LONDEN – Laten we eerlijk zijn: niemand weet wat er momenteel met de wereldeconomie aan de hand is. Het herstel van de krach van 2008 is onverwacht langzaam geweest. Zijn we op weg naar volle gezondheid of zitten we vast in een moeras van ‘structurele stagnatie’? Gaat de mondialisering door of heeft deze zijn langste tijd gehad?
Beleidsmakers weten niet wat ze moeten doen. Ze drukken op de gebruikelijke – en ongebruikelijke – knoppen maar er gebeurt niets. Kwantitatieve versoepeling moest de inflatie ‘terug op doelniveau’ brengen, maar deed dit niet. Bezuinigingen moesten het vertrouwen herstellen, maar deden dit niet. Eerder deze maand hield de gouverneur van de Bank of England Mark Carney een voordracht met de titel ‘Het spook van het monetarisme.’ Vanzelfsprekend precies het monetarisme dat ons van het Keynesiaanse spook had moeten redden!
Met praktisch geen bruikbare macro-economische gereedschappen voorhanden is de uitgangspositie nu ‘structurele hervormingen’. Maar niemand is het over eens wat dit betekent. Ondertussen zwepen doorgedraaide leiders ontevreden keizers op. Het lijkt erop dat de economie is aan de controle van degenen die hem zouden moeten sturen ontsnapt, en de politiek volgt hierin op korte afstand.
LONDEN – Laten we eerlijk zijn: niemand weet wat er momenteel met de wereldeconomie aan de hand is. Het herstel van de krach van 2008 is onverwacht langzaam geweest. Zijn we op weg naar volle gezondheid of zitten we vast in een moeras van ‘structurele stagnatie’? Gaat de mondialisering door of heeft deze zijn langste tijd gehad?
Beleidsmakers weten niet wat ze moeten doen. Ze drukken op de gebruikelijke – en ongebruikelijke – knoppen maar er gebeurt niets. Kwantitatieve versoepeling moest de inflatie ‘terug op doelniveau’ brengen, maar deed dit niet. Bezuinigingen moesten het vertrouwen herstellen, maar deden dit niet. Eerder deze maand hield de gouverneur van de Bank of England Mark Carney een voordracht met de titel ‘Het spook van het monetarisme.’ Vanzelfsprekend precies het monetarisme dat ons van het Keynesiaanse spook had moeten redden!
Met praktisch geen bruikbare macro-economische gereedschappen voorhanden is de uitgangspositie nu ‘structurele hervormingen’. Maar niemand is het over eens wat dit betekent. Ondertussen zwepen doorgedraaide leiders ontevreden keizers op. Het lijkt erop dat de economie is aan de controle van degenen die hem zouden moeten sturen ontsnapt, en de politiek volgt hierin op korte afstand.