LONDEN – What’s in a name? De uiteindelijke voorstellen voor de kapitaalregels voor banken werden Basel 3.1 genoemd, alsof het een kleine opknapbeurt zou zijn – slechts een paar siernoten toegevoegd aan een melodie die al lang geleden gecomponeerd was. Maar banken die bang waren dat de gevolgen ernstiger zouden zijn, spraken van Basel 4, wat niet duidde op siernoten, maar op een herbewerking van de gehele compositie, nu in een majeure toonsoort.
Die naam bleef niet hangen. De toezichthouders hielden vol dat het geen nieuwe melodie was en dat iedereen die Basel 3 kon zingen geen moeite zou hebben om Basel 3.1 op te pikken. Maar toen bedacht een anonieme beoefenaar van de duistere kunsten der Amerikaanse politiek de term Basel Endgame, die lijkt te suggereren dat iemand op het punt staat te sterven. Aan de oostkant van de Atlantische Oceaan doet de term denken aan het toneelstuk Endgame van Samuel Beckett, over existentiële angst en de zinloosheid van het menselijk leven. Niet-bankiers vinden dat misschien een goede beschrijving van het debat over de juiste omvang van de reserves van grote banken, dat nu al vele jaren aan de gang is.
Sommige landen, zoals Singapore en Australië, zijn gestopt met discussiëren en zijn gewoon doorgegaan. In de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk zijn de details bijna rond. Maar in de Verenigde Staten is het eindspel nog lang niet in zicht – en kan het zelfs verder weg zijn dan ooit, na de recente interventie van Jerome Powell, de voorzitter van de Amerikaanse Federal Reserve (de Fed, het federale stelsel van Amerikaanse centrale banken).
LONDEN – What’s in a name? De uiteindelijke voorstellen voor de kapitaalregels voor banken werden Basel 3.1 genoemd, alsof het een kleine opknapbeurt zou zijn – slechts een paar siernoten toegevoegd aan een melodie die al lang geleden gecomponeerd was. Maar banken die bang waren dat de gevolgen ernstiger zouden zijn, spraken van Basel 4, wat niet duidde op siernoten, maar op een herbewerking van de gehele compositie, nu in een majeure toonsoort.
Die naam bleef niet hangen. De toezichthouders hielden vol dat het geen nieuwe melodie was en dat iedereen die Basel 3 kon zingen geen moeite zou hebben om Basel 3.1 op te pikken. Maar toen bedacht een anonieme beoefenaar van de duistere kunsten der Amerikaanse politiek de term Basel Endgame, die lijkt te suggereren dat iemand op het punt staat te sterven. Aan de oostkant van de Atlantische Oceaan doet de term denken aan het toneelstuk Endgame van Samuel Beckett, over existentiële angst en de zinloosheid van het menselijk leven. Niet-bankiers vinden dat misschien een goede beschrijving van het debat over de juiste omvang van de reserves van grote banken, dat nu al vele jaren aan de gang is.
Sommige landen, zoals Singapore en Australië, zijn gestopt met discussiëren en zijn gewoon doorgegaan. In de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk zijn de details bijna rond. Maar in de Verenigde Staten is het eindspel nog lang niet in zicht – en kan het zelfs verder weg zijn dan ooit, na de recente interventie van Jerome Powell, de voorzitter van de Amerikaanse Federal Reserve (de Fed, het federale stelsel van Amerikaanse centrale banken).