ISTANBOEL – Het kleine park op het Taksim-plein in de uitgestrekte metropool Istanboel is een van de weinige groene oases in het stadscentrum. Op 28 mei begon een klein groepje Turkse milieu-activisten een vreedzaam protest tegen een herontwikkelingsplan voor het park, dat het groen plaats zou laten maken voor een replica van een legerbarak uit het Ottomaanse tijdperk, een winkelcentrum en appartementen. Maar hardhandig politie-optreden heeft een massale volksbeweging op gang gebracht, die zich over het hele land heeft verspreid.
Het herontwikkelingsplan voor het park was de aanleiding voor een groot protest tegen wat een groot deel van het Turkse publiek, vooral jongeren, als paternalistisch en autoritair politiek leiderschap beschouwt. De snelle groei van de beweging werd gevoed door de wijdverbreide oppositie tegen wat velen zien als officiële pogingen om hun levensstijl te dicteren, en door de frustratie over de vermeende economische ongelijkheid.
Hoewel milieu-activisten en seculiere jongeren de protestbeweging aanvoerden, werd zij in een oogwenk opmerkelijk divers en alomvattend. Vrome moslims – vooral diegenen die geloven dat de stadsontwikkeling in Turkije heeft geleid tot te veel woekerpraktijken en te makkelijk verdiend geld – sloten zich ook aan bij de demonstraties, evenals een paar ultra-linkse groeperingen.
ISTANBOEL – Het kleine park op het Taksim-plein in de uitgestrekte metropool Istanboel is een van de weinige groene oases in het stadscentrum. Op 28 mei begon een klein groepje Turkse milieu-activisten een vreedzaam protest tegen een herontwikkelingsplan voor het park, dat het groen plaats zou laten maken voor een replica van een legerbarak uit het Ottomaanse tijdperk, een winkelcentrum en appartementen. Maar hardhandig politie-optreden heeft een massale volksbeweging op gang gebracht, die zich over het hele land heeft verspreid.
Het herontwikkelingsplan voor het park was de aanleiding voor een groot protest tegen wat een groot deel van het Turkse publiek, vooral jongeren, als paternalistisch en autoritair politiek leiderschap beschouwt. De snelle groei van de beweging werd gevoed door de wijdverbreide oppositie tegen wat velen zien als officiële pogingen om hun levensstijl te dicteren, en door de frustratie over de vermeende economische ongelijkheid.
Hoewel milieu-activisten en seculiere jongeren de protestbeweging aanvoerden, werd zij in een oogwenk opmerkelijk divers en alomvattend. Vrome moslims – vooral diegenen die geloven dat de stadsontwikkeling in Turkije heeft geleid tot te veel woekerpraktijken en te makkelijk verdiend geld – sloten zich ook aan bij de demonstraties, evenals een paar ultra-linkse groeperingen.