MOSKOU – Westerse beleidsmakers hebben de afgelopen jaren moeite gehad het Russische politieke systeem te categoriseren, en hebben vaak hun toevlucht genomen tot vage termen als “illiberale democratie” of “autoritarisme.”
Op z'n minst moet het Russische systeem worden gekarakteriseerd als proto-fascistisch – minder uitgesproken dan de Europese fascistische staten in de jaren twintig en dertig, maar nog steeds met kernelementen van deze regimes. Daartoe behoren onder meer de structuur van de Russische politieke economie; de idealisering van de staat als bron van morele autoriteit; en Ruslands bijzondere mix van internationale betrekkingen.
MOSKOU – Westerse beleidsmakers hebben de afgelopen jaren moeite gehad het Russische politieke systeem te categoriseren, en hebben vaak hun toevlucht genomen tot vage termen als “illiberale democratie” of “autoritarisme.”
Op z'n minst moet het Russische systeem worden gekarakteriseerd als proto-fascistisch – minder uitgesproken dan de Europese fascistische staten in de jaren twintig en dertig, maar nog steeds met kernelementen van deze regimes. Daartoe behoren onder meer de structuur van de Russische politieke economie; de idealisering van de staat als bron van morele autoriteit; en Ruslands bijzondere mix van internationale betrekkingen.
In The Anatomy of Fascism schrijft historicus Robert O. Paxton van de Columbia Universiteit dat: