BERLIJN – Je kunt alleen maar medelijden hebben met Griekenland. Meer dan vijf jaar lang heeft de “trojka” (bestaande uit de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het Internationale Monetaire Fonds) Griekenland tot het lijdend voorwerp gemaakt van een mislukt bezuinigingsexperiment dat de economische crisis daar heeft verscherpt. En nu lijkt de regering van premier Alexis Tsipras vastbesloten om Griekenland in de afgrond te storten.
Het had niet zo hoeven zijn. Tegen de tijd dat het linkse Syriza van Tsipras in januari aan de macht kwam, was een nieuw, op meer groei gericht compromis mogelijk geworden. Zelfs de geharnaste Duitse voorstanders van bezuinigingen – en zeker ook bondskanselier Angela Merkel – waren hun standpunt opnieuw gaan overwegen, door de onmiskenbaar negatieve gevolgen van hun beleidsvoorschriften voor de euro en de stabiliteit van de Europese Unie.
De regering-Tsipras had zich met enig recht kunnen presenteren als Europa's beste partner voor de tenuitvoerlegging van een verreikend programma van hervormingen en modernisering in Griekenland. Maatregelen om de armsten te compenseren konden op aanzienlijke sympathie rekenen in de hoofdsteden van de EU, en dit gunstige klimaat zou zijn versterkt als Griekenland zou zijn begonnen zijn buitenproportionele defensiebudget te kortwieken (wat van een linkse regering verwacht had mogen worden).
BERLIJN – Je kunt alleen maar medelijden hebben met Griekenland. Meer dan vijf jaar lang heeft de “trojka” (bestaande uit de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het Internationale Monetaire Fonds) Griekenland tot het lijdend voorwerp gemaakt van een mislukt bezuinigingsexperiment dat de economische crisis daar heeft verscherpt. En nu lijkt de regering van premier Alexis Tsipras vastbesloten om Griekenland in de afgrond te storten.
Het had niet zo hoeven zijn. Tegen de tijd dat het linkse Syriza van Tsipras in januari aan de macht kwam, was een nieuw, op meer groei gericht compromis mogelijk geworden. Zelfs de geharnaste Duitse voorstanders van bezuinigingen – en zeker ook bondskanselier Angela Merkel – waren hun standpunt opnieuw gaan overwegen, door de onmiskenbaar negatieve gevolgen van hun beleidsvoorschriften voor de euro en de stabiliteit van de Europese Unie.
De regering-Tsipras had zich met enig recht kunnen presenteren als Europa's beste partner voor de tenuitvoerlegging van een verreikend programma van hervormingen en modernisering in Griekenland. Maatregelen om de armsten te compenseren konden op aanzienlijke sympathie rekenen in de hoofdsteden van de EU, en dit gunstige klimaat zou zijn versterkt als Griekenland zou zijn begonnen zijn buitenproportionele defensiebudget te kortwieken (wat van een linkse regering verwacht had mogen worden).