BERLIJN – Hoewel het lente is in Europa, lijkt het continent een flashback te beleven naar enkele van de meest grimmige momenten van de Koude Oorlog. De inval van Rusland in Oekraïne heeft niet alleen een einde gemaakt aan een langdurige periode van vrede in Europa, maar ook aan de Europese veiligheidsorde waarvan die vrede afhankelijk was.
Natuurlijk is het einde niet plotseling gekomen. Bijna acht jaar voordat Rusland op 24 februari tienduizenden soldaten naar Oekraïne stuurde, annexeerde het land de Krim en begon het een schaduwoorlog in de regio Donbas. Sindsdien hebben mensen gevochten en zijn ze gestorven in het geweld in Oost-Oekraïne, terwijl de wereld toekeek hoe het Kremlin een soevereine staat probeerde te ʻfilerenʼ door er provincies af te schaven.
Sinds 2014 bestaat het Europese vredeskader alleen nog op papier, waar het in stand werd gehouden door het wensdenken van de West-Europeanen over de politieke intenties van Rusland. De vorige Europese orde, die berustte op de absolute integriteit van grenzen, is vervangen door een oudere vorm van Europese grootmachtpolitiek, waarin geweld wordt gebruikt om eenzijdig invloedzones op te eisen. De dreiging van een nieuwe Grote Oorlog is dus teruggekeerd in Europa, en de Europeanen zijn daar politiek, militair en vooral psychologisch niet op voorbereid.
To continue reading, register now.
Subscribe now for unlimited access to everything PS has to offer.
China’s exceptional growth in recent decades has influenced the education and career choices of young people and their families. But now that high-skilled jobs are drying up and recent graduates are struggling to find work, there is a growing mismatch between expectations and new realities.
argues that the rise in joblessness among young people does not spell economic apocalypse for China.
Since 1960, only a few countries in Latin America have narrowed the gap between their per capita income and that of the United States, while most of the region has lagged far behind. Making up for lost ground will require a coordinated effort, involving both technocratic tinkering and bold political leadership.
explain what it will take finally to achieve economic convergence with advanced economies.
BERLIJN – Hoewel het lente is in Europa, lijkt het continent een flashback te beleven naar enkele van de meest grimmige momenten van de Koude Oorlog. De inval van Rusland in Oekraïne heeft niet alleen een einde gemaakt aan een langdurige periode van vrede in Europa, maar ook aan de Europese veiligheidsorde waarvan die vrede afhankelijk was.
Natuurlijk is het einde niet plotseling gekomen. Bijna acht jaar voordat Rusland op 24 februari tienduizenden soldaten naar Oekraïne stuurde, annexeerde het land de Krim en begon het een schaduwoorlog in de regio Donbas. Sindsdien hebben mensen gevochten en zijn ze gestorven in het geweld in Oost-Oekraïne, terwijl de wereld toekeek hoe het Kremlin een soevereine staat probeerde te ʻfilerenʼ door er provincies af te schaven.
Sinds 2014 bestaat het Europese vredeskader alleen nog op papier, waar het in stand werd gehouden door het wensdenken van de West-Europeanen over de politieke intenties van Rusland. De vorige Europese orde, die berustte op de absolute integriteit van grenzen, is vervangen door een oudere vorm van Europese grootmachtpolitiek, waarin geweld wordt gebruikt om eenzijdig invloedzones op te eisen. De dreiging van een nieuwe Grote Oorlog is dus teruggekeerd in Europa, en de Europeanen zijn daar politiek, militair en vooral psychologisch niet op voorbereid.
To continue reading, register now.
Subscribe now for unlimited access to everything PS has to offer.
Subscribe
As a registered user, you can enjoy more PS content every month – for free.
Register
Already have an account? Log in