NEW YORK – Het is lastig om iemand in de gezondheidszorg te vinden die niet gelooft dat het uitgeven van $100 nu aan gezond gedrag – sporten en goede voeding, adviezen voor het voorkomen van diabetes, risico-monitoring, enzovoorts – in een later stadium ruim $200 aan lagere kosten en betere resultaten kan opleveren. De cijfers uiteraard zijn vaag en er zijn tal van methodologische voorbehouden, maar er bestaat weinig verschil van mening over de wenselijkheid van een dergelijke aanpak.
En toch lijken noch individuen noch gemeenschappen te handelen met deze kennis als uitgangspunt. Individuen missen vaak de wilskracht of de toegang tot gezond voedsel of makkelijke trainingsfaciliteiten, en worden omringd door slechte voorbeelden die hen ertoe aanzetten voor onmiddellijke bevrediging te gaan, en niet voor inspanning en terughoudendheid. En op een bredere, institutionele schaal komt het geld dat wordt binnengehaald niet op dezelfde plek terecht als waar het geld aanvankelijk vandaan kwam.
In plaats van alleen maar te klagen heb ik onlangs besloten HICCup op te zetten, de “Health Intervention Coordinating Council” (Coördinerende Raad voor Interventie in de Gezondheidszorg), een zelfbenoemd adviesorgaan dat is bedoeld om lokale instituties ertoe over te halen een langetermijnperspectief te omarmen en een grootschalige interventie in hun gemeenschappen te lanceren. Om praktische redenen zijn er weinig richtlijnen – maar iedereen die mee wil doen zonder onze regels te volgen, is welkom.
NEW YORK – Het is lastig om iemand in de gezondheidszorg te vinden die niet gelooft dat het uitgeven van $100 nu aan gezond gedrag – sporten en goede voeding, adviezen voor het voorkomen van diabetes, risico-monitoring, enzovoorts – in een later stadium ruim $200 aan lagere kosten en betere resultaten kan opleveren. De cijfers uiteraard zijn vaag en er zijn tal van methodologische voorbehouden, maar er bestaat weinig verschil van mening over de wenselijkheid van een dergelijke aanpak.
En toch lijken noch individuen noch gemeenschappen te handelen met deze kennis als uitgangspunt. Individuen missen vaak de wilskracht of de toegang tot gezond voedsel of makkelijke trainingsfaciliteiten, en worden omringd door slechte voorbeelden die hen ertoe aanzetten voor onmiddellijke bevrediging te gaan, en niet voor inspanning en terughoudendheid. En op een bredere, institutionele schaal komt het geld dat wordt binnengehaald niet op dezelfde plek terecht als waar het geld aanvankelijk vandaan kwam.
In plaats van alleen maar te klagen heb ik onlangs besloten HICCup op te zetten, de “Health Intervention Coordinating Council” (Coördinerende Raad voor Interventie in de Gezondheidszorg), een zelfbenoemd adviesorgaan dat is bedoeld om lokale instituties ertoe over te halen een langetermijnperspectief te omarmen en een grootschalige interventie in hun gemeenschappen te lanceren. Om praktische redenen zijn er weinig richtlijnen – maar iedereen die mee wil doen zonder onze regels te volgen, is welkom.