De nieuwe ideocratie van Rusland

MOSKOU – Het “Poetinisme” is al langere tijd een populair onderwerp in het Westen, waar de term – die het beleid en de praktijk van de Russische president Vladimir Poetin beschrijft – over het algemeen wordt begroet met een combinatie van angst en afkeuring. Maar onder de heersende elite van Rusland wordt het Poetinisme beschouwd als een complexe en aantrekkelijke ideologie, die zijn naamgever wel eens zou kunnen overleven.

Het Poetinisme is niet zozeer het geesteskind van de president zelf als van zijn naaste medewerker Vladislav Soerkov. Als hoofdideoloog van het Kremlin is Soerkov een soort moderne incarnatie van Lazar Kaganovich, een van de naaste medewerkers van Jozef Stalin en een vooraanstaand pleitbezorger van het vervangen van het leninisme door het “progressievere” stalinisme als de ideologische hoeksteen van de Sovjet-Unie.

Soerkov heeft het Poetinisme onlangs omschreven als een “functionerende ideologie van alledag, met al zijn sociale innovaties en productieve tegenstrijdigheden.” In zijn ogen hebben de Russen geen westerse democratie nodig, omdat Poetin een systeem heeft opgebouwd dat de behoeften, wensen en doelstellingen van het volk beter begrijpt dan het volk zelf.