BERLIJN – Hoewel het lente is in Europa, lijkt het continent een flashback te beleven naar enkele van de meest grimmige momenten van de Koude Oorlog. De inval van Rusland in Oekraïne heeft niet alleen een einde gemaakt aan een langdurige periode van vrede in Europa, maar ook aan de Europese veiligheidsorde waarvan die vrede afhankelijk was.
Natuurlijk is het einde niet plotseling gekomen. Bijna acht jaar voordat Rusland op 24 februari tienduizenden soldaten naar Oekraïne stuurde, annexeerde het land de Krim en begon het een schaduwoorlog in de regio Donbas. Sindsdien hebben mensen gevochten en zijn ze gestorven in het geweld in Oost-Oekraïne, terwijl de wereld toekeek hoe het Kremlin een soevereine staat probeerde te ʻfilerenʼ door er provincies af te schaven.
Sinds 2014 bestaat het Europese vredeskader alleen nog op papier, waar het in stand werd gehouden door het wensdenken van de West-Europeanen over de politieke intenties van Rusland. De vorige Europese orde, die berustte op de absolute integriteit van grenzen, is vervangen door een oudere vorm van Europese grootmachtpolitiek, waarin geweld wordt gebruikt om eenzijdig invloedzones op te eisen. De dreiging van een nieuwe Grote Oorlog is dus teruggekeerd in Europa, en de Europeanen zijn daar politiek, militair en vooral psychologisch niet op voorbereid.
BERLIJN – Hoewel het lente is in Europa, lijkt het continent een flashback te beleven naar enkele van de meest grimmige momenten van de Koude Oorlog. De inval van Rusland in Oekraïne heeft niet alleen een einde gemaakt aan een langdurige periode van vrede in Europa, maar ook aan de Europese veiligheidsorde waarvan die vrede afhankelijk was.
Natuurlijk is het einde niet plotseling gekomen. Bijna acht jaar voordat Rusland op 24 februari tienduizenden soldaten naar Oekraïne stuurde, annexeerde het land de Krim en begon het een schaduwoorlog in de regio Donbas. Sindsdien hebben mensen gevochten en zijn ze gestorven in het geweld in Oost-Oekraïne, terwijl de wereld toekeek hoe het Kremlin een soevereine staat probeerde te ʻfilerenʼ door er provincies af te schaven.
Sinds 2014 bestaat het Europese vredeskader alleen nog op papier, waar het in stand werd gehouden door het wensdenken van de West-Europeanen over de politieke intenties van Rusland. De vorige Europese orde, die berustte op de absolute integriteit van grenzen, is vervangen door een oudere vorm van Europese grootmachtpolitiek, waarin geweld wordt gebruikt om eenzijdig invloedzones op te eisen. De dreiging van een nieuwe Grote Oorlog is dus teruggekeerd in Europa, en de Europeanen zijn daar politiek, militair en vooral psychologisch niet op voorbereid.