BRUKSELA – Bywają w trakcie sprawowania urzędu wydarzenia szczególnie pamiętne i doniosłe. Nigdy nie zapomnę, jak podczas uroczystości w Paryżu w grudniu 2019 r. oddawaliśmy cześć 13 francuskim żołnierzom, który zginęli w Mali. Było to moje pierwsze oficjalne wystąpienie jako wysokiego przedstawiciela Unii Europejskiej do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa.
Będę też pamiętać moją lipcową wizytę w Nigrze. Widziałem na własne oczy wymierne efekty współpracy UE z tym krajem: inaugurację elektrowni słonecznej Gorou Banda w pobliżu Niamey i setki mieszkań socjalnych zbudowanych przy wsparciu UE w Agadezie. Ambitne plany i działania prezydenta Nigru Mohameda Bazouma niosły realną nadzieję regionowi dryfującemu w kierunku autorytaryzmu. Dlatego przewrót wojskowy, do którego doszło 26 lipca, krótko po mojej wizycie, był dla mnie wstrząsem.
Po dyskusjach z partnerami z Europy, przeprowadzonych w obecności nigerskiego ministra spraw zagranicznych i przewodniczącego Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS), chcę podzielić się kilkoma przemyśleniami na temat sytuacji w Nigrze i w Sahelu.
BRUKSELA – Bywają w trakcie sprawowania urzędu wydarzenia szczególnie pamiętne i doniosłe. Nigdy nie zapomnę, jak podczas uroczystości w Paryżu w grudniu 2019 r. oddawaliśmy cześć 13 francuskim żołnierzom, który zginęli w Mali. Było to moje pierwsze oficjalne wystąpienie jako wysokiego przedstawiciela Unii Europejskiej do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa.
Będę też pamiętać moją lipcową wizytę w Nigrze. Widziałem na własne oczy wymierne efekty współpracy UE z tym krajem: inaugurację elektrowni słonecznej Gorou Banda w pobliżu Niamey i setki mieszkań socjalnych zbudowanych przy wsparciu UE w Agadezie. Ambitne plany i działania prezydenta Nigru Mohameda Bazouma niosły realną nadzieję regionowi dryfującemu w kierunku autorytaryzmu. Dlatego przewrót wojskowy, do którego doszło 26 lipca, krótko po mojej wizycie, był dla mnie wstrząsem.
Po dyskusjach z partnerami z Europy, przeprowadzonych w obecności nigerskiego ministra spraw zagranicznych i przewodniczącego Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS), chcę podzielić się kilkoma przemyśleniami na temat sytuacji w Nigrze i w Sahelu.