NEW YORK – De 50ste herdenking van de moord op John F. Kennedy biedt de gelegenheid om stil te staan bij de bewustzijnsverandering die in de Verenigde Staten de halve eeuw na zijn dood is ontstaan. Vooral nu recente feiten aantonen dat, hoewel Kennedy is opgenomen in het pantheon van Amerikaanse helden, met name bij vrouwen hun bewondering voor zijn leiderschap aan het verliezen zijn. Hoe komt dit?
Op een bepaald vlak was wat Kennedy heeft gedaan voor vrouwen net zo progressief als zijn erfenis op het gebied van rassendiscriminatie en armoede. Een van zijn waarlijk visionaire daden was om Eleanor Roosevelt, van oudsher een feministe, te vragen als voorzitter van de eerste President’s Commission on the Status of Women. Deze PCSW, waarvan zowel mannelijke als vrouwelijke politieke leiders deel uitmaakten, was niet alleen voor de schone schijn, maar een oprechte poging om vrouwen een betere toegang tot de arbeidsmarkt te bieden, hun rechtspositie te versterken en een eind te maken aan de discriminatie op grond van geslacht – een problematiek die toen nog niet eens onder woorden was gebracht.
Toen Kennedy de PCSW instelde, konden vrouwen in Amerika inderdaad nog uitgesloten worden van jury’s, was orale anticonceptie of abortus voor hen verboden en konden ze zelfs geen lening afsluiten op hun eigen naam. In hetzelfde jaar dat Kennedy werd vermoord publiceerde Betty Friedan The Feminine Mystique [Het raadsel vrouw]. Het boek ontketende een storm van discussie over ‘het probleem zonder naam’: de ontevredenheid van vrouwen met hun beperkte rol. Het PCSW-rapport, dat een maand voor de moord op Kennedy verscheen, had een keerpunt kunnen zijn als hij was blijven leven.
NEW YORK – De 50ste herdenking van de moord op John F. Kennedy biedt de gelegenheid om stil te staan bij de bewustzijnsverandering die in de Verenigde Staten de halve eeuw na zijn dood is ontstaan. Vooral nu recente feiten aantonen dat, hoewel Kennedy is opgenomen in het pantheon van Amerikaanse helden, met name bij vrouwen hun bewondering voor zijn leiderschap aan het verliezen zijn. Hoe komt dit?
Op een bepaald vlak was wat Kennedy heeft gedaan voor vrouwen net zo progressief als zijn erfenis op het gebied van rassendiscriminatie en armoede. Een van zijn waarlijk visionaire daden was om Eleanor Roosevelt, van oudsher een feministe, te vragen als voorzitter van de eerste President’s Commission on the Status of Women. Deze PCSW, waarvan zowel mannelijke als vrouwelijke politieke leiders deel uitmaakten, was niet alleen voor de schone schijn, maar een oprechte poging om vrouwen een betere toegang tot de arbeidsmarkt te bieden, hun rechtspositie te versterken en een eind te maken aan de discriminatie op grond van geslacht – een problematiek die toen nog niet eens onder woorden was gebracht.
Toen Kennedy de PCSW instelde, konden vrouwen in Amerika inderdaad nog uitgesloten worden van jury’s, was orale anticonceptie of abortus voor hen verboden en konden ze zelfs geen lening afsluiten op hun eigen naam. In hetzelfde jaar dat Kennedy werd vermoord publiceerde Betty Friedan The Feminine Mystique [Het raadsel vrouw]. Het boek ontketende een storm van discussie over ‘het probleem zonder naam’: de ontevredenheid van vrouwen met hun beperkte rol. Het PCSW-rapport, dat een maand voor de moord op Kennedy verscheen, had een keerpunt kunnen zijn als hij was blijven leven.