ADDIS ABABA – Afrika is een van de gebieden ter wereld met de grootste biodiversiteit. Minstens vijftigduizend plantensoorten bevolken onze biotopen. Ongeveer elfhonderd zoogdier- en 2.500 vogelsoorten, en tussen de drieduizend en 5.500 zoetwatervissoorten huizen op ons land en in onze lucht en onze wateren. Onze levende organismen vertegenwoordigen een kwart van alle biodiversiteit op aarde. Het is onze verantwoordelijkheid ze te beschermen.
Afrika heeft grote ontwikkelingsambities. Door gebruik te maken van onze aanzienlijke menselijke en natuurlijke hulpbronnen, in combinatie met onze enorme markt en solide handelsbetrekkingen, streven de Afrikanen naar een sterke, inclusieve groei die het leven van miljoenen mensen verbetert. Om dit doel te bereiken is uitgebreide economische modernisering nodig – een proces dat in het verleden aanzienlijke milieuschade teweeg heeft gebracht.
Snelle bevolkingsgroei, uitbreiding van de landbouw, exploitatie van de natuur, niet-duurzame visserijpraktijken, ontbossing en bodemaantasting, verstedelijking en ontwikkeling van de infrastructuur hebben de biodiversiteit van Afrika al zwaar onder druk gezet. Voeg daar de gevolgen van de klimaatverandering – waarvoor Afrika bijzonder kwetsbaar is – aan toe, en het continent zou tegen het einde van deze eeuw ruim de helft van zijn vogel- en zoogdiersoorten kunnen verliezen.
Maar we hoeven niet te kiezen tussen milieubehoud en economische ontwikkeling. Integendeel, belangrijke economische sectoren – waaronder landbouw, bosbouw en visserij, die goed zijn voor een groot deel van het bbp van de Afrikaanse landen – zijn afhankelijk van ecosysteemdiensten. Alleen al de landbouwsector genereert minstens vijftig procent van de werkgelegenheid op het continent.
Met gezonde strategieën voor het beheer van onze natuurlijke hulpbronnen kunnen we bouwen aan een toekomst waarin gezonde ecosystemen en de biodiversiteit die zij ondersteunen, de drijvende kracht zijn achter groei en ontwikkeling. Afrikaʼs wilde natuur kan bijvoorbeeld aanzienlijke economische waarde en kansen opleveren.
Een strategie om natuurbehoud in te zetten als motor voor duurzame economische groei zou een omslag betekenen. Maar de obstakels zijn enorm. De natuurlijke rijkdommen van Afrika overschrijden wettelijke, geografische en politieke grenzen. Vogels zijn niet geïnteresseerd in politiek; zij geven om natuurlijke beschutting. Olifanten stoppen niet bij grenzen; zij zoeken vers drinkwater.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Net zoals wij een netwerk van rijke ecosystemen en natuurlijke rijkdommen delen, delen de Afrikaanse landen ook de uitdaging om een levensvatbare strategie uit te werken voor de bescherming en het behoud ervan. Wij zullen ook delen in de opbrengst van succes – of in de kosten van mislukking. Dit inzicht moet ten grondslag liggen aan een gemeenschappelijke visie die de concessies en uitgaven vergemakkelijkt die nodig zijn om enorme voordelen voor onze bevolking en onze planeet te realiseren.
De Afrikaanse landen zullen een consensus moeten bereiken die de kloof tussen onze verschillende benaderingen van milieubeheer overbrugt, zonder de lokale behoeften en vereisten uit het oog te verliezen. Een dergelijke agenda moet worden afgestemd op wetenschappelijk onderbouwde mondiale doelstellingen – zoals de ʻ30x30ʼ-doelstelling om tegen 2030 dertig procent van het land- en oceaanoppervlak van de planeet als beschermd gebied aan te wijzen – en rekening houden met de Afrikaanse ontwikkelingsaspiraties.
We kunnen onze doelstellingen voor ontwikkeling of behoud niet bereiken als we niet gezamenlijk optreden – eerst op ons eigen continent en daarna op het wereldtoneel. Op 7 december komen vertegenwoordigers van regeringen uit de hele wereld in Montreal bijeen voor de 15e Conferentie van de partijen (COP15) bij het Verdrag inzake Biologische Diversiteit van de Verenigde Naties, om overeenstemming te bereiken over een nieuwe reeks doelstellingen voor het komende decennium en daarna. Afrikaanse leiders moeten hun verdeeldheid overwinnen en deze kans aangrijpen om ons gemeenschappelijk natuurlijk erfgoed en kapitaal te verdedigen.
