CAMBRIDGE – Toen de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken onlangs Beijing bezocht in een poging om de betrekkingen met China te stabiliseren, waren veel van de kwesties die hij met de Chinese president Xi Jinping besprak zeer controversieel. Blinken waarschuwde China bijvoorbeeld voor het leveren van materiaal en technologie om Rusland te helpen in zijn oorlog tegen Oekraïne, en hij maakte bezwaar tegen China’s territoriale aanspraken in de Zuid-Chinese Zee en tegen China’s intimidatie van de Filippijnen (een bondgenoot van de Verenigde Staten). Andere geschillen betroffen de interpretatie van Amerika’s ‘één China’-beleid ten aanzien van Taiwan, en de Amerikaanse handels- en exportcontroles op de technologiestroom naar China.
Ik bezocht Beijing rond dezelfde tijd als voorzitter van een Chinees-Amerikaanse ‘track two-dialoog,’ waar burgers die in gesprek zijn met hun respectievelijke regeringen elkaar kunnen ontmoeten en voor zichzelf kunnen spreken. Omdat dergelijke gesprekken onofficieel en onloochenbaar zijn, kunnen ze soms openhartiger zijn. Dat was deze keer zeker het geval, toen een delegatie van de Aspen Strategy Group een ontmoeting had met een groep die was samengesteld door de invloedrijke Centrale Partijschool in Beijing – de zesde van dergelijke ontmoetingen tussen de twee instellingen de afgelopen tien jaar.
Zoals te verwachten, versterkten de Amerikanen de boodschap van Blinken over de controversiële kwesties en herhaalden de Chinezen de standpunten van hun eigen regering. Een gepensioneerde Chinese generaal waarschuwde: ‘Taiwan vormt de kern van onze belangrijkste kwesties.’
CAMBRIDGE – Toen de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken onlangs Beijing bezocht in een poging om de betrekkingen met China te stabiliseren, waren veel van de kwesties die hij met de Chinese president Xi Jinping besprak zeer controversieel. Blinken waarschuwde China bijvoorbeeld voor het leveren van materiaal en technologie om Rusland te helpen in zijn oorlog tegen Oekraïne, en hij maakte bezwaar tegen China’s territoriale aanspraken in de Zuid-Chinese Zee en tegen China’s intimidatie van de Filippijnen (een bondgenoot van de Verenigde Staten). Andere geschillen betroffen de interpretatie van Amerika’s ‘één China’-beleid ten aanzien van Taiwan, en de Amerikaanse handels- en exportcontroles op de technologiestroom naar China.
Ik bezocht Beijing rond dezelfde tijd als voorzitter van een Chinees-Amerikaanse ‘track two-dialoog,’ waar burgers die in gesprek zijn met hun respectievelijke regeringen elkaar kunnen ontmoeten en voor zichzelf kunnen spreken. Omdat dergelijke gesprekken onofficieel en onloochenbaar zijn, kunnen ze soms openhartiger zijn. Dat was deze keer zeker het geval, toen een delegatie van de Aspen Strategy Group een ontmoeting had met een groep die was samengesteld door de invloedrijke Centrale Partijschool in Beijing – de zesde van dergelijke ontmoetingen tussen de twee instellingen de afgelopen tien jaar.
Zoals te verwachten, versterkten de Amerikanen de boodschap van Blinken over de controversiële kwesties en herhaalden de Chinezen de standpunten van hun eigen regering. Een gepensioneerde Chinese generaal waarschuwde: ‘Taiwan vormt de kern van onze belangrijkste kwesties.’