BERLIJN – De confrontatie tussen China en het Westen escaleert vrijwel dagelijks. Het conflict gaat over technologie, handel, het aandeel van de wereldmarkt en aanbodketens, maar ook over fundamentele waarden. Ten grondslag aan deze economische en ideologische concurrentiestrijd ligt het doel van mondiale overheersing in de 21e eeuw.
Maar waarom vindt de huidige escalatie juist nú plaats? Het Westen heeft niet plotseling een of andere openbaring gekregen over de implicaties van de opkomst van China. Het feit dat China een leninistische éénpartijdictatuur is is geen nieuws, en het heeft westerse landen – onder leiding van de Verenigde Staten – er ook niet van weerhouden om hun handels- en economische banden met China sinds de jaren zeventig gestaag te verdiepen.
Op dezelfde manier hebben de Chinese leiders externe kritiek op hun staat van dienst op het gebied van de mensenrechten en de onderdrukking van minderheden lange tijd van de hand gewezen. De omvangrijke industriële spionage, en de diefstal van westerse technologieën en intellectueel eigendom zijn andere welbekende problemen die het Westen decennialang min of meer heeft getolereerd, in ruil voor toegang tot de enorme markt van China en de goedkope arbeid van het land. Westerse regeringen en investeerders zijn zelfs na het bloedbad op het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing in 1989 optimistisch gebleven. Het stof was nog niet neergedaald of westerse bedrijven stroomden het land als nooit tevoren binnen.
BERLIJN – De confrontatie tussen China en het Westen escaleert vrijwel dagelijks. Het conflict gaat over technologie, handel, het aandeel van de wereldmarkt en aanbodketens, maar ook over fundamentele waarden. Ten grondslag aan deze economische en ideologische concurrentiestrijd ligt het doel van mondiale overheersing in de 21e eeuw.
Maar waarom vindt de huidige escalatie juist nú plaats? Het Westen heeft niet plotseling een of andere openbaring gekregen over de implicaties van de opkomst van China. Het feit dat China een leninistische éénpartijdictatuur is is geen nieuws, en het heeft westerse landen – onder leiding van de Verenigde Staten – er ook niet van weerhouden om hun handels- en economische banden met China sinds de jaren zeventig gestaag te verdiepen.
Op dezelfde manier hebben de Chinese leiders externe kritiek op hun staat van dienst op het gebied van de mensenrechten en de onderdrukking van minderheden lange tijd van de hand gewezen. De omvangrijke industriële spionage, en de diefstal van westerse technologieën en intellectueel eigendom zijn andere welbekende problemen die het Westen decennialang min of meer heeft getolereerd, in ruil voor toegang tot de enorme markt van China en de goedkope arbeid van het land. Westerse regeringen en investeerders zijn zelfs na het bloedbad op het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing in 1989 optimistisch gebleven. Het stof was nog niet neergedaald of westerse bedrijven stroomden het land als nooit tevoren binnen.