NEW YORK – Tijdens mijn 35-jarige carrière in de milieubescherming ben ik gaan inzien dat de huidige planetaire crisis niet alleen het gevolg is van vernietiging en verwaarlozing, maar ook van iets veel fundamentelers: de blindheid van onze economische systemen voor de werkelijke waarde van de natuur.
Terwijl regeringen bbp-groei nastreven en bedrijven hun winsten willen maximaliseren, wordt er nauwelijks rekening gehouden met de uitgestrekte ecosystemen die de basis vormen van onze economieën, onze samenlevingen en ons welzijn. We beheren wat we kunnen meten en omdat ecosysteemdiensten niet op de balansen staan, blijven ze in feite onzichtbaar. Dit terwijl de gevolgen overduidelijk zijn: we worden dagelijks geconfronteerd met de uitputting van natuurlijke hulpbronnen, de vernietiging van habitats en de vervuiling van lucht, land, water en oceanen.
De gevolgen van onveranderd beleid zijn goed gedocumenteerd. De Wereldbank waarschuwt dat het instorten van slechts enkele cruciale ecosysteemdiensten, zoals wilde bestuiving en zeevisserij, het mondiale bbp tegen 2030 met 2,7 biljoen dollar per jaar kan laten krimpen.
Hoe kunnen we de natuur zichtbaarder maken en beter betrekken bij onze besluitvorming? Een belangrijke eerste stap is de Taskforce on Nature-related Financial Disclosures. Dit initiatief helpt financiële instellingen en bedrijven om hun afhankelijkheid van en hun impact op natuurlijke ecosystemen in kaart te brengen. Door hen de juiste middelen en inzichten te bieden, stimuleert en faciliteert de taskforce een verschuiving van financiële stromen naar natuurpositieve investeringen.
Het kwantificeren van de relatie tussen economie en natuur is geen eenvoudige opgave. Maar digitale natuur-ID’s bieden een veelbelovende oplossing. Net zoals persoonlijke ID’s burgers in staat stellen om hun rechten uit te oefenen, overheidsuitkeringen te ontvangen, toegang te krijgen tot bankdiensten en juridische stappen te ondernemen, zou een digitale natuur-ID kunnen helpen bij het vastleggen van cruciale milieugegevens. Dit zou zorgen voor een betere verantwoording over de ecosystemen die onmisbaar zijn voor de menselijke ontwikkeling.
Iemand zonder ID loopt het risico onzichtbaar te zijn in de moderne samenleving. Hetzelfde geldt voor de natuur. Door natuurlijke ecosystemen een veilige ID toe te kennen, kunnen we ze beter beschermen tegen ongecontroleerde exploitatie. Een bebost stroomgebied zou bijvoorbeeld een digitale ID kunnen krijgen waarin gegevens worden opgeslagen over geografische kenmerken, biodiversiteit, ecosysteemdiensten, meetbare voordelen voor lokale gemeenschappen of zelfs voor bevolkingsgroepen verder stroomafwaarts. Door deze voordelen te kwantificeren, wordt het voor bedrijven of individuen moeilijker om de natuur te negeren of schade toe te brengen. De waarde van ecosystemen zou niet langer onzichtbaar blijven, maar duidelijk worden geprofileerd, wettelijk worden erkend en veel moeilijker te exploiteren zijn.
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
De digitalisering heeft een revolutie teweeggebracht in identiteitssystemen, waardoor ons vermogen om te identificeren, volgen en meten een niveau heeft bereikt dat ooit ondenkbaar leek. Een goed voorbeeld is Aadhaar, het biometrische en data-gestuurde digitale ID-systeem van India. Door directe identiteitsverificatie mogelijk te maken, heeft Aadhaar ruim een miljard mensen toegang gegeven tot publieke diensten en sociale programma’s. Ook binnen de digitale publieke infrastructuur voor duurzame ontwikkeling worden al unieke ID’s toegekend aan fysieke structuren zoals wegen en bruggen, waarmee hun economische waarde wordt onderstreept.
