EDINBURGH – Het is nu ruim drie jaar geleden dat het Verenigd Koninkrijk, met een kleine maar belangrijke marge, heeft gestemd vóór een vertrek uit de Europese Unie (“Brexit”). Toch hebben we nog steeds geen idee wat voor soort economische relatie het Verenigd Koninkrijk zal hebben met de 27 landen die het achter zich laat (een deel van het insulaire karakter van het debat in Londen doet denken aan deze apocriefe krantenkop uit de jaren dertig: “Fog in Channel: Continent Cut Off”/“Mist in het Kanaal: Continent Afgesneden”). Voor zover we een gokje mogen wagen lijkt de meest waarschijnlijke uitkomst een afstandelijker relatie dan waar de pleitbezorgers van “Leave” het tijdens de campagne voor het referendum over hadden en waar de meeste commentatoren vlak na de stemming van uit gingen.
Maar ondanks die verandering van richting, en het zekere verlies van het zogenoemde “paspoort,” dat het mogelijk zou hebben gemaakt dat financiële diensten vrijelijk in de hele EU zouden zijn verkocht, lijkt de gevreesde grootschalige uittocht van bedrijven en financiers uit Londen niet aan de orde te zijn. De Franse banketbakkers en de Duitse worstenverkopers gaat het nog steeds voor de wind. Waarom?
Twee zeer recente stukken bewijsmateriaal geven een idee van wat er werkelijk gaande is, nu de politici ruzie blijven maken. De accountancyfirma EY heeft de intenties van bedrijven in reactie op de Brexit de afgelopen drie jaar gedocumenteerd. Het jongste onderzoek, dat halverwege september werd gepubliceerd, duidt erop dat 40% van de bedrijven van plan is activiteiten en stafleden uit Londen te verplaatsen, terwijl 60% van de grotere bedrijven dergelijke verhuizingen heeft aangekondigd.
EDINBURGH – Het is nu ruim drie jaar geleden dat het Verenigd Koninkrijk, met een kleine maar belangrijke marge, heeft gestemd vóór een vertrek uit de Europese Unie (“Brexit”). Toch hebben we nog steeds geen idee wat voor soort economische relatie het Verenigd Koninkrijk zal hebben met de 27 landen die het achter zich laat (een deel van het insulaire karakter van het debat in Londen doet denken aan deze apocriefe krantenkop uit de jaren dertig: “Fog in Channel: Continent Cut Off”/“Mist in het Kanaal: Continent Afgesneden”). Voor zover we een gokje mogen wagen lijkt de meest waarschijnlijke uitkomst een afstandelijker relatie dan waar de pleitbezorgers van “Leave” het tijdens de campagne voor het referendum over hadden en waar de meeste commentatoren vlak na de stemming van uit gingen.
Maar ondanks die verandering van richting, en het zekere verlies van het zogenoemde “paspoort,” dat het mogelijk zou hebben gemaakt dat financiële diensten vrijelijk in de hele EU zouden zijn verkocht, lijkt de gevreesde grootschalige uittocht van bedrijven en financiers uit Londen niet aan de orde te zijn. De Franse banketbakkers en de Duitse worstenverkopers gaat het nog steeds voor de wind. Waarom?
Twee zeer recente stukken bewijsmateriaal geven een idee van wat er werkelijk gaande is, nu de politici ruzie blijven maken. De accountancyfirma EY heeft de intenties van bedrijven in reactie op de Brexit de afgelopen drie jaar gedocumenteerd. Het jongste onderzoek, dat halverwege september werd gepubliceerd, duidt erop dat 40% van de bedrijven van plan is activiteiten en stafleden uit Londen te verplaatsen, terwijl 60% van de grotere bedrijven dergelijke verhuizingen heeft aangekondigd.