Uzbeks look at the daily sampling of newspapers Scott Peterson/ GETTY IMAGES

Het op vrije voeten stellen van journalisten betekent nog geen vrije pers

NEW YORK – Tijdens de eerste anderhalf jaar van zijn bewind heeft de Oezbeekse president Shavkat Mirzijojev de persvrijheid tot een kenmerkend onderdeel van zijn hervormingsagenda gemaakt. Na 27 jaar censuur en regeren met de ijzeren vuist door wijlen Islam Karimov zijn de Oezbeekse nieuwsmedia vrijer dan ooit tevoren.

Maar verdere vooruitgang zal van méér afhangen dan van beloften van een hervormingsgezinde president; er moet ook een einde komen aan de erfenis van pesterijen, intimidatie en vrijheidsstraf die de journalisten van het land tientallen jaren parten heeft gespeeld. En het zal betekenen dat er herstelbetalingen moeten worden verricht aan degenen die het meest geleden hebben, inclusief Yoesoef Roezimoeradov en  Moehammed Bekjanov, twee van 's werelds journalisten die het langst gevangen hebben gezeten.

Op 15 maart 1999 werden Roezimoeradov en Bekjanov gearresteerd toen ze werkten voor Erk, een oppositiekrant in de Oezbeekse taal, gevestigd in Kiev, Oekraïne. Roezimoeradov was een verslaggever voor de krant en Bekjanov was hoofdredacteur. Na hun arrestaties werden ze gemarteld en uitgeleverd aan Oezbekistan, waar ze tot een gevangenisstraf werden veroordeeld op grond van de verzonnen aanklacht dat ze een verboden krant hadden gedistribueerd en een coup hadden gepland.

https://prosyn.org/smjymmQnl