CAMBRIDGE – Of een conflict wel of niet escaleert hangt af van het vermogen om de schaal van de vijandelijkheden te begrijpen en erover te communiceren. Helaas is er, als het over cyberconflicten gaat, geen overeenstemming over de schaal of hoe die zich verhoudt tot traditionele militaire maatregelen. Wat sommigen zien als een overeengekomen spel of strijd ziet er voor de andere partij misschien niet hetzelfde uit.
Tien jaar geleden maakten de Verenigde Staten gebruik van cyber-sabotage en niet van bommen om de nucleaire verrijkingsfaciliteiten van Iran te vernietigen. Iran antwoordde met cyberaanvallen die 30.000 computers van het Saoedische olieconcern Aramco verwoestten en Amerikaanse banken ontwrichtten. Deze zomer, na het opleggen van verlammende sancties door de regering van de Amerikaanse president Donald Trump, schoot Iran een onbemande Amerikaanse surveillance-drone neer. Er vielen geen slachtoffers. Trump plande aanvankelijk als reactie een raketaanval, maar annuleerde die op het laatste moment ten gunste van een cyberaanval die een belangrijke database vernietigde die het Iraanse leger gebruikte om oiletankers op de korrel te nemen. Opnieuw waren er wél kosten, maar geen slachtoffers. Iran voerde vervolgens direct of indirect een geavanceerde aanval met drones en kruisraketten uit op twee grote Saoedische oliefaciliteiten. Hoewel het erop lijkt dat er geen of slechts lichtgewonde slachtoffers waren, betekende de aanval een aanzienlijke toename van de kosten en risico's.
Het probleem van de perceptie en het voorkomen van escalatie is niet nieuw. In augustus 1914 verwachtten de grote Europese machten een korte en scherpe “Derde Balkanoorlog.” De troepen zouden met Kerstmis alweer thuis zijn. Na de moord op de Oostenrijkse aartshertog in juni wilde Oostenrijk-Hongarije Servië een bloedneus bezorgen, en gaf Duitsland de Oostenrijkse bondgenoot liever een blanco cheque dan hem vernederd te zien worden. Maar toen de Kaiser eind juli terugkeerde van vakantie en ontdekte hoe Oostenrijk de cheque had ingevuld, kwamen zijn pogingen om te de-escaleren te laat. Niettemin verwachtte hij te zullen winnen, wat ook bijna gebeurde.
CAMBRIDGE – Of een conflict wel of niet escaleert hangt af van het vermogen om de schaal van de vijandelijkheden te begrijpen en erover te communiceren. Helaas is er, als het over cyberconflicten gaat, geen overeenstemming over de schaal of hoe die zich verhoudt tot traditionele militaire maatregelen. Wat sommigen zien als een overeengekomen spel of strijd ziet er voor de andere partij misschien niet hetzelfde uit.
Tien jaar geleden maakten de Verenigde Staten gebruik van cyber-sabotage en niet van bommen om de nucleaire verrijkingsfaciliteiten van Iran te vernietigen. Iran antwoordde met cyberaanvallen die 30.000 computers van het Saoedische olieconcern Aramco verwoestten en Amerikaanse banken ontwrichtten. Deze zomer, na het opleggen van verlammende sancties door de regering van de Amerikaanse president Donald Trump, schoot Iran een onbemande Amerikaanse surveillance-drone neer. Er vielen geen slachtoffers. Trump plande aanvankelijk als reactie een raketaanval, maar annuleerde die op het laatste moment ten gunste van een cyberaanval die een belangrijke database vernietigde die het Iraanse leger gebruikte om oiletankers op de korrel te nemen. Opnieuw waren er wél kosten, maar geen slachtoffers. Iran voerde vervolgens direct of indirect een geavanceerde aanval met drones en kruisraketten uit op twee grote Saoedische oliefaciliteiten. Hoewel het erop lijkt dat er geen of slechts lichtgewonde slachtoffers waren, betekende de aanval een aanzienlijke toename van de kosten en risico's.
Het probleem van de perceptie en het voorkomen van escalatie is niet nieuw. In augustus 1914 verwachtten de grote Europese machten een korte en scherpe “Derde Balkanoorlog.” De troepen zouden met Kerstmis alweer thuis zijn. Na de moord op de Oostenrijkse aartshertog in juni wilde Oostenrijk-Hongarije Servië een bloedneus bezorgen, en gaf Duitsland de Oostenrijkse bondgenoot liever een blanco cheque dan hem vernederd te zien worden. Maar toen de Kaiser eind juli terugkeerde van vakantie en ontdekte hoe Oostenrijk de cheque had ingevuld, kwamen zijn pogingen om te de-escaleren te laat. Niettemin verwachtte hij te zullen winnen, wat ook bijna gebeurde.