ACCRA – Het is algemeen bekend dat vrouwen in ontwikkelingseconomieën minder kansen hebben op het gebied van onderwijs en werkgelegenheid dan hun mannelijke tegenhangers, wat leidt tot hogere armoedepercentages. In Ghana bijvoorbeeld hebben mannen een hogere arbeidsparticipatie en een hoger inkomen dan vrouwen, en hebben ze minder vaak een kwetsbare baan. Minder algemeen wordt erkend dat de kloof volgens sommige statistieken niet snel genoeg kleiner wordt: vrouwen in ontwikkelingseconomieën maken nog steeds een aanzienlijk deel uit van de economisch achtergestelden. Voeg daar een beperking aan toe en de uitdagingen voor vrouwen zijn nog groter.
Wereldwijd leven er ruim een miljard mensen met een beperking, waarvan tachtig procent in de ontwikkelingslanden. Hoewel er veel modellen zijn om beperkingen te meten, zijn enkele conclusies onbetwistbaar: beperkingen komen vaker voor bij vrouwen (negentien procent) dan bij mannen (twaalf procent); mensen met een beperking hebben te maken met hoge barrières op het gebied van onderwijs en werkgelegenheid, wat leidt tot meer levenslange armoede; en de resultaten voor vrouwen met een beperking zijn nog slechter dan die voor hun mannelijke tegenhangers.
De ervaring in Ghana is een goed voorbeeld. Vrouwen zijn onevenredig vertegenwoordigd onder de acht procent van de bevolking die te maken heeft met functionele beperkingen op het gebied van zicht, gehoor, mobiliteit, cognitie, zelfzorg en/of communicatie. En zoals de grafiek laat zien, heeft 68 procent van de mannen met een beperking een kwetsbare baan, tegen tachtig procent van de vrouwen met een beperking, terwijl veertig procent van de mannen met een beperking secundair en postsecundair onderwijs heeft gevolgd, tegen slechts 31 procent van de vrouwen met een beperking.
ACCRA – Het is algemeen bekend dat vrouwen in ontwikkelingseconomieën minder kansen hebben op het gebied van onderwijs en werkgelegenheid dan hun mannelijke tegenhangers, wat leidt tot hogere armoedepercentages. In Ghana bijvoorbeeld hebben mannen een hogere arbeidsparticipatie en een hoger inkomen dan vrouwen, en hebben ze minder vaak een kwetsbare baan. Minder algemeen wordt erkend dat de kloof volgens sommige statistieken niet snel genoeg kleiner wordt: vrouwen in ontwikkelingseconomieën maken nog steeds een aanzienlijk deel uit van de economisch achtergestelden. Voeg daar een beperking aan toe en de uitdagingen voor vrouwen zijn nog groter.
Wereldwijd leven er ruim een miljard mensen met een beperking, waarvan tachtig procent in de ontwikkelingslanden. Hoewel er veel modellen zijn om beperkingen te meten, zijn enkele conclusies onbetwistbaar: beperkingen komen vaker voor bij vrouwen (negentien procent) dan bij mannen (twaalf procent); mensen met een beperking hebben te maken met hoge barrières op het gebied van onderwijs en werkgelegenheid, wat leidt tot meer levenslange armoede; en de resultaten voor vrouwen met een beperking zijn nog slechter dan die voor hun mannelijke tegenhangers.
De ervaring in Ghana is een goed voorbeeld. Vrouwen zijn onevenredig vertegenwoordigd onder de acht procent van de bevolking die te maken heeft met functionele beperkingen op het gebied van zicht, gehoor, mobiliteit, cognitie, zelfzorg en/of communicatie. En zoals de grafiek laat zien, heeft 68 procent van de mannen met een beperking een kwetsbare baan, tegen tachtig procent van de vrouwen met een beperking, terwijl veertig procent van de mannen met een beperking secundair en postsecundair onderwijs heeft gevolgd, tegen slechts 31 procent van de vrouwen met een beperking.