ISTANBUL – Ik gebruikte onlangs Uber (een online service voor het bestellen van een auto met chauffeur) en had niet de gebruikelijke prettige ervaring. De chauffeur kende de buurt niet en, erger dan dat, luisterde niet naar de tom-tom en ging naar links in plaats van naar rechts. Toen Uber mij zoals gewoonlijk vroeg om de chauffeur te beoordelen twijfelde ik niet en gaf ik hem twee van de vijf sterren. Ik was niet wraakzuchtig; ik wilde andere passagiers behoeden tegen een onplezierige ervaring en hoopte dat feedback hem misschien beter zou maken of aan zou moedigen om een ander vak te zoeken.
Maar wat betekenen twee van de vijf sterren? Overduidelijk betekent het slechter dan gemiddeld, wat drie sterren zou zijn. Maar terwijl ik altijd een gemiddelde chauffeur zou verkiezen boven een chauffeur met twee sterren, mocht ik de keuze hebben tussen een twee-sterren chauffeur en een waarvan ik niets weet, dan zou ik waarschijnlijk die met twee sterren kiezen, omdat de angst voor iets slechters dan dat me er van zou weerhouden om een risico te nemen. Dit is een bekend fenomeen dat bekend staat als de ‘afkeer van verlies’; het risico op één ster weegt zwaarder dan de hoop op vijf sterren.
Afgelopen week was ik bezig met het beoordelen van voorstellen voor de ‘Knight News Challenge’. Om het iets makkelijker te maken hadden ze een drie-sterren systeem; ja was drie, twee misschien en één was nee. Het idee was om de waarschijnlijke winnaars te kiezen, de verliezers eruit te halen en om te concentreren op het identificeren van de ‘misschiens’. Dit is een logische manier om je aandacht te richten in een situatie waar een beslissing gemaakt moet worden.
ISTANBUL – Ik gebruikte onlangs Uber (een online service voor het bestellen van een auto met chauffeur) en had niet de gebruikelijke prettige ervaring. De chauffeur kende de buurt niet en, erger dan dat, luisterde niet naar de tom-tom en ging naar links in plaats van naar rechts. Toen Uber mij zoals gewoonlijk vroeg om de chauffeur te beoordelen twijfelde ik niet en gaf ik hem twee van de vijf sterren. Ik was niet wraakzuchtig; ik wilde andere passagiers behoeden tegen een onplezierige ervaring en hoopte dat feedback hem misschien beter zou maken of aan zou moedigen om een ander vak te zoeken.
Maar wat betekenen twee van de vijf sterren? Overduidelijk betekent het slechter dan gemiddeld, wat drie sterren zou zijn. Maar terwijl ik altijd een gemiddelde chauffeur zou verkiezen boven een chauffeur met twee sterren, mocht ik de keuze hebben tussen een twee-sterren chauffeur en een waarvan ik niets weet, dan zou ik waarschijnlijk die met twee sterren kiezen, omdat de angst voor iets slechters dan dat me er van zou weerhouden om een risico te nemen. Dit is een bekend fenomeen dat bekend staat als de ‘afkeer van verlies’; het risico op één ster weegt zwaarder dan de hoop op vijf sterren.
Afgelopen week was ik bezig met het beoordelen van voorstellen voor de ‘Knight News Challenge’. Om het iets makkelijker te maken hadden ze een drie-sterren systeem; ja was drie, twee misschien en één was nee. Het idee was om de waarschijnlijke winnaars te kiezen, de verliezers eruit te halen en om te concentreren op het identificeren van de ‘misschiens’. Dit is een logische manier om je aandacht te richten in een situatie waar een beslissing gemaakt moet worden.