MÜNCHEN – In mei 1998 werden onherroepelijke wisselkoersen voor de munten die in de euro zouden opgaan vastgesteld. In zekere zin betekent dit dat de eenheidsmunt pas twintig jaar oud is. Het eerste decennium van zijn leven voelde als een feestje, met name in Zuid-Europa; maar het tweede decennium bracht de onvermijdelijke kater. Nu we het derde decennium ingaan, lijkt het overheersende sentiment er een van toenemende politieke radicalisering te zijn.
Het aanvankelijke feestje bestond uit een hoorn des overvloeds van goedkope kredieten, die de kapitaalmarkten royaal uitstortten over de landen van Zuid-Europa, onder bescherming van de euro. Een tijd lang hadden deze landen eindelijk genoeg geld om de ambtenarensalarissen en de pensioenen te verhogen, en de particuliere consumptie en de investeringen te stimuleren.
Maar de kredietstroom naar deze landen heeft tot inflatoire zeepbellen geleid, die zijn gebarsten toen de financiële crisis in de Verenigde Staten zich naar Europa verspreidde. Toen de kapitaalmarkten weigerden nog meer kredieten te verstrekken, raakten de voorheen half-concurrerende maar inmiddels veel te dure economieën al snel in ernstige problemen.
MÜNCHEN – In mei 1998 werden onherroepelijke wisselkoersen voor de munten die in de euro zouden opgaan vastgesteld. In zekere zin betekent dit dat de eenheidsmunt pas twintig jaar oud is. Het eerste decennium van zijn leven voelde als een feestje, met name in Zuid-Europa; maar het tweede decennium bracht de onvermijdelijke kater. Nu we het derde decennium ingaan, lijkt het overheersende sentiment er een van toenemende politieke radicalisering te zijn.
Het aanvankelijke feestje bestond uit een hoorn des overvloeds van goedkope kredieten, die de kapitaalmarkten royaal uitstortten over de landen van Zuid-Europa, onder bescherming van de euro. Een tijd lang hadden deze landen eindelijk genoeg geld om de ambtenarensalarissen en de pensioenen te verhogen, en de particuliere consumptie en de investeringen te stimuleren.
Maar de kredietstroom naar deze landen heeft tot inflatoire zeepbellen geleid, die zijn gebarsten toen de financiële crisis in de Verenigde Staten zich naar Europa verspreidde. Toen de kapitaalmarkten weigerden nog meer kredieten te verstrekken, raakten de voorheen half-concurrerende maar inmiddels veel te dure economieën al snel in ernstige problemen.