LJUBLJANA – ‘We moeten de joden in twee categorieën verdelen, de zionisten en de aanhangers van assimilatie,’ schreef Reinhard Heydrich, een van de architecten van de Holocaust, in 1935. ‘De zionisten belijden een strikt raciaal concept en door middel van emigratie naar Palestina helpen ze hun eigen joodse staat op te bouwen… Onze goede wensen en officiële goodwill zullen hen begeleiden.’
In Heydrichs termen vertegenwoordigde de oprichting van de staat Israël dus de triomf van het zionisme over het assimilationisme. Maar het bemoeilijkte ook de traditionele antisemitische perceptie van de joden als een onthecht, ontworteld volk. Dit was de mening van Martin Heidegger in 1939, toen hij opriep tot een onderzoek naar ‘de neiging van het jodendom naar planetaire criminaliteit’:
‘Met hun opvallende gave voor berekening “leven” de joden volgens het raciale principe en hebben dat inderdaad al heel lang gedaan, om welke reden ze zich zelf het krachtigst verzetten tegen de onbeperkte toepassing ervan. De inrichting van de rassenteelt komt niet voort uit het “leven” zelf, maar uit de hypermacht van het leven door machinatie (Machenschaft). Wat deze planning met zich meebrengt is een volledige ontworteling van volkeren door ze op te sluiten in een uniform geconstrueerde en gestroomlijnde ordening van alle entiteiten. Samen met onthechting gaat dit gepaard met een zelfvervreemding van deze volkeren – het verlies van hun geschiedenis – dat wil zeggen, van de bestaansredenen voor hun zijn (Seyn).’
LJUBLJANA – ‘We moeten de joden in twee categorieën verdelen, de zionisten en de aanhangers van assimilatie,’ schreef Reinhard Heydrich, een van de architecten van de Holocaust, in 1935. ‘De zionisten belijden een strikt raciaal concept en door middel van emigratie naar Palestina helpen ze hun eigen joodse staat op te bouwen… Onze goede wensen en officiële goodwill zullen hen begeleiden.’
In Heydrichs termen vertegenwoordigde de oprichting van de staat Israël dus de triomf van het zionisme over het assimilationisme. Maar het bemoeilijkte ook de traditionele antisemitische perceptie van de joden als een onthecht, ontworteld volk. Dit was de mening van Martin Heidegger in 1939, toen hij opriep tot een onderzoek naar ‘de neiging van het jodendom naar planetaire criminaliteit’:
‘Met hun opvallende gave voor berekening “leven” de joden volgens het raciale principe en hebben dat inderdaad al heel lang gedaan, om welke reden ze zich zelf het krachtigst verzetten tegen de onbeperkte toepassing ervan. De inrichting van de rassenteelt komt niet voort uit het “leven” zelf, maar uit de hypermacht van het leven door machinatie (Machenschaft). Wat deze planning met zich meebrengt is een volledige ontworteling van volkeren door ze op te sluiten in een uniform geconstrueerde en gestroomlijnde ordening van alle entiteiten. Samen met onthechting gaat dit gepaard met een zelfvervreemding van deze volkeren – het verlies van hun geschiedenis – dat wil zeggen, van de bestaansredenen voor hun zijn (Seyn).’