Dit betekent dat zij moeten aandringen op een wereldwijde overeenkomst die de 30x30-doelstelling omvat, die volgens studies de economische productie wereldwijd zou doen toenemen. Afrikaanse landen – waaronder Ethiopië, Nigeria, Rwanda en Senegal – behoorden tot de eerste die dit doel voorstonden, en het hele continent kan er nu voor zorgen dat het wordt aangenomen. Daartoe moeten we wijzen op het belang van biodiversiteitsbehoud voor onze voedselvoorziening, de bestrijding van de klimaatverandering en de ondersteuning van inclusieve groei en werkgelegenheid op de lange termijn.
De weg is vrij om tijdens COP15 aan te tonen dat wij onze agenda voor natuurbehoud aankunnen en de basis kunnen leggen voor een welvarende toekomst. Dit is voor ons een cruciale kans om ons te positioneren als leiders in het bevorderen van een economisch ontwikkelingsmodel waarin behoud, duurzaamheid en respect voor het natuurlijk erfgoed centraal staan.
Door eensgezind op te treden, kunnen wij ons profileren als een sterke onderhandelingspartner die in staat is de nodige financiële steun te verwerven om de biodiversiteit van ons continent in stand te houden. Wij hebben al blijk gegeven van een dergelijk leiderschapspotentieel door ervoor te pleiten dat alle landen zich ertoe verbinden één procent van hun bbp uit te trekken om de financieringskloof inzake biodiversiteit te dichten en de natuurlijke rijkdommen van onze planeet te beschermen.
Wij zijn het aan onze lokale en inheemse gemeenschappen, de huidige en toekomstige generaties en de duizenden unieke dier- en plantensoorten die van onze ecosystemen afhankelijk zijn, verplicht om werk te maken van levensvatbare langetermijnoplossingen voor de biodiversiteitscrisis. En als rentmeesters van enkele van ʼs werelds rijkste, meest biodiverse ecosystemen zijn wij het aan de hele wereldbevolking verplicht.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
The US retirement system is failing American workers. But after decades of pushing fake fixes – especially forcing people to work longer – US policymakers have an opportunity to make real progress in bolstering Americans' economic security in old age.
proposes a Grey New Deal that would boost economic security for all US workers in old age.
From a long list of criminal indictments to unfavorable voter demographics, there is plenty standing between presumptive GOP nominee Donald Trump and a second term in the White House. But a Trump victory in the November election remains a distinct possibility – and a cause for serious economic concern.
Contrary to what former US President Donald Trump would have the American public believe, no president enjoys absolute immunity from criminal prosecution. To suggest otherwise is to reject a bedrock principle of American democracy: the president is not a monarch.
explains why the US Supreme Court must reject the former president's claim to immunity from prosecution.
Log in/Register
Please log in or register to continue. Registration is free and requires only your email address.
ADDIS ABABA – Afrika is een van de gebieden ter wereld met de grootste biodiversiteit. Minstens vijftigduizend plantensoorten bevolken onze biotopen. Ongeveer elfhonderd zoogdier- en 2.500 vogelsoorten, en tussen de drieduizend en 5.500 zoetwatervissoorten huizen op ons land en in onze lucht en onze wateren. Onze levende organismen vertegenwoordigen een kwart van alle biodiversiteit op aarde. Het is onze verantwoordelijkheid ze te beschermen.
Afrika heeft grote ontwikkelingsambities. Door gebruik te maken van onze aanzienlijke menselijke en natuurlijke hulpbronnen, in combinatie met onze enorme markt en solide handelsbetrekkingen, streven de Afrikanen naar een sterke, inclusieve groei die het leven van miljoenen mensen verbetert. Om dit doel te bereiken is uitgebreide economische modernisering nodig – een proces dat in het verleden aanzienlijke milieuschade teweeg heeft gebracht.
Snelle bevolkingsgroei, uitbreiding van de landbouw, exploitatie van de natuur, niet-duurzame visserijpraktijken, ontbossing en bodemaantasting, verstedelijking en ontwikkeling van de infrastructuur hebben de biodiversiteit van Afrika al zwaar onder druk gezet. Voeg daar de gevolgen van de klimaatverandering – waarvoor Afrika bijzonder kwetsbaar is – aan toe, en het continent zou tegen het einde van deze eeuw ruim de helft van zijn vogel- en zoogdiersoorten kunnen verliezen.
Maar we hoeven niet te kiezen tussen milieubehoud en economische ontwikkeling. Integendeel, belangrijke economische sectoren – waaronder landbouw, bosbouw en visserij, die goed zijn voor een groot deel van het bbp van de Afrikaanse landen – zijn afhankelijk van ecosysteemdiensten. Alleen al de landbouwsector genereert minstens vijftig procent van de werkgelegenheid op het continent.
