NEW YORK – Overheden moeten soms hun schulden saneren, anders kan de economische en politieke stabiliteit van een land onder druk komen te staan. Maar bij ontstentenis van internationale rechtsregels voor de oplossing van staatsbankroeten betaalt de wereld een hogere prijs dan nodig is voor zulke saneringen. Het gevolg is een slecht functionerende markt voor staatsobligaties, gekenmerkt door onnodige ruzies en kostbaar uitstel van de aanpak van problemen wanneer die zich voordoen.
We worden hier telkens weer aan herinnerd. In Argentinië heeft de strijd van de autoriteiten met een klein aantal “beleggers” (de zogenoemde 'vulture funds') de hele schuldsanering in de waagschaal gesteld, waarmee de overweldigende meerderheid van de crediteuren van het land – op vrijwillige basis – had ingestemd. In Griekenland wordt het grootste deel van de “reddingsfondsen” van de tijdelijke “hulpprogramma's” gebruikt voor schuldaflossingen bij bestaande crediteuren, terwijl het land gedwongen wordt een bezuinigingsbeleid te aanvaarden dat enorm heeft bijgedragen aan de daling van het bruto binnenlands product met 25%, waardoor de bevolking alleen nog maar slechter af is. In Oekraïne zijn de potentiële politieke gevolgen van de staatsschuldmisère gigantisch.
De vraag hoe staatsschuldsaneringen ter hand moeten worden genomen – om de schuldenlasten terug te brengen naar een draaglijker niveau – is dus urgenter dan ooit. Het huidige systeem hecht overdreven veel waarde aan de “deugden” van de markt. Geschillen worden meestal niet opgelost op basis van regels die de eerlijkheid voorop stellen, maar via onderhandelingen tussen ongelijke partijen, waarbij de rijken en machtigen doorgaans hun wil aan anderen opleggen. De daaruit voortvloeiende gevolgen zijn meestal niet slechts oneerlijk, maar ook inefficiënt.
NEW YORK – Overheden moeten soms hun schulden saneren, anders kan de economische en politieke stabiliteit van een land onder druk komen te staan. Maar bij ontstentenis van internationale rechtsregels voor de oplossing van staatsbankroeten betaalt de wereld een hogere prijs dan nodig is voor zulke saneringen. Het gevolg is een slecht functionerende markt voor staatsobligaties, gekenmerkt door onnodige ruzies en kostbaar uitstel van de aanpak van problemen wanneer die zich voordoen.
We worden hier telkens weer aan herinnerd. In Argentinië heeft de strijd van de autoriteiten met een klein aantal “beleggers” (de zogenoemde 'vulture funds') de hele schuldsanering in de waagschaal gesteld, waarmee de overweldigende meerderheid van de crediteuren van het land – op vrijwillige basis – had ingestemd. In Griekenland wordt het grootste deel van de “reddingsfondsen” van de tijdelijke “hulpprogramma's” gebruikt voor schuldaflossingen bij bestaande crediteuren, terwijl het land gedwongen wordt een bezuinigingsbeleid te aanvaarden dat enorm heeft bijgedragen aan de daling van het bruto binnenlands product met 25%, waardoor de bevolking alleen nog maar slechter af is. In Oekraïne zijn de potentiële politieke gevolgen van de staatsschuldmisère gigantisch.
De vraag hoe staatsschuldsaneringen ter hand moeten worden genomen – om de schuldenlasten terug te brengen naar een draaglijker niveau – is dus urgenter dan ooit. Het huidige systeem hecht overdreven veel waarde aan de “deugden” van de markt. Geschillen worden meestal niet opgelost op basis van regels die de eerlijkheid voorop stellen, maar via onderhandelingen tussen ongelijke partijen, waarbij de rijken en machtigen doorgaans hun wil aan anderen opleggen. De daaruit voortvloeiende gevolgen zijn meestal niet slechts oneerlijk, maar ook inefficiënt.