Nissan's automated conveyor system Christopher Furlong/Getty Images

Moeten we wel de race met de machines aangaan?

LONDEN – Het wegnemen van ongerustheid over robots is een van de belangrijkste bezigheden geworden van de pleitbezorgers van het bedrijfsleven. Het door de meeste mensen gehuldigde – en zeker niet dwaze – gezichtspunt is dat hoe meer banen er worden geautomatiseerd, des te minder er voor mensen overblijven. Het beroemdste voorbeeld is de zelfbesturende auto. Als auto's op eigen kracht kunnen rijden, wat zal er dan met chauffeurs, taxi-chauffeurs enzovoort gebeuren?

Volgens de economische theorie is deze bezorgdheid ongegrond. Het koppelen van machines aan werkers leidt tot een hogere productie per arbeidsuur. Vervolgens hebben deze werkers een benijdenswaardige keuze: minder werken voor hetzelfde loon als tevoren, of hetzelfde aantal uren werken voor meer loon. En naarmate de kosten van bestaande goederen dalen, zullen consumenten meer geld te besteden hebben aan dezelfde goederen, of aan andere. Hoe dan ook: er is geen reden om een nettoverlies aan menselijke arbeidsplaatsen te verwachten – of iets anders dan een voortdurende verbetering van de levensstandaard.

De geschiedenis duidt daar ook op. De afgelopen tweehonderd jaar is de productiviteit gestaag gestegen, vooral in het Westen. De inwoners van het Westen hebben gekozen voor meer vrije tijd en een hoger inkomen. Het aantal arbeidsuren in de rijke landen is sinds 1870 gehalveerd, terwijl het reële inkomen per hoofd van de bevolking met een factor vijf is toegenomen.

https://prosyn.org/olsmN99nl