BERKELEY – Ik was niet verbaasd toen koplopers bij de Democratische voorverkiezingen in de VS een “vermogensbelasting” gingen ondersteunen, langs de lijnen van wat is voorgesteld door mijn collegaʼs Gabriel Zucman en Emmanuel Saez van de universiteit van Californië in Berkeley. Wat me wél heeft verbaasd is de lading kritiek die deze kandidaten over zich heen hebben gekregen, met name van degenen die voorstander zouden moeten zijn van alles wat de Verenigde Staten in de richting van een progressiever belastingsysteem brengt.
Toen ik begon met mijn studie overheidsfinanciën, werd mij geleerd dat er drie beginselen ten grondslag liggen aan de belastingheffing, die allemaal zijn afgeleid van de uitspraak van de 17e-eeuwse Franse politicus Jean-Baptiste Colbert dat “je de gans zo moet [plukken] dat je de grootst mogelijke hoeveelheid veren verkrijgt met de kleinst mogelijke hoeveelheid gesis.”
Het eerste beginsel is altijd om de belastingbasis zo breed mogelijk te maken, zodat je je inkomstendoelstelling kunt verwezenlijken met de laagst mogelijke (de minst gesis-producerende) belastingtarieven. Het tweede is om zaken te belasten waarbij sprake is van een inelastische vraag, teneinde de ontwrichtende gevolgen van het belastingstelsel voor bredere patronen van de economische activiteit te minimaliseren. Tenslotte zijn de actoren die het meest belast moeten worden degenen voor wie de kosten van het betalen van belastingen het minst zijn – dat wil zeggen: de rijken.
BERKELEY – Ik was niet verbaasd toen koplopers bij de Democratische voorverkiezingen in de VS een “vermogensbelasting” gingen ondersteunen, langs de lijnen van wat is voorgesteld door mijn collegaʼs Gabriel Zucman en Emmanuel Saez van de universiteit van Californië in Berkeley. Wat me wél heeft verbaasd is de lading kritiek die deze kandidaten over zich heen hebben gekregen, met name van degenen die voorstander zouden moeten zijn van alles wat de Verenigde Staten in de richting van een progressiever belastingsysteem brengt.
Toen ik begon met mijn studie overheidsfinanciën, werd mij geleerd dat er drie beginselen ten grondslag liggen aan de belastingheffing, die allemaal zijn afgeleid van de uitspraak van de 17e-eeuwse Franse politicus Jean-Baptiste Colbert dat “je de gans zo moet [plukken] dat je de grootst mogelijke hoeveelheid veren verkrijgt met de kleinst mogelijke hoeveelheid gesis.”
Het eerste beginsel is altijd om de belastingbasis zo breed mogelijk te maken, zodat je je inkomstendoelstelling kunt verwezenlijken met de laagst mogelijke (de minst gesis-producerende) belastingtarieven. Het tweede is om zaken te belasten waarbij sprake is van een inelastische vraag, teneinde de ontwrichtende gevolgen van het belastingstelsel voor bredere patronen van de economische activiteit te minimaliseren. Tenslotte zijn de actoren die het meest belast moeten worden degenen voor wie de kosten van het betalen van belastingen het minst zijn – dat wil zeggen: de rijken.