NEW YORK – Toen de Amerikaanse investeringsbank Lehman Brothers in 2008 instortte en daarmee de ergste mondiale financiële crisis sinds de grote depressie van de jaren dertig in gang zette, leek er een brede consensus te ontstaan over wat deze crisis had veroorzaakt. Een opgeblazen en disfunctioneel financieel systeem had haar kapitaal verkeerd belegd en had risico’s gecreëerd in plaats van ze in toom te houden. Financiële deregulatie had er samen met toegang tot snel geld voor gezorgd dat er excessieve risico’s genomen werden. Monetair beleid zou relatief ineffectief zijn in het doen herleven van de economie, zelfs als nog sneller geld de totale ineenstorting van het financiële systeem zou voorkomen. Dus zou er een groter vertrouwen op het fiscale beleid (het vergroten van de regeringsuitgaven) nodig zijn.
Terwijl sommigen zichzelf vijf jaar later feliciteren dat ze een nieuwe grote depressie hebben weten te voorkomen, kan niemand in Europa of in de VS beweren dat de welvaart is teruggekeerd. De Europese Unie komt net uit een dubbele dip (en in sommige landen driedubbele dip) recessie en sommige lidstaten verkeren in een depressie. In veel landen in de EU blijft het BBP lager, of slechts insignificant hoger, dan voor de recessie. Bijna 27 miljoen Europeanen zijn werkloos.
Tegelijkertijd kunnen 22 miljoen Amerikanen die een fulltime baan zoeken die niet vinden. De arbeidsparticipatie in de VS is gedaald naar cijfers die niet zijn voorgekomen sinds vrouwen in grote getale de arbeidsmarkt betraden. Het inkomen en de rijkdom van de meeste Amerikanen zijn minder dan lang voor de crisis. Het loon van een gemiddelde fulltime werkende man is zelfs lager dan het in meer dan veertig jaar geweest is.
NEW YORK – Toen de Amerikaanse investeringsbank Lehman Brothers in 2008 instortte en daarmee de ergste mondiale financiële crisis sinds de grote depressie van de jaren dertig in gang zette, leek er een brede consensus te ontstaan over wat deze crisis had veroorzaakt. Een opgeblazen en disfunctioneel financieel systeem had haar kapitaal verkeerd belegd en had risico’s gecreëerd in plaats van ze in toom te houden. Financiële deregulatie had er samen met toegang tot snel geld voor gezorgd dat er excessieve risico’s genomen werden. Monetair beleid zou relatief ineffectief zijn in het doen herleven van de economie, zelfs als nog sneller geld de totale ineenstorting van het financiële systeem zou voorkomen. Dus zou er een groter vertrouwen op het fiscale beleid (het vergroten van de regeringsuitgaven) nodig zijn.
Terwijl sommigen zichzelf vijf jaar later feliciteren dat ze een nieuwe grote depressie hebben weten te voorkomen, kan niemand in Europa of in de VS beweren dat de welvaart is teruggekeerd. De Europese Unie komt net uit een dubbele dip (en in sommige landen driedubbele dip) recessie en sommige lidstaten verkeren in een depressie. In veel landen in de EU blijft het BBP lager, of slechts insignificant hoger, dan voor de recessie. Bijna 27 miljoen Europeanen zijn werkloos.
Tegelijkertijd kunnen 22 miljoen Amerikanen die een fulltime baan zoeken die niet vinden. De arbeidsparticipatie in de VS is gedaald naar cijfers die niet zijn voorgekomen sinds vrouwen in grote getale de arbeidsmarkt betraden. Het inkomen en de rijkdom van de meeste Amerikanen zijn minder dan lang voor de crisis. Het loon van een gemiddelde fulltime werkende man is zelfs lager dan het in meer dan veertig jaar geweest is.