Een vergelijkbare aanpak kan worden toegepast op de natuur. Dankzij de snelle vooruitgang in mobiele technologieën kan een digitale natuur-ID diverse tools integreren, zoals digitale tagging, teledetectie (remote sensing) en sensorgegevens. Hiermee zouden natuurlijke ecosystemen in realtime kunnen worden gemonitord. Daarnaast zou AI deze systemen verder kunnen verbeteren, waardoor milieugegevens toegankelijker en bruikbaarder worden. Stel je een systeem voor waarin geo-tagging wordt gecombineerd met cruciale ecologische kenmerken en milieugezondheidsindicatoren. Dit resulteert in een holistische, dynamische momentopname van een specifiek ecosysteem. Een vroege versie van dit concept bestaat al in de vorm van traceerbare toeleveringsketens, die ervoor zorgen dat jouw kopje koffie ontbossingsvrij is.
Door administratieve, ecologische en geografische gegevens te integreren, kunnen digitale natuur-ID’s een belangrijke doorbraak betekenen. Ze maken het mogelijk om op resultaten gebaseerde betalingssystemen op te schalen, zodat mensen die koolstofabsorberende regenwouden, mangroves en andere vitale ecosystemen beschermen, eerlijk worden gecompenseerd. Ze kunnen ook de traceerbaarheid van grondstoffen in landbouwketens verbeteren, waardoor duurzamere productiemethoden worden bevorderd. Ze kunnen de houders van landrechten een sterkere positie geven door hen betere toegang te verlenen tot biodiversiteitskredieten, groene obligaties en leningen gekoppeld aan duurzaam beheer. De wettelijke bescherming van inheemse en lokale gemeenschappen kan versterkt worden door duidelijke en locatiespecifieke registraties van land en hulpbronnen vast te leggen.
Maar de ontwikkeling van een digitaal natuur-ID moet een brede maatschappelijke inspanning zijn, gebaseerd op de principes van inclusie en samenwerking. Het ontwerp moet de belangen en zorgen van alle belanghebbenden weerspiegelen, zodat het een publiek goed wordt dat grootschalige natuurpositieve actie bevordert. Bovenal moet het de rechten, het welzijn en de waardesystemen van inheemse volkeren en lokale gemeenschappen respecteren, en ervoor zorgen dat zij de controle behouden over gegevens die betrekking hebben op hun land, hulpbronnen en manier van leven.
Om succes te hebben moet een digitaal natuur-ID worden geïntegreerd in de bestaande digitale infrastructuur. Dit stelt landen in staat om het aan te passen en te verfijnen op basis van hun unieke sociaaleconomische en ecologische omstandigheden. Sterke wetgeving en beleid ter bevordering van gegevensuitwisseling, standaardisatie en certificering zijn nodig om de interoperabiliteit te bevorderen en bescherming te bieden tegen misbruik.
Op schaal kan een digitaal natuur-ID een transformatief instrument worden om de waarde van natuurlijke hulpbronnen en de bijdragen van onze planeet aan de mensheid inzichtelijk te maken. Door te erkennen en kwantificeren hoe de natuur onze samenlevingen en economieën ondersteunt en laat floreren, kunnen we de weg vrijmaken voor een nieuw tijdperk van milieubewustzijn en verantwoordelijkheid.
Het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties (UNDP) heeft, met steun van de Rockefeller Foundation en andere partners, het concept van digitale natuur-ID’s ontwikkeld als onderdeel van de digitale publieke infrastructuur. Dit gebeurde op basis van onderzoek en overleg met inheemse volkeren, overheden, NGO’s en de particuliere sector. De hier geuite meningen zijn die van de auteur en vertegenwoordigen niet noodzakelijk de standpunten van de financiers of partners.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
The geostrategic shock that has accompanied Donald Trump’s return to the White House is the functional equivalent of a full-blown crisis. It is likely to have a lasting impact on the US and Chinese economies, and the contagion is almost certain to spread throughout the world through cross-border trade and capital flows.
likens Donald Trump’s reversal of America’s global leadership role to a full-blown crisis, similar to COVID-19.
Jorge Heine
urges the Organization of American States to demonstrate leadership in Haiti, shows how small countries can implement a foreign policy based on active non-alignment, calls on China and Europe to diversify the global monetary system, and more.
