nye225_Emilio NavasSOPA ImagesLightRocket via Getty Images_USflaghongkong Emilio Navas/SOPA Images/LightRocket via Getty Images

Wat is er met de ʻzachte machtʼ gebeurd?

CAMBRIDGE – Toen 2021 ten einde liep, had Rusland troepen verzameld langs de grens met Oekraïne, had China met militaire vliegtuigen gevlogen in de buurt van Taiwan, was Noord-Korea nog steeds bezig met zijn kernwapenprogramma en patrouilleerden Talibanstrijders in de straten van Kaboel. Toen zij dit allemaal zagen, vroegen vrienden me: ʻWat is er gebeurd met de zachte macht?ʼ

Eén antwoord is dat die te vinden is in andere recente gebeurtenissen, zoals de virtuele top voor democratie van president Joe Biden, die werd bijgewoond door vertegenwoordigers van ruim honderd landen. China, dat was niet was uitgenodigd, nam zijn toevlucht tot de ether en de sociale media om te verkondigen dat het een ander en stabieler type democratie had dan de democratie die door de Verenigde Staten werd opgehemeld. Wat we zagen was een strijd tussen grootmachten over zachte macht, opgevat als het vermogen om anderen te beïnvloeden door aantrekkingskracht in plaats van door dwang of betaling.

Toen ik in 1990 voor het eerst over zachte macht schreef, probeerde ik een tekortkoming te verhelpen in de manier waarop analisten dachten over macht in het algemeen. Maar het concept kreeg geleidelijk meer politieke weerklank. In sommige opzichten is de onderliggende gedachte niet nieuw; soortgelijke concepten kunnen worden teruggevoerd op filosofen uit de oudheid, zoals Lao Tse. Zachte macht heeft evenmin alleen betrekking op internationaal gedrag of op de VS. Veel kleine landen en organisaties bezitten ook veel aantrekkingskracht, en in democratieën is zachte macht op zijn minst een essentieel onderdeel van leiderschap.

https://prosyn.org/Hkt9nYynl