WARSCHAU – In zijn toespraak tot het Russische volk naar aanleiding van de muiterij van Jevgeni Prigozjin verwees de Russische president Vladimir Poetin naar de gebeurtenissen van 1917, toen de opstand van generaal Lavr Kornilov de weg vrijmaakte voor de bolsjewieken om de macht te grijpen en een vijf jaar durende burgeroorlog te ontketenen.
Vanuit het perspectief van het Kremlin is een dergelijke smuta (donkere periode) de gevaarlijkste bedreiging voor Rusland, maar niet alleen vanwege de militaire ramp die erdoor wordt voorspeld. Het kan de mannen in Poetins Kremlin niet schelen wat er gebeurt met het Russische volk, hun huizen en hun steden. Voor hen is het meest beangstigende vooruitzicht dat het staatsapparaat op dit moment van crisis een neutrale positie zal innemen, wachtend om te zien wie er zal winnen – en voor wie het nodig zal zijn om straks te buigen.
Op het moment dat ik dit schrijf, hebben Prigozjins Wagner-huurlingen hun ‘mars der gerechtigheid’ naar Moskou afgeblazen, hoewel Prigozjin had gezworen de elites van het regime – onder wie minister van Defensie Sergei Shoigoe, chef van de Russische generale staf Valeri Gerasimov, en talloze generaals en oligarchen – op te hangen op het Rode Plein. Wagners konvooi van duizenden troepen en wapens op de M4 ‘Don’ snelweg, na verloop van tijd niet meer dan vierhonderd kilometer van Moskou verwijderd, zonder dat het Russische leger de indruk maakte het te kunnen stoppen, is op zijn schreden teruggekeerd. Maar voordat ze ermee instemden om dat te doen, hadden ze Rostov aan de Don, waar het hoofdkwartier van het zuidelijke militaire district van Rusland is gevestigd, zonder slag of stoot ingenomen en, verder noordwaarts trekkend, ook de belangrijke stad Voronezj.
WARSCHAU – In zijn toespraak tot het Russische volk naar aanleiding van de muiterij van Jevgeni Prigozjin verwees de Russische president Vladimir Poetin naar de gebeurtenissen van 1917, toen de opstand van generaal Lavr Kornilov de weg vrijmaakte voor de bolsjewieken om de macht te grijpen en een vijf jaar durende burgeroorlog te ontketenen.
Vanuit het perspectief van het Kremlin is een dergelijke smuta (donkere periode) de gevaarlijkste bedreiging voor Rusland, maar niet alleen vanwege de militaire ramp die erdoor wordt voorspeld. Het kan de mannen in Poetins Kremlin niet schelen wat er gebeurt met het Russische volk, hun huizen en hun steden. Voor hen is het meest beangstigende vooruitzicht dat het staatsapparaat op dit moment van crisis een neutrale positie zal innemen, wachtend om te zien wie er zal winnen – en voor wie het nodig zal zijn om straks te buigen.
Op het moment dat ik dit schrijf, hebben Prigozjins Wagner-huurlingen hun ‘mars der gerechtigheid’ naar Moskou afgeblazen, hoewel Prigozjin had gezworen de elites van het regime – onder wie minister van Defensie Sergei Shoigoe, chef van de Russische generale staf Valeri Gerasimov, en talloze generaals en oligarchen – op te hangen op het Rode Plein. Wagners konvooi van duizenden troepen en wapens op de M4 ‘Don’ snelweg, na verloop van tijd niet meer dan vierhonderd kilometer van Moskou verwijderd, zonder dat het Russische leger de indruk maakte het te kunnen stoppen, is op zijn schreden teruggekeerd. Maar voordat ze ermee instemden om dat te doen, hadden ze Rostov aan de Don, waar het hoofdkwartier van het zuidelijke militaire district van Rusland is gevestigd, zonder slag of stoot ingenomen en, verder noordwaarts trekkend, ook de belangrijke stad Voronezj.