pissarides5_Aleksandr ZubkovGetty Images_graphmapeconomycoronavirus Aleksandr Zubkov/Getty Images

Lessen vanuit de economisch-epidemiologische frontlinie

TURIJN/OSLO/LONDEN – COVID-19 heeft economen ertoe gedreven zich tot de modellen gebruikt door epidemiologen te wenden om de dynamiek van de pandemie en de waarschijnlijke kosten ervan te proberen te vatten. Het originele epidemiologische model, algemeen bekend als SIR, werd bijna honderd jaar geleden geïntroduceerd door William Ogilvy Kermack en Anderson Gray McKendrick. Het verdeelt de populatie in zij die vatbaar zijn voor de ziekte (S), zij die ermee geïnfecteerd zijn (I), en zij die er ofwel van hersteld of aan overleden zijn (R).

In dit standaardmodel sterft een epidemie uit wanneer het aantal mensen dat het I-cohort verlaat het aantal mensen dat het betreedt overstijgt, als gevolg van een slinkende voorraad vatbare individuen. Een sleutelbegrip in de literatuur is 'kudde-immuniteit,' die ervoor zorgt dat het aantal besmette mensen naar nul daalt voordat het aantal vatbare mensen dit doet (wat betekent dat sommige personen de ziekte helemaal zullen weten te ontlopen).

Economen hebben de werkloosheidsdynamiek bestudeerd met gebruik van overeenkomstige overgangen van de ene staat naar de andere, alhoewel dit werk veel later kwam en onafhankelijk van de modellen van epidemiologen werd ontwikkeld. Een kenmerkende bijdrage hierin is het Diamond-Mortensen-Pissarides matching model waarin contacten tussen werklozen en bedrijven leiden tot productieve banenmatches en daarmee tot een transitie van werkloosheid naar werkgelegenheid.

https://prosyn.org/TD6rnx1nl