MADRID – Het gevoel wordt met de dag sterker dat het regime van de Syrische president Bashar al-Assad een keerpunt nadert. Kofi Annan, de speciale afgezant van de Verenigde Naties en de Arabische Liga, heeft zijn pogingen opgegeven om een internationaal overeengekomen zespuntenplan ter beëindiging van het geweld ten uitvoer te leggen. Nu moet de internationale gemeenschap serieus gaan nadenken over de vraag hoe de gevaren die voortvloeien uit de binnenlandse onrust in Syrië kunnen worden geminimaliseerd.
Gebrek aan overeenstemming binnen de Veiligheidsraad van de VN heeft het conflict langer doen duren en bijgedragen aan de verandering van de aard ervan. Wat begon als een volksopstand, geïnspireerd door de eisen van de Arabische Lente, is steeds meer sektarische en radicale trekjes gaan vertonen. Dit weerspiegelt het verlies aan hoop op internationale steun, terwijl het steeds moeilijker wordt via onderhandelingen een oplossing te bereiken.
Er is vooral sprake van een toenemend gevaar dat de soennieten zich zullen wreken op de alawietische minderheid, die slechts 12% van de bevolking uitmaakt, maar de regering, de economie en het leger controleert. De alawieten, die hun tweederangsburgerschap pas hebben overwonnen toen de Baath-partij van Assad in 1963 aan de macht kwam, geloven nu dat hun overleving verbonden is met die van het regime.
MADRID – Het gevoel wordt met de dag sterker dat het regime van de Syrische president Bashar al-Assad een keerpunt nadert. Kofi Annan, de speciale afgezant van de Verenigde Naties en de Arabische Liga, heeft zijn pogingen opgegeven om een internationaal overeengekomen zespuntenplan ter beëindiging van het geweld ten uitvoer te leggen. Nu moet de internationale gemeenschap serieus gaan nadenken over de vraag hoe de gevaren die voortvloeien uit de binnenlandse onrust in Syrië kunnen worden geminimaliseerd.
Gebrek aan overeenstemming binnen de Veiligheidsraad van de VN heeft het conflict langer doen duren en bijgedragen aan de verandering van de aard ervan. Wat begon als een volksopstand, geïnspireerd door de eisen van de Arabische Lente, is steeds meer sektarische en radicale trekjes gaan vertonen. Dit weerspiegelt het verlies aan hoop op internationale steun, terwijl het steeds moeilijker wordt via onderhandelingen een oplossing te bereiken.
Er is vooral sprake van een toenemend gevaar dat de soennieten zich zullen wreken op de alawietische minderheid, die slechts 12% van de bevolking uitmaakt, maar de regering, de economie en het leger controleert. De alawieten, die hun tweederangsburgerschap pas hebben overwonnen toen de Baath-partij van Assad in 1963 aan de macht kwam, geloven nu dat hun overleving verbonden is met die van het regime.