1,3 biljoen dollar, en dat is wat de Afrikaanse leiders en hun adviseurs de rest van de wereld vragen te betalen.
ACCRA – Velen in de mondiale ontwikkelingsgemeenschap dringen erop aan dat de rijke landen grote sommen geld naar de ontwikkelingslanden overmaken om hen te helpen over te schakelen op schonere energie zonder de economische groei te belemmeren. Dit pleidooi werpt belangrijke economische vragen op die in de reguliere pers te weinig aandacht krijgen.
Neem Afrika. Het op één na grootste continent ter wereld zou naar verluidt slechts één procent van de historische koolstofemissies hebben bijgedragen. Vandaag genereert het slechts vier procent van de wereldwijde uitstoot. Afrikaʼs jaarlijkse antropogene uitstoot van kooldioxide-equivalent bedraagt ongeveer 1,4 miljard ton, waarvan alleen al vijfendertig procent uit Zuid-Afrika afkomstig is.
De kooldioxide-uitstoot van de Afrikanen bedraagt slechts twintig procent van het mondiale gemiddelde per hoofd van de bevolking. Toch moet de wereld bijna tien miljard ton CO2 per jaar reduceren om enige kans te hebben de doelstelling voor 2030 van een ʻmaximale stijging van 2° Celsiusʼ te halen, volgens de Intergouvernementele Werkgroep inzake Klimaatverandering. De grimmige realiteit is dus dat Afrika een aanzienlijk deel van de wereldwijde kosten moet dragen als het helemaal naar netto-nul-emissies zou toewerken. De prijs van de bijdrage van Afrika aan het bereiken van deze emissiedoelstelling wordt geschat op 1,3 biljoen dollar, en dat is wat de Afrikaanse leiders en hun adviseurs de rest van de wereld vragen te betalen.