ROME – Landbouw is een van de oudste en meest ingrijpende ondernemingen ter wereld. Voldoen aan de groeiende vraag naar voedsel van de wereldbevolking – die tegen 2050 naar schatting tien miljard mensen zal bedragen – in een klimaat dat steeds sneller verandert, is een ongekende krachttoer die menselijk vernuft, goed bestuur en technologie vereist.
De laatste keer dat de landbouwsector een dergelijke seismische verandering onderging, was toen nieuwe technologieën, zoals hoogproductieve tarwe- en rijstzaden, chemische meststoffen en irrigatietechnologieën, in de jaren zestig het startschot gaven voor de Groene Revolutie. In de daaropvolgende drie decennia verdubbelde de graanproductie in het dikwijls door hongersnoden getroffen Azië en werden tarwe en rijst goedkoper, hoewel de bevolking in die periode met zestig procent toenam.
Helaas bracht de Groene Revolutie tal van milieukosten met zich mee. Lakse regelgeving en genereuze subsidies maakten meststoffen en pesticiden goedkoop, en boeren zonder opleiding gebruikten ze overmatig, waardoor de bodem beschadigd en de waterwegen vervuild raakten. Naarmate nieuwe gewassen de overhand kregen, gingen traditionele plantensoorten verloren, wat bijdroeg aan het verlies aan biodiversiteit.
To continue reading, register now.
Subscribe now for unlimited access to everything PS has to offer.
Richard Haass
explains what caused the Ukraine war, urges the West to scrutinize its economic dependence on China, proposes ways to reverse the dangerous deterioration of democracy in America, and more.
If the US Federal Reserve raises its policy interest rate by as much as is necessary to rein in inflation, it will most likely further depress the market value of the long-duration securities parked on many banks' balance sheets. So be it.
thinks central banks can achieve both, despite the occurrence of a liquidity crisis amid high inflation.
The half-century since the official demise of the Bretton Woods system of fixed exchange rates has shown the benefits of what replaced it. While some may feel nostalgic for the postwar monetary system, its collapse was inevitable, and what looked like failure has given rise to a remarkably resilient regime.
explains why the shift toward exchange-rate flexibility after 1973 was not a policy failure, as many believed.
ROME – Landbouw is een van de oudste en meest ingrijpende ondernemingen ter wereld. Voldoen aan de groeiende vraag naar voedsel van de wereldbevolking – die tegen 2050 naar schatting tien miljard mensen zal bedragen – in een klimaat dat steeds sneller verandert, is een ongekende krachttoer die menselijk vernuft, goed bestuur en technologie vereist.
De laatste keer dat de landbouwsector een dergelijke seismische verandering onderging, was toen nieuwe technologieën, zoals hoogproductieve tarwe- en rijstzaden, chemische meststoffen en irrigatietechnologieën, in de jaren zestig het startschot gaven voor de Groene Revolutie. In de daaropvolgende drie decennia verdubbelde de graanproductie in het dikwijls door hongersnoden getroffen Azië en werden tarwe en rijst goedkoper, hoewel de bevolking in die periode met zestig procent toenam.
Helaas bracht de Groene Revolutie tal van milieukosten met zich mee. Lakse regelgeving en genereuze subsidies maakten meststoffen en pesticiden goedkoop, en boeren zonder opleiding gebruikten ze overmatig, waardoor de bodem beschadigd en de waterwegen vervuild raakten. Naarmate nieuwe gewassen de overhand kregen, gingen traditionele plantensoorten verloren, wat bijdroeg aan het verlies aan biodiversiteit.
To continue reading, register now.
Subscribe now for unlimited access to everything PS has to offer.
Subscribe
As a registered user, you can enjoy more PS content every month – for free.
Register
Already have an account? Log in