CHICAGO – De Russische economie stagneert in de begindagen van 2018. Dit is geen statistische toevalligheid: het gemiddelde jaarlijkse groeitempo tussen 2008 en 2017 voor Rusland was slechts 1,2%. Vorig jaar bedroeg de Russische bbp-groei 1,5%, tegen 2,5% in de eurozone en 2,3% in de Verenigde Staten – allebei ontwikkelde economieën die 2 tot 3 procentpunten langzamer zouden moeten groeien dan een ontwikkelingseconomie als Rusland. En, zoals het Russische ministerie van Economische Zaken, de Wereldbank en het Internationale Monetaire Fonds allemaal erkennen, deze slechte prestaties lijken zich waarschijnlijk te zullen voortzetten.
Het stimuleren van Ruslands groei zal alleen mogelijk zijn met diepgaande structurele hervormingen, omdat de economie stagneert terwijl de capaciteit ten volle wordt benut. Nu de werkloosheid voor het vijfde achtereenvolgende jaar ongeveer 5,5% bedraagt – een percentage waar bijna ieder ontwikkeld land jaloers op zou zijn – zijn er weinig werklozen die nog aan het werk kunnen worden gezet. Op dezelfde manier staat de benutting van de capaciteit in de industrie grofweg op hetzelfde peil als tijdens de vorige twee pieken (2007-2008 en 2013), wat betekent dat er bijna geen onbenutte capaciteit is die nog gebruikt kan worden.
Inziend dat een actief monetair beleid onder dergelijke omstandigheden niet kan helpen, heeft de centrale bank in plaats daarvan de inflatie omlaag gebracht naar 2,5% in 2017, het laagste niveau in de 25 jaar van het Russische kapitalisme. Afgezien van een voortdurend stijgende olieprijs – een onwaarschijnlijk vooruitzicht – is de enige mogelijke bron van groei in Rusland de productiviteit. En daarvoor zijn aanzienlijke hervormingen nodig.
CHICAGO – De Russische economie stagneert in de begindagen van 2018. Dit is geen statistische toevalligheid: het gemiddelde jaarlijkse groeitempo tussen 2008 en 2017 voor Rusland was slechts 1,2%. Vorig jaar bedroeg de Russische bbp-groei 1,5%, tegen 2,5% in de eurozone en 2,3% in de Verenigde Staten – allebei ontwikkelde economieën die 2 tot 3 procentpunten langzamer zouden moeten groeien dan een ontwikkelingseconomie als Rusland. En, zoals het Russische ministerie van Economische Zaken, de Wereldbank en het Internationale Monetaire Fonds allemaal erkennen, deze slechte prestaties lijken zich waarschijnlijk te zullen voortzetten.
Het stimuleren van Ruslands groei zal alleen mogelijk zijn met diepgaande structurele hervormingen, omdat de economie stagneert terwijl de capaciteit ten volle wordt benut. Nu de werkloosheid voor het vijfde achtereenvolgende jaar ongeveer 5,5% bedraagt – een percentage waar bijna ieder ontwikkeld land jaloers op zou zijn – zijn er weinig werklozen die nog aan het werk kunnen worden gezet. Op dezelfde manier staat de benutting van de capaciteit in de industrie grofweg op hetzelfde peil als tijdens de vorige twee pieken (2007-2008 en 2013), wat betekent dat er bijna geen onbenutte capaciteit is die nog gebruikt kan worden.
Inziend dat een actief monetair beleid onder dergelijke omstandigheden niet kan helpen, heeft de centrale bank in plaats daarvan de inflatie omlaag gebracht naar 2,5% in 2017, het laagste niveau in de 25 jaar van het Russische kapitalisme. Afgezien van een voortdurend stijgende olieprijs – een onwaarschijnlijk vooruitzicht – is de enige mogelijke bron van groei in Rusland de productiviteit. En daarvoor zijn aanzienlijke hervormingen nodig.