Hoe staat het met de langetermijninvesteringen?

LONDEN – Er bestaan diverse definities van financiële repressie – en de onderdrukkers en de onderdrukten hebben de neiging de zaken verschillend te zien. Maar wat financiële repressie doorgaans inhoudt is het lager houden van de rente dan het natuurlijke marktniveau, ten gunste van de leners, maar ten koste van de spaarders. De leners zijn vaak overheden, en in veel opkomende economieën heeft de staat zijn eigen mateloosheid gefinancierd door depositohouders van banken een belachelijk lage rente uit te keren.

Maar omdat de centrale banken in de ontwikkelde landen de basisrente bijna tot nul hebben teruggebracht, hebben we de afgelopen zeven jaar een Eerste Wereld-versie van financiële repressie gezien. Een recent onderzoeksrapport van verzekeraar Swiss Re beschrijft wie als gevolg hiervan heeft gewonnen en verloren, en plaatst vraagtekens bij de duurzaamheid van het beleid van instellingen als de Amerikaanse Federal Reserve, de Europese Centrale Bank, en de Bank of England.

Het betoog uit het rapport luidt dat hoewel de motieven voor het ultra-soepele monetaire beleid de waakzaamheid tegen deflatie en de bevordering van economische groei kunnen zijn, in een tijd dat de vraag zwak is, een lage rente overheden ook kan helpen hun schulden heel goedkoop te financieren. Bovendien beginnen zich, nu we het achtste jaar van agressieve versoepeling ingaan, onbedoelde gevolgen af te tekenen – met name zeepbellen in de sfeer van de aandelenkoersen en de huizenprijzen, toenemende economische ongelijkheid (als rijkere beleggers die aandelen vast kunnen houden profiteren ten koste van de kleine spaarders), en het risico van een hogere inflatie in de toekomst.

https://prosyn.org/jMMHPojnl