STANFORD – Presidenten hebben, net als quarterbacks of topscorers, de neiging te veel eer te krijgen als dingen goed gaan en te veel schuld als ze fout gaan. En net als bij stersporters hebben zij dit aspect van het openbare leven grotendeels niet in de hand. Maar wanneer presidenten zelf proberen om overdreven eer op te eisen voor vermeende successen, of om vermeende mislukkingen te minimaliseren, kan hun geloofwaardigheid daar makkelijk onder lijden (vooral wanneer de media zich overgeven aan hun voorliefde om de zaken op te blazen). De Amerikaanse president Joe Biden is daar een goed voorbeeld van.
Een Amerikaans presidentschap gaat nooit alleen over de president. Ook belangrijk zijn de politieke benoemingen in alle uitvoerende agentschappen en departementen, van het kabinet tot en met de lagere regionen. In dit opzicht heeft Biden geen indruk gemaakt. Minister van Transport Pete Buttigieg, ooit een rijzende ster binnen de Democratische Partij, is beschadigd door zijn inadequate reacties op problemen in de aanbodketen, de sluiting van luchtvaartmaatschappijen, en de toxisch-chemische fallout van een treinontsporing in Ohio. Minister van Binnenlandse Veiligheid Alexander Mayorkas heeft herhaaldelijk beweerd dat de zuidelijke grens veilig is, ook al zijn er het afgelopen jaar miljoenen illegaal het land binnengekomen, terwijl kartels grote hoeveelheden dodelijke fentanyl blijven importeren, zowel via legale als illegale toegangspunten.
Bidens aanpak van de wetgeving is eveneens problematisch. Aangezien het Congres geacht wordt het laatste woord te hebben over de meeste kwesties (behoudens een veto van de president en rechterlijke toetsing), moet de doeltreffendheid van een president deels worden afgemeten aan hoe goed hij (het zijn tot nu toe altijd mannen geweest) erin slaagt de steun van beide partijen te verwerven voor beleid dat standhoudt nadat hij zijn ambt heeft neergelegd. Zoals Biden het zelf zegt: ‘Consensus bereiken voor fundamentele veranderingen is echt belangrijk om ervoor te zorgen dat de mensen erin geloven, zodat ze stand zullen houden.’
STANFORD – Presidenten hebben, net als quarterbacks of topscorers, de neiging te veel eer te krijgen als dingen goed gaan en te veel schuld als ze fout gaan. En net als bij stersporters hebben zij dit aspect van het openbare leven grotendeels niet in de hand. Maar wanneer presidenten zelf proberen om overdreven eer op te eisen voor vermeende successen, of om vermeende mislukkingen te minimaliseren, kan hun geloofwaardigheid daar makkelijk onder lijden (vooral wanneer de media zich overgeven aan hun voorliefde om de zaken op te blazen). De Amerikaanse president Joe Biden is daar een goed voorbeeld van.
Een Amerikaans presidentschap gaat nooit alleen over de president. Ook belangrijk zijn de politieke benoemingen in alle uitvoerende agentschappen en departementen, van het kabinet tot en met de lagere regionen. In dit opzicht heeft Biden geen indruk gemaakt. Minister van Transport Pete Buttigieg, ooit een rijzende ster binnen de Democratische Partij, is beschadigd door zijn inadequate reacties op problemen in de aanbodketen, de sluiting van luchtvaartmaatschappijen, en de toxisch-chemische fallout van een treinontsporing in Ohio. Minister van Binnenlandse Veiligheid Alexander Mayorkas heeft herhaaldelijk beweerd dat de zuidelijke grens veilig is, ook al zijn er het afgelopen jaar miljoenen illegaal het land binnengekomen, terwijl kartels grote hoeveelheden dodelijke fentanyl blijven importeren, zowel via legale als illegale toegangspunten.
Bidens aanpak van de wetgeving is eveneens problematisch. Aangezien het Congres geacht wordt het laatste woord te hebben over de meeste kwesties (behoudens een veto van de president en rechterlijke toetsing), moet de doeltreffendheid van een president deels worden afgemeten aan hoe goed hij (het zijn tot nu toe altijd mannen geweest) erin slaagt de steun van beide partijen te verwerven voor beleid dat standhoudt nadat hij zijn ambt heeft neergelegd. Zoals Biden het zelf zegt: ‘Consensus bereiken voor fundamentele veranderingen is echt belangrijk om ervoor te zorgen dat de mensen erin geloven, zodat ze stand zullen houden.’