LONDEN – Mahatma Gandhi heeft waarschijnlijk nooit gezegd: ʻDe grootsheid van een natie kan worden afgemeten aan hoe ze haar zwakste lid behandelt.ʼ Maar dat maakt deze uitspraak niet minder waar. En vandaag de dag loopt het Verenigd Koninkrijk het risico een onvoldoende te krijgen.
Volgens de Joseph Rowntree Foundation leven 14,5 miljoen mensen, 22 procent van de 65 miljoen inwoners van het Verenigd Koninkrijk, onder de armoedegrens (die wordt gedefinieerd als minder dan 60 procent van het mediane inkomen). Van de 42 miljoen mensen van de beroepsbevolking zijn er zoʼn 5 tot 6 miljoen, oftewel ongeveer 12 procent, werkloos of werkzoekend (wat inhoudt dat ze minder werken dan ze zouden willen). Ongeveer acht miljoen burgers in de werkende leeftijd, ofwel 20 procent van het totaal, komen in aanmerking voor wat de Britten een ʻuitkeringʼ noemen, waarbij hun inkomen geheel of gedeeltelijk door de staat wordt betaald.
Deze cijfers zijn bij benadering, en sommige details worden betwist. Maar het algemene beeld is dat, zelfs als COVID-19 buiten beschouwing wordt gelaten, het kapitalistische systeem van het Verenigd Koninkrijk normaal gesproken niet in staat is ongeveer een vijfde deel van de beroepsbevolking van het land te voorzien van een inkomen waarvan je rond kunt komen.
LONDEN – Mahatma Gandhi heeft waarschijnlijk nooit gezegd: ʻDe grootsheid van een natie kan worden afgemeten aan hoe ze haar zwakste lid behandelt.ʼ Maar dat maakt deze uitspraak niet minder waar. En vandaag de dag loopt het Verenigd Koninkrijk het risico een onvoldoende te krijgen.
Volgens de Joseph Rowntree Foundation leven 14,5 miljoen mensen, 22 procent van de 65 miljoen inwoners van het Verenigd Koninkrijk, onder de armoedegrens (die wordt gedefinieerd als minder dan 60 procent van het mediane inkomen). Van de 42 miljoen mensen van de beroepsbevolking zijn er zoʼn 5 tot 6 miljoen, oftewel ongeveer 12 procent, werkloos of werkzoekend (wat inhoudt dat ze minder werken dan ze zouden willen). Ongeveer acht miljoen burgers in de werkende leeftijd, ofwel 20 procent van het totaal, komen in aanmerking voor wat de Britten een ʻuitkeringʼ noemen, waarbij hun inkomen geheel of gedeeltelijk door de staat wordt betaald.
Deze cijfers zijn bij benadering, en sommige details worden betwist. Maar het algemene beeld is dat, zelfs als COVID-19 buiten beschouwing wordt gelaten, het kapitalistische systeem van het Verenigd Koninkrijk normaal gesproken niet in staat is ongeveer een vijfde deel van de beroepsbevolking van het land te voorzien van een inkomen waarvan je rond kunt komen.