CAMBRIDGE – Hoe kunnen we binnen een presidentschap dat weinig respect toont voor conventionele institutionele normen Donald Trumps volstrekt redelijke benoemingen in de directie van de Federal Reserve verklaren? De meest recente gekandideerden, hoogleraar van Columbia Richard Clarida en Michelle Bowman, bankcommissaris voor de staat Kansas, bestendigen het patroon van de keuze voor doorgewinterde technocraten, dat, als belangrijkste voorbeeld, begon bij Jerome Powell, de nieuwe voorzitter van de Fed.
Wanneer Trump een normale president was geweest zou het benoemen van individuen met een groot aanzien die een effectieve beleidsvorming kunnen garanderen de normaalste zaak van de wereld zijn. Maar we hebben het hier over een president die al vaak functionarissen met weinig bestuurservaring heeft gekozen en ze dan schijnt op te dragen de grootst mogelijke verstoring te creëren bij de diensten die ze gaan besturen. Toch heeft de auteur van The Art of the Deal een academicus benoemt als vicevoorzitter van de Fed (Clarida) wiens bekendste werk getiteld is ‘The Science of Monetary Policy.’
Je zou hierop kunnen zeggen: dat zal wel, maar Trump krediet geven voor het in stand houden van de stabiliteit bij de Fed is net zoiets als hoge cijfers uitdelen voor het niet beginnen van een atoomoorlog. Het idee van de onafhankelijkheid van centrale banken heeft de afgelopen dertig jaar een enorm momentum gekregen bij politici wereldwijd. Het is niet alleen de norm in democratieën zoals de VS, de eurozone, en Japan, maar zelfs autoritaire leiders als de Russische president Poetin en de Hongaarse premier Viktor Orbán denk wel drie keer na voordat ze tegen hun centrale banken in gaan.
CAMBRIDGE – Hoe kunnen we binnen een presidentschap dat weinig respect toont voor conventionele institutionele normen Donald Trumps volstrekt redelijke benoemingen in de directie van de Federal Reserve verklaren? De meest recente gekandideerden, hoogleraar van Columbia Richard Clarida en Michelle Bowman, bankcommissaris voor de staat Kansas, bestendigen het patroon van de keuze voor doorgewinterde technocraten, dat, als belangrijkste voorbeeld, begon bij Jerome Powell, de nieuwe voorzitter van de Fed.
Wanneer Trump een normale president was geweest zou het benoemen van individuen met een groot aanzien die een effectieve beleidsvorming kunnen garanderen de normaalste zaak van de wereld zijn. Maar we hebben het hier over een president die al vaak functionarissen met weinig bestuurservaring heeft gekozen en ze dan schijnt op te dragen de grootst mogelijke verstoring te creëren bij de diensten die ze gaan besturen. Toch heeft de auteur van The Art of the Deal een academicus benoemt als vicevoorzitter van de Fed (Clarida) wiens bekendste werk getiteld is ‘The Science of Monetary Policy.’
Je zou hierop kunnen zeggen: dat zal wel, maar Trump krediet geven voor het in stand houden van de stabiliteit bij de Fed is net zoiets als hoge cijfers uitdelen voor het niet beginnen van een atoomoorlog. Het idee van de onafhankelijkheid van centrale banken heeft de afgelopen dertig jaar een enorm momentum gekregen bij politici wereldwijd. Het is niet alleen de norm in democratieën zoals de VS, de eurozone, en Japan, maar zelfs autoritaire leiders als de Russische president Poetin en de Hongaarse premier Viktor Orbán denk wel drie keer na voordat ze tegen hun centrale banken in gaan.