BERLIJN – Ondanks al zijn gezeur en gejammer zal het presidentschap van Donald Trump op 20 januari 2021 ten einde komen. Hij zal dan geschiedenis zijn, maar helaas is zijn politieke erfenis springlevend. Met bijna 75 miljoen Amerikanen die op hem stemden (en 82 miljoen op Joe Biden), heeft Trump een buitengewoon en onverwacht niveau van steun weten te mobiliseren onder een basis die de Republikeinse Partij zal blijven sturen in de richting van nationalistisch isolationisme.
Als een soort ʻondodeʼ zal het Trumpisme de Amerikaanse politiek nog lang parten blijven spelen, en een of andere vorm ervan zal in 2024 weer op de stembiljetten staan – zoveel is al wel duidelijk. Om het Trumpisme te overwinnen hadden de Democraten een ʻblauwe golfʼ van electorale triomfen moeten verwezenlijken, maar dat is niet gebeurd.
Het idee dat Trump zichzelf weer kandidaat zal stellen is onwaarschijnlijk, gezien zijn leeftijd. Maar de jongere populistische erfgenamen staan al te popelen om het stokje over te nemen. Zowel vanuit het perspectief van Europa als vanuit dat van het transatlantisme – die er allebei een existentieel belang bij hebben dat Amerika zich blijft inzetten voor multilaterale samenwerking – betekent de verkiezing van Biden een overwinning in een beslissende slag, maar niet in de hele oorlog.
To continue reading, register now.
Subscribe now for unlimited access to everything PS has to offer.
Sergei Guriev
assesses the strength of the Russian president’s grip on power, predicts that Xi Jinping’s embrace of personalist rule will lead to policy missteps, urges the West to pursue a strategy of “adversarial engagement” toward modern dictators, and more.
Artificial intelligence is being designed and deployed by corporate America in ways that will disempower and displace workers and degrade the consumer experience, ultimately disappointing most investors. Yet economic history shows that it does not have to be this way.
worry that the technology will be deployed to replace, rather than empower, humans.
Amid labor-supply constraints and economic shocks, the case for productivity-boosting interventions is clear. Unless US policymakers use a combination of investment and incentives to reverse negative productivity trends, the US will achieve modest growth, at best.
urge policymakers to pursue interventions aimed at reducing supply constraints in the non-tradable sector.
BERLIJN – Ondanks al zijn gezeur en gejammer zal het presidentschap van Donald Trump op 20 januari 2021 ten einde komen. Hij zal dan geschiedenis zijn, maar helaas is zijn politieke erfenis springlevend. Met bijna 75 miljoen Amerikanen die op hem stemden (en 82 miljoen op Joe Biden), heeft Trump een buitengewoon en onverwacht niveau van steun weten te mobiliseren onder een basis die de Republikeinse Partij zal blijven sturen in de richting van nationalistisch isolationisme.
Als een soort ʻondodeʼ zal het Trumpisme de Amerikaanse politiek nog lang parten blijven spelen, en een of andere vorm ervan zal in 2024 weer op de stembiljetten staan – zoveel is al wel duidelijk. Om het Trumpisme te overwinnen hadden de Democraten een ʻblauwe golfʼ van electorale triomfen moeten verwezenlijken, maar dat is niet gebeurd.
Het idee dat Trump zichzelf weer kandidaat zal stellen is onwaarschijnlijk, gezien zijn leeftijd. Maar de jongere populistische erfgenamen staan al te popelen om het stokje over te nemen. Zowel vanuit het perspectief van Europa als vanuit dat van het transatlantisme – die er allebei een existentieel belang bij hebben dat Amerika zich blijft inzetten voor multilaterale samenwerking – betekent de verkiezing van Biden een overwinning in een beslissende slag, maar niet in de hele oorlog.
To continue reading, register now.
Subscribe now for unlimited access to everything PS has to offer.
Subscribe
As a registered user, you can enjoy more PS content every month – for free.
Register
Already have an account? Log in