CAMBRIDGE – Het gedrag van de Amerikaanse president Donald Trump op de recente top van de G7 in Biarritz is door veel waarnemers bekritiseerd als onbezonnen en ontwrichtend. Anderen betoogden dat de pers en deskundigen te veel aandacht besteden aan de persoonlijke fratsen, tweets en politieke spelletjes van Trump. Op de lange termijn, zo betogen zij, zullen historici die louter als kleine uitglijders beoordelen. De grotere vraag is of het presidentschap van Trump een keerpunt zal betekenen in de Amerikaanse buitenlandse politiek, of slechts een kleine historische aberratie.
Door het huidige debat over Trump wordt een oude vraag nieuw leven ingeblazen: zijn grote historische gebeurtenissen het product van menselijke keuzes, of zijn zij grotendeels het resultaat van overweldigende structurele factoren die voortkomen uit economische en politieke krachten die wij niet kunnen controleren?
Sommige analisten vergelijken de stroom van de geschiedenis met een snel vliedende rivier, waarvan de loop wordt bepaald door het klimaat, de regenval, de geologie en de topografie, en niet door wat de rivier met zich meesleept. Maar zelfs als dit zo is, zijn menselijke spelers niet eenvoudigweg als mieren die zich vastklampen aan een tak die door de stroom wordt meegevoerd. Zij zijn eerder als rafters die proberen bij te sturen om rotsen te ontwijken, zo nu en dan omslaan en er soms in slagen de gewenste bestemming te bereiken.
CAMBRIDGE – Het gedrag van de Amerikaanse president Donald Trump op de recente top van de G7 in Biarritz is door veel waarnemers bekritiseerd als onbezonnen en ontwrichtend. Anderen betoogden dat de pers en deskundigen te veel aandacht besteden aan de persoonlijke fratsen, tweets en politieke spelletjes van Trump. Op de lange termijn, zo betogen zij, zullen historici die louter als kleine uitglijders beoordelen. De grotere vraag is of het presidentschap van Trump een keerpunt zal betekenen in de Amerikaanse buitenlandse politiek, of slechts een kleine historische aberratie.
Door het huidige debat over Trump wordt een oude vraag nieuw leven ingeblazen: zijn grote historische gebeurtenissen het product van menselijke keuzes, of zijn zij grotendeels het resultaat van overweldigende structurele factoren die voortkomen uit economische en politieke krachten die wij niet kunnen controleren?
Sommige analisten vergelijken de stroom van de geschiedenis met een snel vliedende rivier, waarvan de loop wordt bepaald door het klimaat, de regenval, de geologie en de topografie, en niet door wat de rivier met zich meesleept. Maar zelfs als dit zo is, zijn menselijke spelers niet eenvoudigweg als mieren die zich vastklampen aan een tak die door de stroom wordt meegevoerd. Zij zijn eerder als rafters die proberen bij te sturen om rotsen te ontwijken, zo nu en dan omslaan en er soms in slagen de gewenste bestemming te bereiken.