BOSTON – De klimaatverandering is niet de enige traag verlopende crisis die een omslagpunt bereikt dankzij de hebzucht van bedrijven, individueel slecht gedrag, een impasse in de internationale onderhandelingen en een langdurig gebrek aan enig gevoel van urgentie bij publiek en beleidsmakers. Dezelfde factoren hebben ook bijgedragen tot een dramatische toename van de antimicrobiële resistentie (AMR).
Sommige wetenschappers hebben opgemerkt dat de problemen bij de aanpak van klimaatverandering en AMR vergelijkbaar zijn. Maar tot nu toe is er weinig discussie geweest over de schade die wordt veroorzaakt door het samenvallen van deze crises.
Over de hele wereld worden mensen die in sloppenwijken wonen geconfronteerd met de gecombineerde problemen van klimaatgerelateerde druk en geneesmiddelen die niet meer werken. Zelfs waar de overheid geen zicht heeft op resistente infecties, merken de plaatselijke artsen in deze gemeenschappen het probleem op. Resistente bacteriestammen ontwikkelen zich in deze gebieden als gevolg van de ruime beschikbaarheid van geneesmiddelen die niet aan de normen voldoen, het overmatig gebruik van antibiotica en de samenloop van rioolwater en drinkwater.
For just $1, you can unlock a three-month trial subscription to PS Digital.
With your trial Digital subscription, you would enjoy full access to our suite of subscriber-exclusive content, the full PS archive, and all of the newest insights from PS contributors on economics, politics, and more.
START YOUR TRIAL NOW
Het is geen toeval dat arme gemeenschappen de meest verwoestende gevolgen van de klimaatverandering ondervinden, of dat resistente infecties de lagere-inkomensgroepen onevenredig het zwaarst zullen treffen. Maar klimaatverandering is niet het enige mondiale probleem dat bijdraagt tot de groei van AMR in achtergestelde gemeenschappen.
Hoewel er enig (zij het beperkt) bewijs is van een verband tussen klimaatverandering en conflicten, is het verband tussen conflicten en resistente infecties wel degelijk aangetoond. Conflicten overspoelen ziekenhuizen en maken behandeling ontoegankelijk. Zij vergiftigen ook het milieu en zorgen ervoor dat nieuwe bacteriestammen zich kunnen voortplanten. Gemeenschappen in conflictgebieden lopen een hoog infectierisico en hebben weinig kans om de juiste antibiotica te krijgen.
Micro-organismen zoals de Iraqibacter, die na de tweede Golfoorlog de kop opstak, herinneren ons eraan dat conflicten een krachtige en ondergewaardeerde drijvende kracht blijven achter resistente infecties. Nogmaals, de gevolgen worden het meest gevoeld door degenen die kwetsbaar zijn en niet naar een veiliger plaats kunnen verhuizen.
Als er reden is om aan te nemen dat er een verband bestaat tussen klimaatverandering en conflicten, kan men ervan uitgaan dat gemeenschappen die door deze crisissen worden getroffen ook zullen worden getroffen door een onevenredig grote last van AMR.
Net als bij klimaatverandering en conflicten zijn degenen die het meeste risico lopen op resistentie tegen antibiotica zelden betrokken bij de discussie over de aanpak ervan. De actieplannen die in mondiale hoofdsteden worden opgesteld, staan los van de realiteit in het veld. Kleinschalige boeren in Pakistan weten bijvoorbeeld dat de meeste beschikbare antibiotica niet langer werken voor hun vee of pluimvee, maar ze weten niet wat ze eraan moeten doen. En de autoriteiten doen geen moeite hen te betrekken bij het ontwikkelen van een levensvatbare oplossing. Met weinig opties blijven deze boeren de doses die ze toedienen verhogen of maken ze hun eigen medische cocktails van de beschikbare geneesmiddelen.
Een echt wereldwijde inspanning op het gebied van AMR, volledig gefinancierd en gesteund door beleidsmakers op alle niveaus, had al veel eerder moeten plaatsvinden. Recente studies leveren de nodige gegevens om het probleem op de voorgrond van de internationale discussie te plaatsen. Maar na ruim twee jaar van de COVID-19-pandemie lijkt er weinig interesse te zijn om een andere wereldwijde gezondheidscrisis aan te pakken.
Misschien kan de strijd tegen AMR aan kracht winnen door niet alleen over de ziekteverwekkers te praten, maar door mensen bewust te maken van de gecombineerde effecten van klimaatverandering, conflicten en AMR op mens en planeet. De convergentie van deze crises vormt een aanzienlijke bedreiging voor de gezondheid van beide.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Despite rising global tensions, the G7 remains a formidable and influential grouping, and it has a responsibility to act boldly in boosting shared prosperity. To that end, it must replenish the International Development Association, reallocate special drawing rights, and push for debt-pause clauses at this week’s summit.
urges the group to commit to an ambitious replenishment of the International Development Association.
After the far right’s gains in the European Parliament elections, mainstream parties can either sit idly by or tackle the problem head-on, as French President Emmanuel Macron seems to be doing. Calling the populists’ bluff offers the best chance of victory by showing how their radical policies could backfire.
thinks French President Emmanuel Macron was right to challenge the National Rally by calling a snap election.