Met gezonde strategieën voor het beheer van onze natuurlijke hulpbronnen kunnen we bouwen aan een toekomst waarin gezonde ecosystemen en de biodiversiteit die zij ondersteunen, de drijvende kracht zijn achter groei en ontwikkeling. Afrikaʼs wilde natuur kan bijvoorbeeld aanzienlijke economische waarde en kansen opleveren.
Een strategie om natuurbehoud in te zetten als motor voor duurzame economische groei zou een omslag betekenen. Maar de obstakels zijn enorm. De natuurlijke rijkdommen van Afrika overschrijden wettelijke, geografische en politieke grenzen. Vogels zijn niet geïnteresseerd in politiek; zij geven om natuurlijke beschutting. Olifanten stoppen niet bij grenzen; zij zoeken vers drinkwater.
Subscribe to PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
Net zoals wij een netwerk van rijke ecosystemen en natuurlijke rijkdommen delen, delen de Afrikaanse landen ook de uitdaging om een levensvatbare strategie uit te werken voor de bescherming en het behoud ervan. Wij zullen ook delen in de opbrengst van succes – of in de kosten van mislukking. Dit inzicht moet ten grondslag liggen aan een gemeenschappelijke visie die de concessies en uitgaven vergemakkelijkt die nodig zijn om enorme voordelen voor onze bevolking en onze planeet te realiseren.
De Afrikaanse landen zullen een consensus moeten bereiken die de kloof tussen onze verschillende benaderingen van milieubeheer overbrugt, zonder de lokale behoeften en vereisten uit het oog te verliezen. Een dergelijke agenda moet worden afgestemd op wetenschappelijk onderbouwde mondiale doelstellingen – zoals de ʻ30x30ʼ-doelstelling om tegen 2030 dertig procent van het land- en oceaanoppervlak van de planeet als beschermd gebied aan te wijzen – en rekening houden met de Afrikaanse ontwikkelingsaspiraties.
We kunnen onze doelstellingen voor ontwikkeling of behoud niet bereiken als we niet gezamenlijk optreden – eerst op ons eigen continent en daarna op het wereldtoneel. Op 7 december komen vertegenwoordigers van regeringen uit de hele wereld in Montreal bijeen voor de 15e Conferentie van de partijen (COP15) bij het Verdrag inzake Biologische Diversiteit van de Verenigde Naties, om overeenstemming te bereiken over een nieuwe reeks doelstellingen voor het komende decennium en daarna. Afrikaanse leiders moeten hun verdeeldheid overwinnen en deze kans aangrijpen om ons gemeenschappelijk natuurlijk erfgoed en kapitaal te verdedigen.
Dit betekent dat zij moeten aandringen op een wereldwijde overeenkomst die de 30x30-doelstelling omvat, die volgens studies de economische productie wereldwijd zou doen toenemen. Afrikaanse landen – waaronder Ethiopië, Nigeria, Rwanda en Senegal – behoorden tot de eerste die dit doel voorstonden, en het hele continent kan er nu voor zorgen dat het wordt aangenomen. Daartoe moeten we wijzen op het belang van biodiversiteitsbehoud voor onze voedselvoorziening, de bestrijding van de klimaatverandering en de ondersteuning van inclusieve groei en werkgelegenheid op de lange termijn.
De weg is vrij om tijdens COP15 aan te tonen dat wij onze agenda voor natuurbehoud aankunnen en de basis kunnen leggen voor een welvarende toekomst. Dit is voor ons een cruciale kans om ons te positioneren als leiders in het bevorderen van een economisch ontwikkelingsmodel waarin behoud, duurzaamheid en respect voor het natuurlijk erfgoed centraal staan.
Door eensgezind op te treden, kunnen wij ons profileren als een sterke onderhandelingspartner die in staat is de nodige financiële steun te verwerven om de biodiversiteit van ons continent in stand te houden. Wij hebben al blijk gegeven van een dergelijk leiderschapspotentieel door ervoor te pleiten dat alle landen zich ertoe verbinden één procent van hun bbp uit te trekken om de financieringskloof inzake biodiversiteit te dichten en de natuurlijke rijkdommen van onze planeet te beschermen.
Wij zijn het aan onze lokale en inheemse gemeenschappen, de huidige en toekomstige generaties en de duizenden unieke dier- en plantensoorten die van onze ecosystemen afhankelijk zijn, verplicht om werk te maken van levensvatbare langetermijnoplossingen voor de biodiversiteitscrisis. En als rentmeesters van enkele van ʼs werelds rijkste, meest biodiverse ecosystemen zijn wij het aan de hele wereldbevolking verplicht.
Vertaling: Menno Grootveld