CAMBRIDGE – Tijdens de vier decennia van de Koude Oorlog hielden de Verenigde Staten er een grote strategie op na, die erop gericht was de macht van de Sovjet-Unie in te dammen. In de jaren negentig, na de ineenstorting van de Sovjet-Unie, is Amerika dat richtsnoer echter kwijtgeraakt. Na de terroristische aanslagen van 11 september 2001 probeerde de regering van de Amerikaanse president George W. Bush de leemte op te vullen met een strategie die zij een ʻwereldwijde oorlog tegen het terrorismeʼ noemde. Maar die aanpak bood een onduidelijke leidraad en leidde tot lange, door de VS gevoerde oorlogen in marginale landen als Afghanistan en Irak. Sinds 2017 zijn de VS teruggekeerd naar de ʻgrootmachtconcurrentie,ʼ zij het ditmaal met China.
Als grote Amerikaanse strategie heeft deze grootmachtconcurrentie het voordeel dat zij zich richt op grote bedreigingen voor Amerikaʼs veiligheid, economie en waarden. Hoewel terrorisme een aanhoudend probleem is dat de VS serieus moeten nemen, vormt het een minder grote bedreiging dan rivaliserende grootmachten. Terrorisme is als jiujitsu, waarbij een zwakke tegenstander de macht van een grotere speler tegen zichzelf aanwendt. Bij de aanslagen van 11 september kwamen ruim 2600 Amerikanen om het leven, maar de ʻeindeloze oorlogenʼ die de VS als reactie daarop zijn begonnen, hebben nog meer mensenlevens gekost, alsmede biljoenen dollars. Terwijl de regering van president Barack Obama probeerde een draai te maken naar Azië – het snelst groeiende deel van de wereldeconomie – hield de erfenis van de mondiale oorlog tegen het terrorisme de VS gevangen in het Midden-Oosten.
Een strategie van grootmachtconcurrentie kan Amerika helpen zich te heroriënteren, maar wordt gekenmerkt door twee problemen. In de eerste plaats worden zeer verschillende soorten staten op één hoop gegooid. Rusland is een mogendheid op zijn retour, en China is juist een opkomende macht. De VS moeten de unieke aard van de dreiging die van Rusland uitgaat, inzien. Zoals de wereld tot haar ongeluk ontdekte in 1914, aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, kan een mogendheid op zijn retour (Oostenrijk-Hongarije) soms de meeste risicoʼs vertegenwoordigen in een conflict. Vandaag de dag is Rusland demografisch en economisch in verval, maar beschikt het land over enorme middelen die het kan inzetten als spelbreker – op allerlei terreinen, van de nucleaire wapenbeheersing en cyberconflicten tot het Midden-Oosten. De VS hebben daarom een Rusland-strategie nodig die dat land niet in de armen van China doet belanden.
CAMBRIDGE – Tijdens de vier decennia van de Koude Oorlog hielden de Verenigde Staten er een grote strategie op na, die erop gericht was de macht van de Sovjet-Unie in te dammen. In de jaren negentig, na de ineenstorting van de Sovjet-Unie, is Amerika dat richtsnoer echter kwijtgeraakt. Na de terroristische aanslagen van 11 september 2001 probeerde de regering van de Amerikaanse president George W. Bush de leemte op te vullen met een strategie die zij een ʻwereldwijde oorlog tegen het terrorismeʼ noemde. Maar die aanpak bood een onduidelijke leidraad en leidde tot lange, door de VS gevoerde oorlogen in marginale landen als Afghanistan en Irak. Sinds 2017 zijn de VS teruggekeerd naar de ʻgrootmachtconcurrentie,ʼ zij het ditmaal met China.
Als grote Amerikaanse strategie heeft deze grootmachtconcurrentie het voordeel dat zij zich richt op grote bedreigingen voor Amerikaʼs veiligheid, economie en waarden. Hoewel terrorisme een aanhoudend probleem is dat de VS serieus moeten nemen, vormt het een minder grote bedreiging dan rivaliserende grootmachten. Terrorisme is als jiujitsu, waarbij een zwakke tegenstander de macht van een grotere speler tegen zichzelf aanwendt. Bij de aanslagen van 11 september kwamen ruim 2600 Amerikanen om het leven, maar de ʻeindeloze oorlogenʼ die de VS als reactie daarop zijn begonnen, hebben nog meer mensenlevens gekost, alsmede biljoenen dollars. Terwijl de regering van president Barack Obama probeerde een draai te maken naar Azië – het snelst groeiende deel van de wereldeconomie – hield de erfenis van de mondiale oorlog tegen het terrorisme de VS gevangen in het Midden-Oosten.
Een strategie van grootmachtconcurrentie kan Amerika helpen zich te heroriënteren, maar wordt gekenmerkt door twee problemen. In de eerste plaats worden zeer verschillende soorten staten op één hoop gegooid. Rusland is een mogendheid op zijn retour, en China is juist een opkomende macht. De VS moeten de unieke aard van de dreiging die van Rusland uitgaat, inzien. Zoals de wereld tot haar ongeluk ontdekte in 1914, aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, kan een mogendheid op zijn retour (Oostenrijk-Hongarije) soms de meeste risicoʼs vertegenwoordigen in een conflict. Vandaag de dag is Rusland demografisch en economisch in verval, maar beschikt het land over enorme middelen die het kan inzetten als spelbreker – op allerlei terreinen, van de nucleaire wapenbeheersing en cyberconflicten tot het Midden-Oosten. De VS hebben daarom een Rusland-strategie nodig die dat land niet in de armen van China doet belanden.