US President Donald Trump’s dismantling of America’s foreign-aid program may be the wake-up call African leaders need. If necessity is the mother of invention, the end of USAID could galvanize African governments to confront their countries’ challenges head-on.
sees opportunities to promote local growth following a massive reduction in foreign aid.
NEW YORK – Tijdens mijn 35-jarige carrière in de milieubescherming ben ik gaan inzien dat de huidige planetaire crisis niet alleen het gevolg is van vernietiging en verwaarlozing, maar ook van iets veel fundamentelers: de blindheid van onze economische systemen voor de werkelijke waarde van de natuur.
Terwijl regeringen bbp-groei nastreven en bedrijven hun winsten willen maximaliseren, wordt er nauwelijks rekening gehouden met de uitgestrekte ecosystemen die de basis vormen van onze economieën, onze samenlevingen en ons welzijn. We beheren wat we kunnen meten en omdat ecosysteemdiensten niet op de balansen staan, blijven ze in feite onzichtbaar. Dit terwijl de gevolgen overduidelijk zijn: we worden dagelijks geconfronteerd met de uitputting van natuurlijke hulpbronnen, de vernietiging van habitats en de vervuiling van lucht, land, water en oceanen.
De gevolgen van onveranderd beleid zijn goed gedocumenteerd. De Wereldbank waarschuwt dat het instorten van slechts enkele cruciale ecosysteemdiensten, zoals wilde bestuiving en zeevisserij, het mondiale bbp tegen 2030 met 2,7 biljoen dollar per jaar kan laten krimpen.
Hoe kunnen we de natuur zichtbaarder maken en beter betrekken bij onze besluitvorming? Een belangrijke eerste stap is de Taskforce on Nature-related Financial Disclosures. Dit initiatief helpt financiële instellingen en bedrijven om hun afhankelijkheid van en hun impact op natuurlijke ecosystemen in kaart te brengen. Door hen de juiste middelen en inzichten te bieden, stimuleert en faciliteert de taskforce een verschuiving van financiële stromen naar natuurpositieve investeringen.
Het kwantificeren van de relatie tussen economie en natuur is geen eenvoudige opgave. Maar digitale natuur-ID’s bieden een veelbelovende oplossing. Net zoals persoonlijke ID’s burgers in staat stellen om hun rechten uit te oefenen, overheidsuitkeringen te ontvangen, toegang te krijgen tot bankdiensten en juridische stappen te ondernemen, zou een digitale natuur-ID kunnen helpen bij het vastleggen van cruciale milieugegevens. Dit zou zorgen voor een betere verantwoording over de ecosystemen die onmisbaar zijn voor de menselijke ontwikkeling.
Iemand zonder ID loopt het risico onzichtbaar te zijn in de moderne samenleving. Hetzelfde geldt voor de natuur. Door natuurlijke ecosystemen een veilige ID toe te kennen, kunnen we ze beter beschermen tegen ongecontroleerde exploitatie. Een bebost stroomgebied zou bijvoorbeeld een digitale ID kunnen krijgen waarin gegevens worden opgeslagen over geografische kenmerken, biodiversiteit, ecosysteemdiensten, meetbare voordelen voor lokale gemeenschappen of zelfs voor bevolkingsgroepen verder stroomafwaarts. Door deze voordelen te kwantificeren, wordt het voor bedrijven of individuen moeilijker om de natuur te negeren of schade toe te brengen. De waarde van ecosystemen zou niet langer onzichtbaar blijven, maar duidelijk worden geprofileerd, wettelijk worden erkend en veel moeilijker te exploiteren zijn.
Introductory Offer: Save 30% on PS Digital
Access every new PS commentary, our entire On Point suite of subscriber-exclusive content – including Longer Reads, Insider Interviews, Big Picture/Big Question, and Say More – and the full PS archive.