BOSTON – De klimaatverandering is niet de enige traag verlopende crisis die een omslagpunt bereikt dankzij de hebzucht van bedrijven, individueel slecht gedrag, een impasse in de internationale onderhandelingen en een langdurig gebrek aan enig gevoel van urgentie bij publiek en beleidsmakers. Dezelfde factoren hebben ook bijgedragen tot een dramatische toename van de antimicrobiële resistentie (AMR).
De omvang van de bedreiging van de menselijke gezondheid door AMR kan nauwelijks worden overschat. Nu al draagt het verlies aan werkzaamheid of doeltreffendheid van antibiotica bij tot bijna 1,2 miljoen sterfgevallen per jaar. Dat is meer dan het aantal sterfgevallen als gevolg van HIV of malaria.
Sommige wetenschappers hebben opgemerkt dat de problemen bij de aanpak van klimaatverandering en AMR vergelijkbaar zijn. Maar tot nu toe is er weinig discussie geweest over de schade die wordt veroorzaakt door het samenvallen van deze crises.
Over de hele wereld worden mensen die in sloppenwijken wonen geconfronteerd met de gecombineerde problemen van klimaatgerelateerde druk en geneesmiddelen die niet meer werken. Zelfs waar de overheid geen zicht heeft op resistente infecties, merken de plaatselijke artsen in deze gemeenschappen het probleem op. Resistente bacteriestammen ontwikkelen zich in deze gebieden als gevolg van de ruime beschikbaarheid van geneesmiddelen die niet aan de normen voldoen, het overmatig gebruik van antibiotica en de samenloop van rioolwater en drinkwater.
Sommige rapporten suggereren dat klimaatverandering leidt tot veranderingen in de ziektedynamiek en de resistentie tegen geneesmiddelen. Hoewel er meer onderzoek nodig is om het verband vast te stellen, is het nu al duidelijk dat de klimaatverandering mensen dwingt te verhuizen naar plaatsen met een hoge bevolkingsdichtheid, meer armoede en beperkte sanitaire voorzieningen.
Deze omgevingen zijn ideaal voor het ontstaan van resistente infecties. In feite zijn enkele van de ernstigste uitbraken in het recente verleden opgedoken in vervuilde stedelijke omgevingen met lage inkomens in Zuid-Azië.
For just $1, you can unlock a three-month trial subscription to PS Digital.
With your trial Digital subscription, you would enjoy full access to our suite of subscriber-exclusive content, the full PS archive, and all of the newest insights from PS contributors on economics, politics, and more.
START YOUR TRIAL NOW
Het is geen toeval dat arme gemeenschappen de meest verwoestende gevolgen van de klimaatverandering ondervinden, of dat resistente infecties de lagere-inkomensgroepen onevenredig het zwaarst zullen treffen. Maar klimaatverandering is niet het enige mondiale probleem dat bijdraagt tot de groei van AMR in achtergestelde gemeenschappen.
Hoewel er enig (zij het beperkt) bewijs is van een verband tussen klimaatverandering en conflicten, is het verband tussen conflicten en resistente infecties wel degelijk aangetoond. Conflicten overspoelen ziekenhuizen en maken behandeling ontoegankelijk. Zij vergiftigen ook het milieu en zorgen ervoor dat nieuwe bacteriestammen zich kunnen voortplanten. Gemeenschappen in conflictgebieden lopen een hoog infectierisico en hebben weinig kans om de juiste antibiotica te krijgen.
Micro-organismen zoals de Iraqibacter, die na de tweede Golfoorlog de kop opstak, herinneren ons eraan dat conflicten een krachtige en ondergewaardeerde drijvende kracht blijven achter resistente infecties. Nogmaals, de gevolgen worden het meest gevoeld door degenen die kwetsbaar zijn en niet naar een veiliger plaats kunnen verhuizen.
Als er reden is om aan te nemen dat er een verband bestaat tussen klimaatverandering en conflicten, kan men ervan uitgaan dat gemeenschappen die door deze crisissen worden getroffen ook zullen worden getroffen door een onevenredig grote last van AMR.
Net als bij klimaatverandering en conflicten zijn degenen die het meeste risico lopen op resistentie tegen antibiotica zelden betrokken bij de discussie over de aanpak ervan. De actieplannen die in mondiale hoofdsteden worden opgesteld, staan los van de realiteit in het veld. Kleinschalige boeren in Pakistan weten bijvoorbeeld dat de meeste beschikbare antibiotica niet langer werken voor hun vee of pluimvee, maar ze weten niet wat ze eraan moeten doen. En de autoriteiten doen geen moeite hen te betrekken bij het ontwikkelen van een levensvatbare oplossing. Met weinig opties blijven deze boeren de doses die ze toedienen verhogen of maken ze hun eigen medische cocktails van de beschikbare geneesmiddelen.
Een echt wereldwijde inspanning op het gebied van AMR, volledig gefinancierd en gesteund door beleidsmakers op alle niveaus, had al veel eerder moeten plaatsvinden. Recente studies leveren de nodige gegevens om het probleem op de voorgrond van de internationale discussie te plaatsen. Maar na ruim twee jaar van de COVID-19-pandemie lijkt er weinig interesse te zijn om een andere wereldwijde gezondheidscrisis aan te pakken.
Misschien kan de strijd tegen AMR aan kracht winnen door niet alleen over de ziekteverwekkers te praten, maar door mensen bewust te maken van de gecombineerde effecten van klimaatverandering, conflicten en AMR op mens en planeet. De convergentie van deze crises vormt een aanzienlijke bedreiging voor de gezondheid van beide.
Vertaling: Menno Grootveld