GÖTEBORG – In 2014 rapporteerde de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) dat medicijnresistentie – en in het bijzonder resistentie tegen antibiotica – een steeds grotere bedreiging voor onze gezondheid, voedselveiligheid, en ‘de verworvenheden van de moderne geneeskunst’ wordt. Verre van een ‘apocalyptische fantasie,’ zo stelt de WHO, is een post-antibiotisch tijdperk ‘daarentegen een zeer reële mogelijkheid voor de 21e eeuw.’
Medicijnresistentie bedreigt de effectieve behandeling van een groeiend aantal overdraagbare ziekten – van bacteriële infecties tot virussen en schimmels. Wanneer mensen antibiotica roekeloos gebruiken om een gewone verkoudheid te bestrijden, boeren antibiotica gebruiken om de productiviteit van hun vee te vergroten, of de farmaceutische industrie antibiotica in het milieu uitstoot om de productiekosten omlaag te brengen worden de bacteriën die deze medicijnen moeten doden immuun. Hoe meer antibiotica er worden geconsumeerd en uitgestoten, hoe sneller de resistentie zich ontwikkelt, wat leidt tot zogeheten superbugs die de menselijke gezondheid in gevaar brengen, zowel door het risico op massale dodelijke epidemieën te vergroten als door het compromitteren van medische diensten zoals chirurgie en de behandeling van kanker, die afhankelijk zijn van effectieve antibiotica.
Deze beangstigende realiteit is een voortdurende frustratie voor professionals in de zorg. Zeker, er zijn oplossingen voor de medicijnresistentiecrisis: het beperken van de consumptie, een betere diagnostiek en ziektescreening, en uitbreiding van de klinische ontwikkeling van nieuwe medicijnen zijn er al drie. En er is al enige initiële gecoördineerde actie ondernomen in het mondiale actieplan van de WHO. Maar alle oplossingen kennen ook een ethische component, en vier jaar na de bevindingen van de WHO blijft juist de ethische routekaart voor het aanpakken van deze medische noodsituatie gevaarlijk mager gedefinieerd.
GÖTEBORG – In 2014 rapporteerde de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) dat medicijnresistentie – en in het bijzonder resistentie tegen antibiotica – een steeds grotere bedreiging voor onze gezondheid, voedselveiligheid, en ‘de verworvenheden van de moderne geneeskunst’ wordt. Verre van een ‘apocalyptische fantasie,’ zo stelt de WHO, is een post-antibiotisch tijdperk ‘daarentegen een zeer reële mogelijkheid voor de 21e eeuw.’
Medicijnresistentie bedreigt de effectieve behandeling van een groeiend aantal overdraagbare ziekten – van bacteriële infecties tot virussen en schimmels. Wanneer mensen antibiotica roekeloos gebruiken om een gewone verkoudheid te bestrijden, boeren antibiotica gebruiken om de productiviteit van hun vee te vergroten, of de farmaceutische industrie antibiotica in het milieu uitstoot om de productiekosten omlaag te brengen worden de bacteriën die deze medicijnen moeten doden immuun. Hoe meer antibiotica er worden geconsumeerd en uitgestoten, hoe sneller de resistentie zich ontwikkelt, wat leidt tot zogeheten superbugs die de menselijke gezondheid in gevaar brengen, zowel door het risico op massale dodelijke epidemieën te vergroten als door het compromitteren van medische diensten zoals chirurgie en de behandeling van kanker, die afhankelijk zijn van effectieve antibiotica.
Deze beangstigende realiteit is een voortdurende frustratie voor professionals in de zorg. Zeker, er zijn oplossingen voor de medicijnresistentiecrisis: het beperken van de consumptie, een betere diagnostiek en ziektescreening, en uitbreiding van de klinische ontwikkeling van nieuwe medicijnen zijn er al drie. En er is al enige initiële gecoördineerde actie ondernomen in het mondiale actieplan van de WHO. Maar alle oplossingen kennen ook een ethische component, en vier jaar na de bevindingen van de WHO blijft juist de ethische routekaart voor het aanpakken van deze medische noodsituatie gevaarlijk mager gedefinieerd.