Subscribe Now
De digitalisering heeft een revolutie teweeggebracht in identiteitssystemen, waardoor ons vermogen om te identificeren, volgen en meten een niveau heeft bereikt dat ooit ondenkbaar leek. Een goed voorbeeld is Aadhaar, het biometrische en data-gestuurde digitale ID-systeem van India. Door directe identiteitsverificatie mogelijk te maken, heeft Aadhaar ruim een miljard mensen toegang gegeven tot publieke diensten en sociale programma’s. Ook binnen de digitale publieke infrastructuur voor duurzame ontwikkeling worden al unieke ID’s toegekend aan fysieke structuren zoals wegen en bruggen, waarmee hun economische waarde wordt onderstreept.
Een vergelijkbare aanpak kan worden toegepast op de natuur. Dankzij de snelle vooruitgang in mobiele technologieën kan een digitale natuur-ID diverse tools integreren, zoals digitale tagging, teledetectie (remote sensing) en sensorgegevens. Hiermee zouden natuurlijke ecosystemen in realtime kunnen worden gemonitord. Daarnaast zou AI deze systemen verder kunnen verbeteren, waardoor milieugegevens toegankelijker en bruikbaarder worden. Stel je een systeem voor waarin geo-tagging wordt gecombineerd met cruciale ecologische kenmerken en milieugezondheidsindicatoren. Dit resulteert in een holistische, dynamische momentopname van een specifiek ecosysteem. Een vroege versie van dit concept bestaat al in de vorm van traceerbare toeleveringsketens, die ervoor zorgen dat jouw kopje koffie ontbossingsvrij is.
Door administratieve, ecologische en geografische gegevens te integreren, kunnen digitale natuur-ID’s een belangrijke doorbraak betekenen. Ze maken het mogelijk om op resultaten gebaseerde betalingssystemen op te schalen, zodat mensen die koolstofabsorberende regenwouden, mangroves en andere vitale ecosystemen beschermen, eerlijk worden gecompenseerd. Ze kunnen ook de traceerbaarheid van grondstoffen in landbouwketens verbeteren, waardoor duurzamere productiemethoden worden bevorderd. Ze kunnen de houders van landrechten een sterkere positie geven door hen betere toegang te verlenen tot biodiversiteitskredieten, groene obligaties en leningen gekoppeld aan duurzaam beheer. De wettelijke bescherming van inheemse en lokale gemeenschappen kan versterkt worden door duidelijke en locatiespecifieke registraties van land en hulpbronnen vast te leggen.
Maar de ontwikkeling van een digitaal natuur-ID moet een brede maatschappelijke inspanning zijn, gebaseerd op de principes van inclusie en samenwerking. Het ontwerp moet de belangen en zorgen van alle belanghebbenden weerspiegelen, zodat het een publiek goed wordt dat grootschalige natuurpositieve actie bevordert. Bovenal moet het de rechten, het welzijn en de waardesystemen van inheemse volkeren en lokale gemeenschappen respecteren, en ervoor zorgen dat zij de controle behouden over gegevens die betrekking hebben op hun land, hulpbronnen en manier van leven.
Om succes te hebben moet een digitaal natuur-ID worden geïntegreerd in de bestaande digitale infrastructuur. Dit stelt landen in staat om het aan te passen en te verfijnen op basis van hun unieke sociaaleconomische en ecologische omstandigheden. Sterke wetgeving en beleid ter bevordering van gegevensuitwisseling, standaardisatie en certificering zijn nodig om de interoperabiliteit te bevorderen en bescherming te bieden tegen misbruik.
Op schaal kan een digitaal natuur-ID een transformatief instrument worden om de waarde van natuurlijke hulpbronnen en de bijdragen van onze planeet aan de mensheid inzichtelijk te maken. Door te erkennen en kwantificeren hoe de natuur onze samenlevingen en economieën ondersteunt en laat floreren, kunnen we de weg vrijmaken voor een nieuw tijdperk van milieubewustzijn en verantwoordelijkheid.
Het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties (UNDP) heeft, met steun van de Rockefeller Foundation en andere partners, het concept van digitale natuur-ID’s ontwikkeld als onderdeel van de digitale publieke infrastructuur. Dit gebeurde op basis van onderzoek en overleg met inheemse volkeren, overheden, NGO’s en de particuliere sector. De hier geuite meningen zijn die van de auteur en vertegenwoordigen niet noodzakelijk de standpunten van de financiers of partners.
Vertaling: Menno Grootveld