TALLINN – Iedere dag lijkt wel een nieuwe onthulling met zich mee te brengen over de Russische politieke inmenging in westerse landen. Van Twitter-trollen die onvrede zaaien onder kiezers, tot de vermeende steun van het Kremlin voor extremistische groeperingen, de Russische propaganda ondermijnt het vertrouwen in het democratisch bestel. En ook al slaan westerse politici soms harde taal uit in reactie op de pogingen van het Kremlin om de status quo op zijn kop te zetten, hun acties verraden vaak een zwakkere hand. Het vermogen van Rusland om de journalistiek en de literatuur te beïnvloeden maakt dat duidelijk.
De Finse auteur Sofi Oksanen heeft ooit opgemerkt dat de Russische informatieoorlog zijn doelen bereikt omdat de slachtoffers ervan dikwijls hun bereidwillige medewerking verlenen. Tijdens de Koude Oorlog zorgde de economische afhankelijkheid van Finland van Russische grondstoffen en technologie er bijvoorbeeld voor dat de Finse leiders hun best deden om het Kremlin niet tegen de haren in te strijken. Dit fenomeen – “Finlandisering” – helpt verklaren waarom de eerste editie van de Finse vertaling van De Goelag Archipel van Aleksandr Solzhenitsyn in het buurland Zweden moest worden gedrukt.
Zelfs Groot-Brittannië is aan dit fenomeen ten prooi gevallen. In 1944 trachtte het Britse establishment de verschijning van George Orwell’s Animal Farm tegen te houden; de toenmalige redacteur T.S. Eliot betoogde dat het anti-Sovjetstandpunt van het boek “niet overtuigend” was. Het leek alsof niemand Stalin op de kast wilde jagen, die destijds een bondgenoot van Groot-Brittannië was.
TALLINN – Iedere dag lijkt wel een nieuwe onthulling met zich mee te brengen over de Russische politieke inmenging in westerse landen. Van Twitter-trollen die onvrede zaaien onder kiezers, tot de vermeende steun van het Kremlin voor extremistische groeperingen, de Russische propaganda ondermijnt het vertrouwen in het democratisch bestel. En ook al slaan westerse politici soms harde taal uit in reactie op de pogingen van het Kremlin om de status quo op zijn kop te zetten, hun acties verraden vaak een zwakkere hand. Het vermogen van Rusland om de journalistiek en de literatuur te beïnvloeden maakt dat duidelijk.
De Finse auteur Sofi Oksanen heeft ooit opgemerkt dat de Russische informatieoorlog zijn doelen bereikt omdat de slachtoffers ervan dikwijls hun bereidwillige medewerking verlenen. Tijdens de Koude Oorlog zorgde de economische afhankelijkheid van Finland van Russische grondstoffen en technologie er bijvoorbeeld voor dat de Finse leiders hun best deden om het Kremlin niet tegen de haren in te strijken. Dit fenomeen – “Finlandisering” – helpt verklaren waarom de eerste editie van de Finse vertaling van De Goelag Archipel van Aleksandr Solzhenitsyn in het buurland Zweden moest worden gedrukt.
Zelfs Groot-Brittannië is aan dit fenomeen ten prooi gevallen. In 1944 trachtte het Britse establishment de verschijning van George Orwell’s Animal Farm tegen te houden; de toenmalige redacteur T.S. Eliot betoogde dat het anti-Sovjetstandpunt van het boek “niet overtuigend” was. Het leek alsof niemand Stalin op de kast wilde jagen, die destijds een bondgenoot van Groot-Brittannië was.